Czy placówki profilaktyczno- wychowawcze dla młodzieży z zaburzonymi zachowaniami, oraz zagrożonej uzależnieniem spełniają swoją funkcję.

Wyznaczając sobie za cel pracy wyżej postawione pytanie warto na początku odpowiedzieć co to są placówki profilaktyczno- wychowawcze? Jakie pełnią funkcje? Jak się dzielą? A zatem placówka profilaktyczno- wychowawcza to placówka, która zapewnia dzieciom i młodzieży pozbawionym częściowo i całkowicie opieki rodzicielskiej oraz niedostosowanym społecznie dzienną lub całodobową, ciągłą lub okresową opiekę i wychowanie, jak również wspiera działania rodziców w wychowaniu i sprawowaniu opieki. Zgodnie z art. 80 ustawy o pomocy społecznej, dziecko powinno być kierowane do całodobowej placówki opiekuńczo ? wychowawczej dopiero po wyczerpaniu innych możliwości pomocy rodzinie naturalnej lub zapewnienia mu rodzinnych form pieczy zastępczej. Pobyt w placówce powinien mieć charakter przejściowy, tj. do czasu powrotu dziecka do rodziny naturalnej lub ustanowienia rodziny zastępczej. Placówki te inaczej nazywane placówkami wsparcia dziennego pełnią następujące funkcje: Wspieranie rodzinny w usprawnianiu jej podstawowych funkcji, pomoc rodzinie, dzieciom sprawiającym problemy wychowawcze, zagrożonych demoralizacją, przestępczością lub uzależnieniami oraz współpraca ze szkoła, ośrodkami pomocy społecznej I innymi instytucjami w rozwiązywaniu problemów wychowawczych. Placówka ta świadczy opiekę dzienną, polegającą na objęciu dziecka działaniami wychowawczymi i edukacyjnymi, ma ona funkcjonować cały rok, we wszystkie dni robocze, przez co najmniej 4 godzinny dziennie. Jej czas pracy powinien być dostosowany do potrzeb dzieci i rodziców. W takich placówkach realizowane są też różnorakie formy pomocy. Można do nich zaliczyć: zajęcia socjoterapeutyczne, zajęcia korekcyjne, kompensacyjne i logopedyczne, zajęcia profilaktyczne,pomoc w nauce, organizacja czasu wolnego, stała praca z rodziną, stała współpraca z ośrodkiem pomocy społecznej, szkołą oraz sądem. Placówki wsparcia dziennego dzielą się na: opiekuńcze - prowadzone w formie kół zainteresowań, świetlic, klubów, ognisk wychowawczych, które pomagają dzieciom w pokonywaniu trudności szkolnych i organizowaniu czasu wolnego; specjalistyczne - w których jest realizowany program psychokorekcyjny lub psychoprofilaktyczny, w tym terapia pedagogiczna, psychologiczna, rehabilitacja, resocjalizacja. Na tym miejscu przychodzi nam na myśl kolejne pytanie o rodzaje tych placówek. Wówczas można tu zaliczyć np: rodzinne domy dziecka, domy dziecka w tym domy dla małych dzieci,pogotowia opiekuńcze,specjalistyczne ośrodki szkolno- wychowawcze, bursy szkolne, świetlice i kluby środowiskowe,ogniska wychowawcze i młodzieżowe ośrodki socjoterapii. Żeby móc odpowiedzieć na pytanie zawarte w pracy trzeba jeszcze wyjaśnić dwa pojęcia jakimi są zaburzone zachowanie i uzależnienie. Jeżeli chodzi o pierwsze to jest to powtarzający się i utrwalony wzorzec zachowania dyssocjalnego, agresywnego lub buntowniczego, cechujący się gwałceniem podstawowych praw innych osób, powodujący poważne przekroczenie oczekiwań i norm społecznych dla danego wieku, będący. czymś więcej niż zwykłą dziecięcą złością lub młodzieżową buntowniczością Z kolei uzależnienie może być rozpatrywane w kilku aspektach a są nimi: silne pragnienie lub poczucie przymusu zażycia substancji; trudności w kontrolowaniu zachowania związanego z zażywaniem substancji (rozpoczynanie, kończenie i rozmiary zażywania); fizjologiczne objawy stanu odstawienia, występujące, gdy picie zostało przerwane lub zmniejszone, przejawiające się specyficznym dla danej substancji zespołem abstynencyjnym oraz zażywaniem tej samej lub podobnej substancji w celu złagodzenia lub uniknięcia objawów abstynencyjnych; stwierdzenie tolerancji (potrzeby zażywania zwiększonej dawki substancji w celu uzyskania efektów poprzednio osiąganych przy pomocy mniejszych dawek); narastające zaniedbywanie innych źródeł przyjemności lub zainteresowań z powodu zażywania danej substancji, zwiększenie ilości czasu koniecznego do zdobycia lub zażywania substancji albo do usuwania skutków jej działania; zażywanie mimo wyraźnych dowodów szkodliwych następstw, takich jak uszkodzenia wątroby, stany depresyjne występujące po okresach intensywnego używania tych substancji, uszkodzenia funkcjonowania poznawczego związane z substancjami - w tych przypadkach potrzebne jest rozpoznanie, czy zażywajacy mógł być świadomy natury i zakresu tych szkód. Po takim przedstawieniu tych wiadomości dotyczących wspomnianych placówek można powiedzieć, iż spełniają one swoje funkcje wyżej wymienione, gdyż poświęcają dziecku jak najwięcej czasu, widzą jego problemy, szukają ciągle efektywnych sposobów ich rozwiązywania. Zapewniają dziecku poczucie bezpieczeństwa miłości i akceptacji, tworzą mu jakby drugi dom, gdzie może się prawidłowo rozwijać zachowując i przestrzegając pozytywnych norm postępowania i wartości. Placówki te wyznaczają dziecku nowe horyzonty działania, w których może się ono realizować dostrzegają jego umiejętności i predyspozycje do różnych działań, odkrywają przed nim nowe kierunki aktywności, organizują różnego rodzaju programy profilaktyczne(zapobiegające) wielu patologiom społecznym. Tworzą w dziecku nowe spojrzenie na świat i pomagają mu rozumieć otaczającą go rzeczywistość. Skupiają się także na rodzinie dziecka i stwarzają dla niej alternatywy pomocy, stabilizują jej funkcje. Poprzez szereg zajęć socjoterapeutycznych i psychoterapeutycznych kompensują te braki, których nabyło dziecko. Podsumowując placówki te w bardzo dobry sposób realizują swoje funkcje i spełniają zadania, gdyż mają na uwadze dobro dziecka tam przebywającego, któremu zawsze trzeba nieść pomoc.