Analiza Eneidy

Poemat epicki ‘’Eneida ‘’ powstawał bardzo wolno, podobno jego twórca Wergiliusz pisał go w tempie 1 wersu dziennie przez 10 lat. Wzorowany jest na dziełach Homerowskich. Opowiada o Eneaszu, który obok przywoływanego z Iliady Hektora był najdzielniejszym wodzem trojańskim. Fragment który postaram się zanalizować skupia sie wokół pożaru Troi oraz relacji tego wydarzenia przez bohatera. Opowiada on ją królowej Dydonie ,którą napotkał wędrując do Italii. W tej części eposu mamy do czynienia z liryką bezpośrednią związaną ze sposobem wypowiedzi oraz patriotyczno-obywatelską, która połączona jest z tematyką.
Eneasz posługuje się monologami. Bohater zdaje sprawozdanie z sytuacji jaką przeżył. Przytacza również dosłowne wypowiedzi Hektora, który ukazał mu się we śnie.
Tekst jest pisany jest starannym heksametrem . Oznacza to że zbudowany jest on z wersów składających się dokładnie z 24 jednostek długości brzmienia, który może mieć od 12 do 17 sylab.
Treść zawiera epitety, które głównie mają wpływ na podkreślenie znaczenia osób i rzeczy. Przykładem są m.in. przymiotniki odnoszące się do postaci Hektora, które umożliwiają nam dokładniejsze wyobrażenie jego pośmiertnego wyglądu i stanu. W tym fragmencie spotykamy się ze zwrotami ekspresywnym czyli takimi, które są nacechowane jakimiś emocjami. Punktem odniesienia tego może być np. wyrażenie Hektora:’’ Uciekaj stąd, synu bogini, Wyrwij się z tego pożaru !’’ w którym dodatkowy akcent stanowy wykrzyknik. W tekście pojawia się również mądrość ‘’pięknie jest paść w bitwie’’, która dotyczy etycznego postępowania człowieka a konkretnie jego postawy wobec ojczyzny. Ważną kwestią jest również pojawiający się metaforyczny motyw wędrówki, który może być kluczowy do interpretacji tej części eposu. Mianowicie podróż Eneasza może być rozumiana jako walka ze swoją podświadomością, rozterkami a także poszukiwaniem własnej tożsamości. Ostatnią rzeczą na , którą jeszcze warto zwrócić uwagę jest hierarchia wartości bohatera. Najważniejsza w niej była ojczyzna jawiąca się jako wspólnota, niezależnie od miejsca przebywania.
Podsumowując, fragmenty Eneidy zawierają różne środki stylistyczne i językowe, bez których ten tekst byłby na pewno o wiele uboższy. Utrudniona by była również jego interpretacja. Treść tej części eposu udowadnia, że jest to utwór o męstwie wojennym i patriotyzmie. Czyli podstawowych wartościach składających się na epopeje narodową budzącą nadzieje w narodach pozbawionych ojczyzny.