Horacjańska filozofia życia na przykładach wierszy: "Do Leukonoe", "Do Deliusza", "Do Postuma".

Horacy to jeden z najsłynniejszych poetów starożytnych, autorytet wielu późniejszych pokoleń literackich. Sławe osiągnął dzięki "Pieśnią", cechą charakterystyczną filozofii tego wybitnego twórcy jest zasada "złotego środka". Myślą przewodnią e jego utworach jest egzystencja ludzka i śmierć.
W wierszu "Do Leukonoe" poeta upomina ludzi, by nie dociekali, co wydarzy sie w przyszłości oraz kiedy umrą. Mówi, by żyć teraźniejszością, cieszyć sie dzisiejszym dniem.
W kolejnym dziele zatytuowanym "Do Deliusza" Horacy zwraca sie do swojego przyjaciela, mówi, że każdego człowieka dosięgnie śmierć. Kres naszego ziemskiego życia jest nieunikniony, bez względu na to, jaki majątek posiadamy i jaka jest nasza pozycja społeczna. Jedyne co nigdy nie przeminie to otaczająca nasz przyroda "sosna ogromna i biała topól".
Następny utwór, który skierował mistrz pióra do swojego powiernika nosi tytuł "Do Postuma". Horacy uświadamia nam, że czas płynie nieubłaganie i nic tego nie zmieni. Autor przywołuje słowa "wszyscy będziemy musieli przepłynąć" rzeke, czyli dotrzeć do królewstwa zmarłych, to znaczy, że śmierć jest absolutnie pewna i nie ma sensu buntować sie przeciw niej. Poeta pokazuje iż cały dorobek materialny jaki posiadamy zostawimy na ziemi, a nasz następca zamieszka w domu, który niegdyś należał do nas, będzie żył dalej i zajmował się codziennymi sprawami, jakby fakt, że odeszliśmy był nieistotny.
Horacy w swych utworach nawiązuje do dwóch kierunków filozoficznych: epikureizmu i stoicyzmu. W jego poezji stoicyzm to roztropne i umiarkowane korzystanie z darów natury i rozkoszy życia. Jednocześnie poeta ukazuje filozofie epikurejską, która mówi o konieczności korzystania z życia i jego przyjemności. Mistrz pióra łączy w swoich utworach dwie sentencje. Pierwsza to carpe diem, czyli życie chwilą i nie poruszanie tematu przyszłości; druda to aurea mediocritas, czyli życie z umiarem. Reasumując by przeżyć swoje życie godnie należy cieszyć się chwilą, czerpać z życia to co najlepsze ale i być rozważnym.
Horacy dokonał rzeczy praktycznie niemożliwej, to znaczy połączył dwie filozofie w jedną uniwesalną wartość. Po przeczytaniu utworu "Wybudowałem pomnik" możemy odnieść wrażenie, że poeta był przekonany o sukcesie swojej poezji. W swoim dziele podkreśla iż to co napisał jest "trwalsze niż ze spiżu" i "strzelające nad ogrom królewskich piramid". Dziś już wiemy, że Horacy miał racje, bo jego utwory przetrwały i nadal są chętnie czytane. a słynne motto non omnis moriar jest wciąż aktualne i wykorzystywane jako myśl przewodnia wielu autorów.