Prawda o sensie ludzkiego cierpienia

Ludzie nieustannie dążą do poznania sensu istnienia. Problemem ludzkiej egzystencji i celem naszej ziemskiej podróży od tysiącleci zajmowali się nie tylko filozofowie i uczeni z różnych krajów świata, lecz także każdy z nas. Podczas takich rozmyślań wielokrotnie nasze myśli skupiają się na cierpieniu, którego doświadcza każdy w swój indywidualny sposób. Następnie pojawia się pytanie ?Dlaczego cierpimy?? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, można jednak znaleźć wiele źródeł próbujących wytłumaczyć sens ciężkich doświadczeń. W kontekście wiary chrześcijańskiej dokładnie analizuje owy problem ?Księga Hioba?, opowiadająca o tytułowym Hiobie ? ?człowieku z gnoju?- który w jednej chwili stracił wszystko, co było dla niego cenne, był bliski śmierci i wtedy zaczął się zastanawiać, w jakim celu Bóg tak go doświadcza.
Cierpienie człowieka jest nierozerwalnie związane z jego życiem. Biblia mówi, że nie jest ono karą ? w przypadku Hioba jest zupełnie niezawinione. Stwórca pragnie umocnić słabych ludzi w wierze, ponieważ ból wzbogaca duszę i zbliża do Królestwa Bożego. Czytając ?Księgę Hioba? zdajemy sobie sprawę, że tak naprawdę biblijny obraz cierpienia jest nam bardzo bliski, bo oto okazuje się, że nic od nas nie zależy ? to, czy szczęśliwie przeżyjemy swoje życie do późnej starości, czy będzie ono dla nas pasmem nieszczęść i bolesnych doświadczeń - zależy tylko i wyłącznie od Boga. Pozostaje jedynie nadzieja, że to cierpienie nie będzie bezowocne i kiedyś odbierzemy nagrodę za wytrwałość.
?Księga Hioba? może być też interpretowana jako ostrzeżenie dla ludzi ? nie powinno się uskarżać czy obwiniać kogoś o swoje nieszczęścia, lecz raczej przyjąć je z godnością i świadomością, że cierpienie jest częścią naszego człowieczeństwa, niejakim przygotowaniem do szczęścia, które nie miałoby żadnej wartości gdybyśmy nie znali też smutku. Ktoś, kto w swoim życiu nie doświadczył bólu, lub źle go zrozumiał, jest uboższy i droga do prawdy o sensie istnienia jest dla niego ciągle jeszcze odległa.
Sądzę, że w ciągłym dążeniu do poznania prawdy o ludzkim cierpieniu, powinno się zwracać uwagę bardziej na jego skutki, niż na przyczyny. Nasze ziemskie życie jest jak powiew, przemija i odchodzi w zapomnienie, dlatego należy każde doświadczenia ? dobre i złe - zapamiętywać i wyciągać z nich wnioski, bo chociaż nie mamy wpływu na nasz los, zrozumienie sensu niezasłużonego cierpienia, smutku czy bólu w naszym życiu może być ukojeniem w poczuciu bezradności.