Wpływ sekty na życie młodego człowieka.

Autorytet rodziców wobec dzieci prawie nie istnieje. To rodzice bardziej słuchają dzieci i pytają o ich zdanie, podczas gdy właśnie oni mają obowiązek decydowania i dopilnowywania obowiązku modlitwy, uczęszczania na Mszę św., katechezę, zachowywania przykazań, uczciwej nauki, szczerego dialogu z rodziną, wspólne rozwiązywanie problemów i kłopotów, szczególnie trudności z różnymi nieznajomymi, ale zbyt miłymi ludźmi.
Zaniżony autorytet Kościoła jest w dużej części tradycyjny. Kościół zakłada, iż wiara jest przekazywana w rodzinie, a dzieci i młodzież przychodząca na katechezę potrzebuje tylko dalszego rozwoju religijnego. Tymczasem tak nie jest. Wiele rodzin nie przekazuje wiary, w rodzinie nie ma atmosfery religijnej, wspólnej modlitwy i wprowadzanie dziecka w życie Kościoła. Wiara wyniesiona z domu nie wytrzymuje próby wobec zbyt wielkiej pluralizacji i sekularyzacji. Młody człowiek w różnych sprawach potrzebuje go. Łatwo zatem daje się poprowadzić przez swego rówieśnika, przywódcę grupy, twórcę subkultury, idola, z którym może się utożsamić, wreszcie guru. Sekta gdzie jest silny przywódca, imponuje. Szuka w niej podświadomie dowartościowania, którego nie znajduje, jak mu się wydaje, w swoim zwykłym środowisku, bo zostaje z niego wytrącony, przeżywa osamotnienie. Rodzi się potrzeba przynależności do nowej wspólnoty, takiej, w której znajdzie braterstwo, więź, wsparcie, przyjaźń, solidarność, koleżeństwo. Tysiące młodych ludzi zostało wciągniętych w różnego rodzaju sekty. Porzucili naukę, odeszli z domów, a często zginęli na zawsze. Pracując z młodzieżą, nie można pozostać obojętnym na takie zagrożenie. Należy zrobić wszystko, aby przestrzec ją przed przystępowaniem do grup kultowych, o których niewiele wie, a które w konsekwencji mogą zniszczyć jej życie
SEKTA - grupa wyznaniowa o stosunkowo małej liczbie członków, powstała przez wyodrębnienie z macierzystego kościoła (lub, i) jako efekt protestu religijnego wobec istniejącej już doktryny i kultu, ewentualnie organizacji. Główne cechy sekt to: silna izolacja od środowiska zewnętrznego (brak zainteresowania zmianami zewnętrznej rzeczywistości), odrębność aksjologiczno-światopoglądowa i normatywna, autorytarne przywództwo, fanatyzm członków oraz silny konformizm członków i radykalnie
kontrola społeczna.
Do sekty nie trafia się przypadkiem. Członkiem sekty można się stać pod wpływem indywidualnie skierowanej działalności werbownika. Praktycznie każdy człowiek może być wciągnięty do sekty. Najbardziej pożądaną grupą społeczną są uczniowie szkół średnich i studenci. Werbowanie odbywa się poprzez rozdawnictwo ulotek, rozklejanie plakatów, ogłoszenia w czasopismach. Werbownicy oferują pomoc, często bezpłatną, proszą o nie podejmowanie decyzji pochopnie a jednocześnie zachęcają, aby jak najszybciej zaangażować się w działalność ich grupy. Sekty usilnie poszukują ludzi wrażliwych, inteligentnych, utalentowanych i operatywnych, bo tacy potrafią być bardzo przekonujący i z łatwością przychodzi im pozyskiwanie nowych adeptów. Dobrana grupa zaufanych, oddanych i zaangażowanych członków, z którymi spotykają się nowicjusze, jest magnesem przyciągającym potencjalnych wyznawców znacznie skuteczniej niż jakakolwiek doktryna czy rozwiązanie organizacyjne.
Pobyt w sekcie nie jest bez znaczenia dla życia młodego człowieka. Młodzi ludzie mogą przebywać w sekcie od kilku miesięcy do kilkunastu lat. Ponieważ grupy zamknięte izolują swoich członków od świata zewnętrznego, osoby takie nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym, nie czytają prasy, nie słuchają radia, ani nie oglądają telewizji, często nie wiedzą nic o ważnych wydarzeniach politycznych czy społecznych. Są karmieni tylko wiedzą sekty. Po opuszczeniu sekty, jeżeli kiedykolwiek to następuje człowiek ma trudności w nawiązaniu normalnych ludzkich kontaktów, a świat jest dla niego obcy i niezrozumiały, czuje się zagubiony. Opuszczenie sekty może odbywać się w różny sposób: odejście dobrowolne, wyrzucenie lub wyciągnięcie siłą.
