Porównanie postaw Kordiana i Męża.

Analizując wypowiedzi bohaterów romantycznych, porównaj postawę Kordiana i Męża. W interpretacyjnych wnioskach wykorzystaj wiedzę o utworach, z których pochodzą fragmenty.

Epoka romantyzmu przyniosła na świat nowy typ bohatera. Bohaterzy romantyczni, z pozoru podobni, różnili się jednak od siebie. Każdy z twórców nadawał swojemu bohaterowi cząstkę siebie. Często była to nieszczęśliwa miłość, samobójstwo popełnione przez przyjaciela. W Polsce twórcami tej epoki byli między innymi Juliusz Słowacki, czy Zygmunt Krasiński. Stworzyli oni swoich bohaterów: Kordiana i Męża.
Pierwszy z tekstów poddanych analizie dotyczy tytułowego bohatera dramatu Juliusza Słowackiego pod tytułem ?Kordian?. We fragmencie tym spotykamy Kordiana w przełomowym momencie jego życia. Widzi on wszystko w szarych barwach, przeżywa załamanie, świat i jego całe życie przypominają mu jesień, w której wszystko więdnie, umiera. Ten nastrój smutku, melancholii udziela się także Kordianowi. Czuje on wewnętrzną pustkę, porównuje się do zwiędłego drzewa: ?Otom ja sam, jak drzewo zwarzone od kiści, sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści?. Nie potrafi podjąć decyzji. Przez to niezdecydowanie i brak sensu życia zauważamy kolejną cechę Kordiana, nie ma on wiary w siebie. To oraz zagubienie w otaczającym go świecie powoduje, że zaczyna on myśleć o samobójstwie: ?I rozwiązać pytanie: żyć? alboli nie żyć?? Pragnie znaleźć jakiś cel w życiu, chce się w pełni oddać tej idei. W jej poszukiwaniach prosi Boga o pomoc: ?Niech w tłumie myśli, jakąś myśli wielką zapali... Boże! zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, daj życiu duszę u cel duszy wyprorokuj?. Wciąż poszukuje nowego sposobu na życie, nowych dróg, porównuje się do Kolumba. Z drugiej strony mówi o tym, że nieszczęśliwa miłość zamknęła go w magicznym kręgu, z którego nie może wyjść. Jest wewnętrznie rozdarty.
Drugi tekst dotyczy Męża, czyli Hrabiego Henryka, bohatera dramatu Zygmunta Krasińskiego pod tytułem ?Nie-Boska Komedia?. Bohater w podanym fragmencie jest wodzem, świadomym tego, że zbliża się jego kres, a mimo to jest zadowolony ze swojego położenia. Jest władczy, władza sprawia mu radość, jest dla niego najważniejsza w życiu: ?Jakże tu dobrze być panem, być władzcą ? choćby z łoża śmierci spoglądać na cudze wole, skupione na około siebie.? W jego słowach można zauważyć wyraźne odczucia nienawiści oraz rozkoszy. Jest świadomy zbliżającego się kresu: ?To moja pieśń ostatnia?, lecz mimo to czuje się spełniony, zrobił to czego chciał dokonać. Mówi o tym, że doszedł do tego ?nie podłą pracą, nie podstępem, nie przemysłem, ale nagle, znienacka?, tak jak zawsze tego chciał. Czuje się lepszy od innych: ?Przeciwników moich, zanurzonych w przepaści, krzyczących z jej głębi ku mnie, jak potępieni wołają ku niebu?. Zadowolony z życia jest gotowy na śmierć.
W oby fragmentach mamy przedstawionych bohaterów romantycznych, reprezentują oni jednak zupełnie różne postawy życiowe. Kordian, który jest pasywny, nie bierze losu w swoje ręce jest niezadowolony ze swojego dotychczasowego życia. Jednak nie popełnia zbrodni morderstwa. Zupełnie inaczej Hrabia. On jest zadowolony ze swego życia, ale nie czekał na to co los przyniesie tylko aktywnie walczył o swoje, a nawet dokonał zabójstwa. Widać jednak też podobieństwa: chęć odegrania ważnej roli, indywidualizm, poczucie własnej wyjątkowości. Wszystko te cechy pasują idealnie do bohatera romantycznego.

rs