Wojna w Afryce 1940 - 1943
Włosi przystąpili do wojny w czerwcu 1940r. jednym z ważnych dla tego kraju kierunków ekspansji była Afryka. Tu wojna toczyła się na dwóch niezależnych od siebie fontach. Jeden w z nich znajdował się w Afryce Środkowowschodniej (wychodził z Etiopii w kierunku Kenii i Sudanu). Natomiast drugi został zorganizowany w Afryce Północnej - na terenie Libii. Mussolini planował uderzenie na Egipt, by w ten sposób opanować rejon Kanału Sueskiego i Afrykę Wschodnią. W VI 1940 r. rozpoczęła się ofensywa w Libii, a oddziały włoskie przekroczyły granicę z kontrolowanym przez Anglików Egiptem. Włosi nie napotkali poważniejszego oporu wojsk angielskich. W XII 1940 r. Anglicy przystąpili do kontrofensywy, w wyniku której opanowali libijską prowincję Cyrenejkę (m.in. zdobyto Tobruk i Bengazi). W I 1941 r. wojska brytyjskie rozpoczęły działania wojenne w Etiopii. Wojska włoskie, zarówno te w Afryce Północnej, jak i te walczące w Afryce Wschodniej poniosły klęskę. W lutym 1941 r. został przerzucony do Afryki (jako pomoc dla Włochów) "Afrika Korps" pod dowództwem gen. Erwina Rommla. Początkowo niemieckie oddziały odnosiły sukcesy, jednak Anglicy utrzymali Tobruk, który mimo ośmiomiesięcznego oblężenia pozostał w ich rękach. Zasadnicza ofensywa niemiecko - włoska została podjęta na przełomie III/IV 1941 r. Anglicy zostali odrzuceni do Egiptu. Zablokowany został Tobruk, broniony przez Australijczyków i Polaków (Brygada Karpacka). Mimo kilku prób, Niemcom nie udało się zdobyć twierdzy. Oblężenie Tobruku trwało 8 miesięcy. W XI 1941 r. Anglicy podjęli ofensywę i zmusił Rommla do odwrotu. W XII 1941 r. Tobruk został odblokowany. Jednak w I 1942 r. Niemcy ponownie uzyskali przewagę (kapitulacja Tobruku). W X 1942 r. armia brytyjska pod dowództwem gen. Montgomery'ego przystąpiła do wielkiej ofensywy przeciwko niemiecko - włoskim siłom pod El - Alamein. Akcja zakończyła się pełnym sukcesem Brytyjczyków. 8 XI 1942 r. alianci dokonali desantu w Casablance, Oranie i Algierze (tj. terenach kontrolowanych przez francuski rząd w Vichy). W XI 1943 r. w trakcie tzw. kampanii tunezyjskiej oddziały amerykańsko - brytyjskie rozpoczęły atak na wojska niemiecko - włoskie, skoncentrowane w Tunisie. 13 V 1943 r. ostatnie oddziały włosko - niemieckie w Afryce Północnej złożyły broń. Brytyjczycy zajęli Irak i Syrię na Bliskim Wschodzie oraz rozpoczęły wspólną z ZSRR okupację Iranu (VIII 1941 r.).
Wojna na Dalekim Wschodzie 1941-1945
W okresie międzywojennym Japonia przeżywała rozkwit gospodarczy, konieczne stało się poszukiwanie nowych źródeł surowców. Było to jedną z przyczyn japońskiego ekspansjonizmu. W latach 1933 - 1939 rządy Japonii prowadziły politykę zbliżenia z państwami faszystowskimi. Począwszy od 1937 r. Japonia pozostawała w konflikcie zbrojnym z Chinami. Napięte były też stosunki japońsko - radzieckie (od 1939r.). W 1941 r. pod kontrolą Japonii znajdowały się już Korea, Mandżuria oraz wyspy (m. in. Tajwan). Wiele innych obszarów znajdowało się pod kontrolą wojsk japońskich. Na obszarze Azji interesy Japonii kolidowały z interesami przede wszystkim ZSRR i USA (ale też Wielkiej Brytanii, Francji i Holandii). W IV 1941 r. został zawarty japońsko - radziecki pakt o nieagresji. Tymczasem stale wzrastało napięcie w stosunkach japońsko - amerykańskich. 11 III 1941 r. w USA uchwalono tzw. Lend - Lease Act, czyli ustawę o wynajmie I pożyczce,. Był to program pomocy dla amerykańskich sojuszników, prowadzących wojnę. 7 XII 1941 r. amerykańska baza Pearl Harbor na Hawajach została zaatakowana przez lotnictwo japońskie. Flota Pacyfiku poniosła spore straty, w wyniku których przez ponad pół roku została wyeliminowana z działań na Pacyfiku. Po tym ataku Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę Japonii i tym samym przystąpiły do II wojny światowej. Następnego dnia wojnę Japonii wypowiedziała Wielka Brytania wraz z dominiami oraz rządy państw sojuszniczych: Polski, Belgii, Etiopii oraz Komitet Wolnej Francji. 11 XII 1941 r. wojnę USA wypowiedziały Niemcy i Włochy. W dniu ataku na Pearl Harbor Japończycy zaatakowali też brytyjskie posiadłości w Azji. 25 XII 1941 r. zdobyli Hongkong, 15 II 1942 r. opanowali Singapur. W rękach japońskich znalazł się też Półwysep Malajski, stolica Birmy Rangun oraz Archipelagi Filipiński i Indonezyjski. Japończycy dążyli też do opanowania baz amerykańskich na Pacyfiku. 6 - 7 V 1942 r. doszło do wielkiej bitwy na Morzu Koralowym. Obie strony (amerykańska i japońska) poniosły ogromne straty i Japończycy musieli się wycofać z planowanej inwazji na Nową Gwineę i Australię. Sytuację na Pacyfiku zmieniła zwycięska dla Amerykanów bitwa pod Midway (4 i 5 VI 1942 r.). Od tego czasu Japończycy zostali zepchnięci do defensywy. USA przejęły inicjatywę strategiczną i stopniowo zdobywały na Pacyfiku kolejne wyspy i bazy. Wiosna 1945 r. wojska amerykańskie przystąpiły do bezpośredniego ataku na wyspy japońskie. Inwazję Okinawy rozpoczęto w IV 1945 r. i zajęto ją w VI tego roku. Umożliwiło to przeprowadzanie bezpośrednich nalotów bombowych na ośrodki przemysłowe Japonii. 26 VII 1945 r. ze strony USA, Wielkiej Brytanii i Chin wypłynęła propozycja bezwarunkowej kapitulacji Japonii. Japończycy nie przyjęli oferty i wskutek tego do wojny przeciw Japonii włączył się ZSRR. 6 VIII 1945 r. na Hiroszimę zrzucono bombę atomową, a 9 VIII na Nagasaki. Już pięć dni później rząd japoński podjął decyzję o przerwaniu wojny. 2 IX 1945 r. Japonia podpisała akt bezwarunkowej kapitulacji. 9 IX skapitulowały wojska japońskie w Chinach, 12 IX w Wietnamie, 15 IX w Nowej Gwinei