Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, czyli o przyjaźni i miłości na podstawie Małego Księcia.

Każdy z nas na pewno, na pytanie, brzmiące: "Czym spoglądasz na świat dokoła Ciebie?", odpowiedziałby ze zdziwieniem: "Jak to? Naturalnie, swymi oczami. Przecież chyba do tego zostały stworzone?!" Owszem, jednak obraz, który za ich pośrednictwem trafia do naszego umysłu jest złudny. Nikt nie ma takich umiejętności, by swymi oczyma był w stanie zobaczyć wnętrze drugiej osoby.

Całkiem odmiennie rzecz przedstawia się z sercem. Pokazuje prawdziwą osobowość drugiego człowieka, dlatego też to ono powinno być naszym "selekcjonerem" w dobieraniu sobie przyjaciół oraz znajomych. Jackson Brown stwierdził kiedyś "Bywa tak, że serce widzi coś, czego oko nie dostrzega", a ja całkowicie się z nim zgadzam.

Uważam, iż patrzeć swym sercem, znaczy rozumieć uczucia drugiego człowieka. Należy "kochać bliźniego, jak siebie samego" wszyscy powinniśmy się wzajemnie darzyć szacunkiem. Wszyscy powinniśmy uzmysłowić sobie, iż inni ludzie również kochają, posiadają uczucia, odczuwają ból, przecież to odróżnia nas od innych stworzeń na ziemi.

Niestety, ludzie dostrzegają jedynie zewnętrzną stronę innych. Nie mogą natomiast zajrzeć do głębi jego duszy i dlatego nie mają pojęcia co ona skrywa. Dzięki "patrzeniu sercem", mamy możliwość zauważenia w innej osobie tego, co dobre. Dzięki naszemu sercu życzliwiej patrzymy na wszystkich wokoło oraz otaczającą nas rzeczywistość. Pomaga nam również kochać drugą osobę lub przyjaźnić się z kimś. Dzięki niemu możemy także zobaczyć sens oraz cel swych przemyślanych działań. Bo co zrobilibyśmy z pieniędzmi, pracą, jeślibyśmy nie posiadali serca? Jeśli zaś je mamy, wiemy dla kogo trudzimy się w pracy, mamy się z kim dzielić swymi osiągnięciami, sukcesami. Patrzenie sercem, jest ponadto równoznaczne z wyczuleniem na krzywdę drugiego człowieka. Dzięki niemy jesteśmy w stanie powstrzymać się przed naszymi czasem bezmyślnymi czynami, którymi sprawiamy komuś przykrość. Jedynie ludzie, kierujący się w życiu sercem potrafią odnaleźć właściwe wyjście z ciężkiej sytuacji i przezwyciężyć przeszkody na swej życiowej drodze. Natomiast, jeśliby ludzie nie "patrzyli sercem", z pewnością nie mogliby dostrzec całego piękna świata oraz serdeczności swoich bliskich. Nie mogliby cieszyć się z ich towarzystwa, nie mieliby szans na doświadczenie prawdziwej przyjaźni bądź miłości.

Dla ludzi żyjących współcześnie, najważniejsze są jedynie pieniądze, odpowiednia płatna praca. Nieustannie gdzieś się spieszymy, załatwiamy, jesteśmy zaganiani w kręgu codziennych problemów, cierpimy na chroniczny brak czasu. Brak nam czasu na rozmowę z innymi ludźmi, nawet tymi z najbliższej rodziny. Nie dostrzegamy potrzeb naszych bliskich, gdyż chcemy widzieć ciągle tylko ich uśmiechniętą twarz, którą usiłują zamaskować swoje faktyczne zmartwienia.

Ludzie dorośli chcą jedynie zdobywać coraz to więcej dóbr materialnych, myślą, iż dostatek zapewni im szczęście. Jednak nie jest to prawdą. Większość ludzi jest za bardzo pochłonięta mnóstwem innych spraw, nie chcą tracić ani minuty na zastanowienie się nad rzeczywiście istotnymi sprawami. Czas to dla nich pieniądz, a wszystko inne może przecież poczekać. Tacy ludzie patrzą na otaczającą rzeczywistość przez pryzmat swojego "ja", co przysłania im najważniejsze rzeczy. Ludzkie życie jest zdecydowanie zbyt krótkie, na zrozumienie tego wszystkiego, a do tego nie trzeba przecież mieć szeroko otwarte oczy, lecz szeroko otwarte serce.

Uważam, iż warto tutaj przytoczyć jako przykład, film zatytułowany "Czego pragną kobiety". Jest w nim przedstawiona dzisiejsza rzeczywistość. Główny bohater - Nick Marshall, jest zamożnym, przystojnym pracownikiem jednej z agencji reklamowych. Największą wartością w jego życiu są pieniądze oraz piękne kobiety. Światopogląd bohatera ulega zmianie za przyczyną dziwnej, ciągnącej się przez parę dni sytuacji, gdy zyskuje on zdolność słyszenia myśli oraz pragnień wszystkich kobiet. Gdy minęła ta dziwna zdolność - bohater zaczyna patrzeć na wszystko wokół poprzez serce. Zaczął się starać być życzliwym dla innych, zakochał się w swej koleżance z pracy, bynajmniej nie kierując się jej pięknem zewnętrznym, lecz pięknem jej duszy.

Sądzę, iż wszyscy ludzie powinni przeżyć taką chwilę, kiedy dokona się w nas zmiana i zaczniemy patrzeć na wszystko sercem. Wówczas dla wszystkich nas, życie przedstawiałoby się o wiele przyjemniej. Uważam jednak, iż musi minąć jeszcze wiele czasu, by ludzie właśnie poprzez serce zaczęli odbierać świat.

A.Bartosz kl. II a

Copyright 2008