Oceń i przedstaw istotę humanizmu renesansowego. Czy widzisz oznaki humanizmu w dzisiejszym świecie?

Renesans jest to bardzo ważna epoka literacka i kulturalna w Europie i w Polsce między średniowieczem i barokiem. Odrodzenie zrodziło się we Włoszech w XIV w. i trwało do XVI w. W XV w. rozpowszechniając się w wielu krajach Europy. Humanizm to kierunek zapoczątkowany we Włoszech ok. początku XIV w., przeciwstawiający się średniowieczu, nawiązujący zaś do antyku. Hasłem humanizmu jest aforyzm: „jestem człowiekiem i nic, co ludzkie nie jest mi obce” Terencjusza. Humanizm jako prąd filozoficzny kierujący uwagę myśli ludzkiej na osobę i sprawy człowieka stał się podstawą epoki odrodzenia. Całkowicie przeciwstawiał się teocentryzmowi oraz czynieniu z człowieka narzędzia ideologii, polityki, gospodarki i tworzenia kapitału, propagujący jego wszechstronny rozwój fizyczny i psychiczny. W tym okresie można wyróżnić trzy grupy humanistów. Jako pierwsza to grupa filologów, czyli tych, którzy badali i starali się przekazać współczesnym myśl humanistyczną zawartą w dorobku filozoficznym, jak i literackim starożytności. Zajmowali się, więc literaturą, filozofią, sztuką, umiejętnościami praktycznymi człowieka. Kolejna to grupa psychologów i moralistów. Czołowym przedstawicielem tego nurtu był Michel de Montaigne. Jego humanizm miał charakter przyrodocentryczny (naturalistyczny). Ujmował człowieka jako część przyrody. W poglądach etycznych podkreślał, że zadaniem filozofii i wszelakiej nauki jest znajdowanie miejsca dla dobra, cieszenie się życiem – uczenie się „sztuki życia”. Ostatnią grupą jest grupa teologów. Humanizm chrześcijański był przeciwieństwem humanizmu filologów i psychologów. Nurt ten wyłonił się z religijnej koncepcji świata. Głównym jego przedstawicielem był F. Salezy. Twierdził on, że „Bóg chce uczynić wszystkie rzeczy dobrymi i pięknymi”, a życie doczesne nie powinno być cierpieniem, lecz radością. Sprzeciwiał się traktowaniu życia ludzkiego i człowieka w sposób przedmiotowy, jako środka, za pośrednictwem, którego dusza osiąga żywot wieczny, a tym samym rygorystycznej religii, domagającej się poświęceń, pokuty i ascezy. Literackie ujęcie jego teorii można odnaleźć w pieśni J. Kochanowskiego:, „Czego chcesz od nas Panie...”. W niej tak samo jak i w innych utworach literackich renesansu obecne są inspiracje humanistyczną filozofią przyrody G. Bruna. Przyrodę w tym i człowieka, pojmował on jako byt jednorodny, dynamiczny, harmonijny, doskonały i piękny. Harmonijność świata według Bruna wynikała z uduchowienia i wolności. Zdecydowanie opowiadał się przeciwko narzucaniu jakichkolwiek ograniczeń, czy to materialnych, czy duchownych, w szczególności za niedopuszczalny uważał wszelki przymus religijny. Za swoje poglądy Bruno został oskarżony, wyklęty i spalony na stosie przez inkwizycję w 1600 r.

Moim zdaniem we współczesnym świecie nie widać oznak humanizmu renesansowego. W dzisiejszym świecie najważniejszy nie jest człowiek i nie tak jak w renesansie wszystko kręci się wokół człowieka (antropocentryzm), lecz najważniejszy jest pieniądz. To właśnie pieniądze są najważniejsze i każdy człowiek robi wszystko by je zdobyć. Dla większości ludzi liczy się teraz najbardziej ich praca i jak pomnożyć swoje pieniądze. Nikt nie przejmuje się problemami innych ludzi, nawet swoich przyjaciół czy rodziny. Współcześni ludzie jedynymi problemami, jakie ich obchodzą to problemy związane z pracą a co za tym idzie z pieniędzmi. Tacy ludzie nie mają nawet prawdziwych przyjaciół, ponieważ w każdym innym człowieku widzą potencjalnego wroga. Moim zdaniem fakt, że światem rządzi pieniądz nie wróży dobrze na przyszłość świata i ludzi. Według mnie to się już nie zmieni a może być jeszcze gorzej i będzie tak dopóki światem i ludźmi będą rządzić pieniądze.