Upadek Powstania Styczniowego

Powstanie styczniowe odbiło się echem po całej Europie. Nowy prezydent Austriacki- Napoleon III i premier ziem brytyjskich Palmerston wystąpili przeciw powstaniu. W pewnym momencie następuje zwrot przeciw polityce. Jednym z największych polityków był Otton Von Bismark – doprowadził do zjednoczenia Niemiec- w Polsce budził strach. Chcąc doprowadzić do sojuszu francuskiego zatarł w 1863- konwencje alwestelbena (Karol Gustaw von Alwestelben) Napoleon III w odpowiedzi na ten traktat proponuje Austrii zawarcie sojuszu przeciw Prusom. Francja i Anglia i Austria wysyłają notę do Petersburga, która zapewniała królestwu autora unię, a rządy tych państw proszą Rosje o ustępstwa dla Polski. Wew sprawy Polski są sprawami Rosji, dlatego państwa nie mogły ingerować zbrojnie. Napoleon III zachęcał Polaków do walki, Czartoryscy zaczęli nakłaniać białych do powstania. Jesienią 1863 Napoleon podjął ostatnia próbę ratowania powstania. Za Polska stał papież Pius IX, który popierał powstanie. Do Francji odwołał się Franciszek Józef I o pomoc dla walczących, nakazał przyłączenie się do powstania, ale stwierdzono, iż powstanie przetrwa jeszcze parę miesięcy i można te próbę podjęć. Białych ranił stosunek radykalny czerwonych, bali się reform czerwonych, uwłaszczenia. Po przyłączeniu się białych do powstania nadaje powstaniu nowy charakter. Miało być manifestacja ludności Polski w dążeniu do niepodległości. Nie rozbudowano oddziałów zbrojnych, mimo, iż siły powstańcze liczyły 30.000 żołnierzy. Biali nie rozbudowali bazy zbrojnej, uciekają od poważniejszych walk. Dopływu chłopów do oddziałów leśnych. Całą uwagę biali skupili na organizacji Państwa polskiego została uruchomiona administracja powstańcza. Rządowi narodowemu podlegały:
- Wydziały spraw wew.
- Oddziały zagraniczne
- Wojska
- Prasa
- Skarb państwa

Rząd dysponował własną polityka, ściągano podatki na rzecz powstania, siła dyplomatyczna. Działały trybunały rewolucyjne, które kazały szpiegów i zdrajców. Polska stała się popularna w Europie. Jedną z postaci wybitnych był Garibaldi. Ogromne poparcie powstanie zdobyło wśród Rosjan, ochotnicy rosyjscy brali udział w walkach po stronie polskiej, również pomocy udzielali oficerowie armii rosyjskich (Piotiere- zginął w bitwie pod Pieskowa skała) Węgry walczyły po stronie Polski (Nyary, Esterchany) z Węgier przybył legion zagraniczny, który prowadził Zord Bornaniszy. Po stronie powstania walczyli też włosi, dowodzeni przez półkownika Francesco Nullo. Wegrów i Włochów mogło być więcej, żądaliby Węgry mogły walczyć pod swoimi żądaniami. Dużo było Francuzów, (Rochebunne, Young de Blanlenbein) Niemcy, Szwajcarzy, Czesi.

Rosja nie mogła dać sobie rady stłumieniem powstania, sięgają po siłę terroru (Murawiew- Litwa- Wieszatier, w Polsce Berg). Na Polesiu Trauguttowi rząd narodowy ( w październiku) powierzył władze dyktatorska. Powstanie upadło – ludzie tracili nadzieję. Traugutt przystąpił do powstania i pracy- zmienia i reorganizuje wojsko, łączy oddziały. Zakaz rozpraszania oddziałów. Wznowiono propagandę wśród ludu. Rosja podejmuje ofensywę wojskową w 1864. W Opatowie Rosja rozbija oddziały świętokrzyskie, Lubelszczyzny i Podlasia. Do jesieni na Podlasiu utrzymał się oddział rządów księdza Brzózki. Kwiecień- areszt Traugutta i członków rządów. 5.8- Powieszono ich koło cytadeli Warszawskiej. Grudzień – Warszawski został ukryty i stracony w 1864 powstanie upadło 2. Marca 1864 roku. Uwłaszczono chłopów. Car chciał odciągnąć chłopów od powstania. Ukaz był manifestem rządu narodowego, który chciał uwłaszczyć chłopów bez odszkodowania. Ukaz uwłaszczenia Rosjan był korzystniejszy niż rządu narodowego. Rząd chciał nie dopuścić chłopów do powstania- chciano przelicytować rząd narodowy.