Wiek dwudziesty trudno nam jednoznacznie ocenić. Przewidywania dekadentów i katastrofistów przełomu XIX i XX wieku - powolna degradacja, a w końcu całkowity upadek cywilizacji, nie sprawdziły się. Świat jednak doświadczył najbardziej okrutnych w historii dwóch wojen światowych oraz koszmaru totalitaryzmów, a w końcu bliski był zagłady nuklearnej. Wiek XX to zarazem czas wielkich osiągnięć nauki (w tym szczególnie wszelkich technologii) i kultury. Nastąpił między innymi gwałtowny rozwój środków masowego przekazu - powstało kino, radio czy telewizja. Rozwinęło się szereg technologii transportowych i komunikacyjnych, umożliwiających ludziom szybkie pokonywanie ogromnych przestrzeni i komunikację z prawie dowolnym miejscem na kuli ziemskiej. Wszystko to zbliżyło kulturowo ludzi, a świat nigdy wcześniej nie był dla nich tak dostępny i bliski. Z drugiej strony pogoń za pieniądzem czy wciśnięcie człowieka w szereg prawnych i administracyjnych trybów, stawia pytanie o wolność człowieka we współczesnym świecie oraz na ile on kreuje własne życie, a na ile jest ono kreowane przez różnorakie czynniki zewnętrzne.
Charakterystycznym dla XX wieku jest powstanie szeregu antyutopijnych, pesymistycznych wizji świata. Możemy do nich zaliczyć m.in. twórczość Kafki.