Sekty szukają słabych, osamotnionych, niepewnych siebie. Poszukiwanie to nie jest trudne ponieważ w społeczeństwie jest bardzo dużo ludzi, którzy czują się źle. Podwórkowo - telewizyjne wychowanie, nuda, bezradność na co dzień, obojętność nie stanowią przeciwwagi dla nauk głoszonych przez sekty. Młodzi ludzie znajdujący się w trudnych sytuacjach, przeżywający rozterki życiowe szukają sensu życia. Często się zdarza, że nie znajdują oparcia i miłości w domu. Sekty wykorzystują to, oferując swoją "pomoc" przez tzw. bombardowanie miłością. Dzięki identyfikacji z grupą ktoś do tej pory anonimowy, niepotrzebny i niedoceniany staje się kimś ważnym, potrzebnym i wartościowym.
Już pierwsze spotkanie, na które jesteśmy zaproszeni do miejsca spotkań owej grupy najczęściej wiąże się z zatajeniem informacji, z kim rozmawiamy - podaje się fałszywe lub mylące dane. Doskonałą okazją dla sekt są imprezy typu festiwal kultury, obóz językowy, kurs doskonalenia osobowości, a nawet pielgrzymka, gdzie werbownicy mogą pozostać anonimowi. Kiedy już grupa ma pierwsze nitki kontroli nad nowicjuszem nadal starannie chowa "trudne elementy doktryny" (nie znajdzie się ich również dokładnie czytając całą literaturę udostępnioną przez kult). Często starzy członkowie zapewniają nas o rychłym wtajemniczeniu, które teraz dostępne jest tylko dla wybranych.
Zakłócenie normalnej pracy mózgu i co z tym związane, brak możliwości trzeźwego myślenia.
Najczęściej pojawiają się tu skojarzenia związane z narkotykami i innymy substancjami psychotropowymi, co oczywiście jest możliwe. Najbardziej toksyczne grupy nie gardzą żadnymi środkami. Werbowany może czuć się wtedy naprawdę wyjątkowo w towarzystwie grupy i być bardzo otwarty, podatny na sugestię. Jednak, aby móc skutecznie wpływać na funkcjonowanie mózgu środki chemiczne nie są konieczne. Odpowiednio dobrane ćwiczenia gimnastyczne, kontrola oddechu, postawa medytacyjna, silna sugestia, potrafią wywołać odmienne stany świadomości. Szczególnie warto zwrócić uwagę na niejawne stosowanie hipnozy. Jak można przeczytać w podręcznikach psychiatrii, zablokowanie czynności tworu siatkowatego, odpowiedzialnego za czuwanie, może nastąpić przy nadmiarze lub zbyt małej ilości tlenu, która jest raczej mało spotykane z powodu na zagrożenie uduszeniem, bądź innymi powikłaniami. Liderzy sekty mając "kursantów" w stanie transu nie prowadzą wykładu, ale seans sugestii. Niestety, by manipulować cudzym umysłem wystarczą również bardziej prymitywne środki - jeśli sekcie uda się wywabić werbowanego na kilkudniowe wykłady, wystarczy nie dopuścić do wysypiania się uczestników i zasypać ich nadmiarem informacji.
Spotykamy się wielokrotnie również z głodzeniem, które polega na coraz mniejszej ilości posiłku, który otrzymujemy. Nierzadko są to pokarmy bardzo ubogie w substancje odżywcze i tłuszcze, a ich dobór jest tłumaczony poprzez reguły panujące w ugrupowaniu.
Gdy zdecydujemy się wstąpić do owej grupy, odrzucamy tym samym rodzinę i przyjaciół. Z początku z ulgą opuszczasz cały swój dotychczasowy świat, w którym przecież było tak źle i całe twoje życie było jednym wielkim koszmarem. Członkowie wpajają Ci, że rodzice są Twoimi wrogami, którzy Cię nie rozumieją i wszystkiego zabraniają. Tak samo mówią o Twoich przyjaciołach, bo gdzie byli, kiedy Ty miałeś tyle problemów na głowie i nie chciało Ci się żyć? W późniejszych fazach, gdy zaczynamy czuć niebezpieczeństwo chcemy odejść, lecz wtedy spotykamy się z sprzeciwem, który jest sygnałem, że dzieje się z tobą "coś niedobrego". Powinieneś wykorzystywać czas: powiemy ci dokładnie, co masz kiedy robić... Wkrótce werbowany nie ma poza kultem sekty nie ma już nic.
Szczególnie podatni na manipulację są ludzie w momentach załamania, kryzysu. Również nastolatki, jeśli za swoje odniesienie uznają znajomych z sekty, nie potrafią się skutecznie bronić przed psychomanipulacjami. Po osiągnięciu przez nich pełnoletniości sekta szybko pokaże rodzicom, do kogo teraz należą ich dzieci.
STRZEŻ SIĘ I TY.