"Kamienie na szaniec" - charakterystyka Zośki.

Zośka był to pseudonim Tadeusza Zawadzkiego bohatera powieści Aleksandra Kamińskiego ?Kamienie na szaniec?. Urodził się w 1921 roku, należał do ?pokolenia Kolumbów?. Uczęszczał do szkoły im. Stefana Batorego. Jego matka była działaczką społeczną, a ojciec profesorem chemii. Miał siostrę Hankę, razem z rodziną mieszkał w Warszawie.

Bohater został przez naturę obdarzony niemal dziewczęcą urodą. Był wysoki, szczupły i wysportowany. Cerę miał delikatną z regularnymi rysami, a pod złocistymi włosami widniały jasnoniebieskie oczy. Uśmiech miał zupełnie dziewczęcy co, w połączeniu z długimi subtelnymi palcami, spowodowało, że koledzy nadali mu przezwisko Zośka.

Tadeusz miał rzadko spotykane usposobienie. Cechował się delikatnością, łagodnością i wrażliwością, a do tego nieśmiałością, skrytością i przywiązaniem do matki. Rodziców kochał nad życie. Potrafił całymi godzinami siedzieć w domu i rozmawiać z rodziną. Był wszechstronnie uzdolniony; wyśmienity sportowiec, inteligentny. Uczył się dobrze, choć nie wybitnie, gdyż nie przemęczał się zbytnio w szkole. Był jednak jednym z najlepszych maturzystów w swoim środowisku. Charakteryzowały go ambicja i upór. Nawet w sytuacjach dużego zagrożenia był opanowany i nie tracił zimnej krwi. Umiał przewidywać, był idealnym przywódcą. Był niebagatelnie odważny i stanowczy.

Jego charakter wyrabiał mu pewną sławę. Jednak sława koleżeńska była czymś, o co Zośka mało dbał. Nie starał się zjednać kolegów, nie szukał przyjaźni. Lecz on nie musiał tego robić ? ludzie sami do niego lgnęli, bo czuli się przy nim bezpiecznie. Chętnie go słuchano, posiadał dar skupiania na sobie uwagi i otoczenia. Przewodniczył różnym akcjom i zaczynając od samorządu szkolnego i drużyny harcerskiej skończył na stanowisku komendanta Grup Szturmowych. Nie rozkazywał, nie żądał, nie pouczał. Nie narzucał swej woli, dla innych był tolerancyjny ,a dla siebie wymagający. Jego rodzice ceniąc w chłopcu posiadany przezeń dar usiłowali połączyć owe cechy przywódcze z nastawieniem do służenia innym.

Moim zdaniem Tadeusz Zawadzki to osoba wyjątkowa. Jest wzorem do naśladowania. Każdy człowiek powinien się w życiu kierować tym czym kierował się Zośka : skromnością i troszczeniem się przede wszystkim o innych. Podziwiam jego ambicję i upór oraz tak znakomitą przewidywalność niezbędną przy planowaniu.