Interpretując wiersz "Do młodych" Asnyka, zwróć uwagę na relacje zachodzące między podmiotem lirycznym a adresatem utworu. Jaki jest cel tego wiersza?

?Każda epoka
ma swe własne cele. I zapomina o wczorajszych snach (...)?
Nie od dziś wiemy, że prekursorzy nowych epok starali się zacierać ślady ubiegłych lat, chcieli tworzyć świat na nowo według własnych zasad. Nie wszystko jednak co minione jest bezużyteczne i nieprzydatne. Trzeba umieć czerpać z tego co stworzyły inne pokolenia, a także korzystać z rad i pouczeń przodków, bo przecież oni już to przeżyli i zmierzyli się z zadaniem tworzenia. W epoce pozytywizmu samotny bohater walczący o wyzwolenie ojczyzny przekształcił się w człowieka, którego celem jest uświadamianie i pouczanie. Bohater epoki pozytywizmu musiał stać się nauczycielem. Utwór Adama Asnyka ?Do młodych? przedstawia zadania tych, którzy zapragną sięgnąć po ?nowe życie?.
Jak wynika z tytułu adresatem wiersza są ludzie młodzi nowej epoki, którzy stoją przed trudnym zadaniem budowy nowego świata. Podmiotem natomiast jest nauczyciel, który daje rady i poucza, pełni funkcję impresywną (wpływa na odbiorcę) i mobilizującą, posiada zupełnie inne perspektywy i horyzonty a także ma więcej doświadczeń.
Wiersz ten często nazywany jest manifestem pozytywistycznym ze względu na swój apelatywny charakter jak i analogiczność do mickiewiczowskiej ?Ody do Młodości?. Dostrzegamy w nim także inne nawiązania do ?Ody..?, choćby to, że w obu dziełach przedstawione są cele i kierunki działania młodego pokolenia.
Jednym z celów wiersza Asnyka jest zachęcenie młodych do utrzymania ciągłości ewolucyjnej. Zależy mu na tym aby młodzi budowali nowy świat na podwalinie starego.
?Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść.?
Oprócz tego widoczna jest chęć ciągłości w drugiej strofie, pomimo ironicznego charakteru:
?Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów,
Choć rozproszycie legendowy mrok,
Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów?
Przedstawia najpierw stereotypy romantyczne. Musimy zwrócić jednak uwagę na powtarzające się ?choć? i w ostatnim wersie tej strofy ?lecz? (?Lecz dalej sięgnie ich wzrok?). Dla zachowania spójności przekazu całego utworu możemy zinterpretować to jako potrzebę romantyzmu (minionej epoki). Pomimo wszystko powinniśmy zaszczepić w nowym świecie część romantyczną której potrzebują ludzie.
Dalej Asnyk odwołuje się do filozofii Comte?a. Jako priorytet (pozytywistyczny) przedstawia wiedzę i rozum i nakazuje z nią tworzyć nowy świat:
?Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy bierzcie udział w wieków dziele?
Zauważyć możemy tutaj metaforykę światła.
Następnie podmiot odkrywa ?prawdziwą mądrość? czyli umiejętność przejęcia vanitatywności, pogodzenia się z przemijaniem, bo:
?I wasze gwiazdy, o zdobywcy młodzi,
W ciemności pogasną znów!?
Pojawianie się na końcu ?znów? sugeruje powtarzalność odbudowy świata. Nauczyciel próbuje pokazać, że tworzenie nowego świata znów się powtórzy i że wtedy obecni kreatorzy wcielą się w rolę nauczycieli.
Cele utworu nie sprowadzają się tylko do pouczania, wpływania na młodych i zachęcania do utrzymania ewolucyjnej ciągłości. Podmiot jest także wymagający (bardziej niż w ?Odzie do młodości?). Chce aby młodzi stawali się bardziej dojrzali, zakazuje im buntu co wydaje się dość paradoksalne ze względu na buntowniczą naturę młodych ludzi..
Wiersz ze względu na to, że ma charakter apelatywny musi być napisany prostym językiem. Pomimo bogatej metaforyki łatwo można odczytać wszystkie założenia. Aby wyeksponować bardziej swoje założenia autor używa anafor. Wiersz składa się z 5 strof.
Podmiot liryczny możemy utożsamić z samym Asnykiem, wypowiada się on jednak w imieniu całego pokolenia romantyków, które jest wypierane przez nadchodzącą generację pozytywistów, którzy z kolei są adresatami utworu czyli tytułowymi młodymi. Asnyk apeluje o rozsądek i zerwanie z uprzedzeniami, chce aby nowe pokolenie nie izolowało się całkiem od poprzedników, poznawało ich dorobek. Uważa także że rozwojem historii rządzi postęp.