"Ofiarowanie Izaaka" - Cavaraggi; opis i porównanie obrazów

Obraz pod tytułem ?Ofiarowanie Izaaka? z 1603 roku autorstwa Caravaggia został namalowany jako pierwsza wizja spełniania życzenia, które Bóg przekazał Abrahamowi. Na obrazie widnieją trzy postacie: wyżej wymienieni ojciec i syn, anioł oraz baranek. Najbardziej zwraca na siebie uwagę osoba Abrahama ? łysego starcy z siwą brodą, wyglądającego jednak dość dobrze, jak na swój wiek. Zaciska on prawą dłoń na rękojeści noża, z tak ogromną siłą, iż rysuje się na niej mnóstwo zmarszczek. Jest ubrany w żółto ? czerwony strój, który jeszcze bardziej eksponuje jego postać, a światło pada na twarz, uwydatniając moment, gdy Abraham zostaje jakby wyrwany z transu, powodującego tak desperacki krok. Rękę z narzędziem zbrodni wstrzymuje anioł, wskazujący palcem na baranka stojącego nieopodal, przyglądającego się całej zaistniałej sytuacji, chcąc zasugerować, co ma tak naprawdę złożyć w ofierze. Najbardziej drastycznie wygląda jednak postać Izaaka ? młodego chłopca, który, związany i trzymany bardzo mocno i stanowczo przez swojego ukochanego ojca, z przerażeniem otwiera usta, jakby w niemym krzyku. Chłopiec spogląda kątem oka na postać niebiańską. Światło pada na jego ciało i twarz, nadając im jeszcze więcej tragizmu.
Artysta ze swojej strony dołożył do całej kompozycji ogrom emocji, przedstawiając je w zachowaniu Izaaka. W oddali umieścił także budynki kraju Moria, gdzie miała mieć miejsce cała ceremonia. To wyobrażenie pokierowane jest zmuszeniem Boga do morderstwa w dowód wiary. Obraz dokładnie przedstawia moment ofiarowania swojego jedynego, najukochańszego syna przez Abrahama, dodatkowo zarysowując uczucia, jakie mogły towarzyszyć bohaterom.

Drugim z kolei dziełem tegoż malarza jest obraz o identycznym tytule, który został namalowany w 1596 roku. Na płótnie widnieją te same postacie, ale są przedstawione zupełnie inaczej. Abraham, umiejscowiony w centralnej części aktu, nie jest tak stanowczy, jak w poprzedniej wizji. Jego lewa dłoń delikatnie spoczywa na głowie syna, jakby nie chciał zrobić mu nic złego, lecz okazać swoje uczucia. W prawej ręce trzyma nóż, dotknięta przez anioła, cofa się lekko. Sama postać posłańca niebieskiego jest bardzo wyraźnie oświetlona. Tuż przy nim stoi baranek ? przyszła ofiara ojca. Izaak, leżący na ołtarzu ma związane dłonie z przodu. Jego twarz jest dużo spokojniejsza od wersji poprzedniej, a sam młodzieniec spogląda na anioła. Nie rysuje się w tym spojrzeniu, ani w jego zachowaniu żadna trwoga, obawa przed tym, jakie zamiary ma wobec niego Abraham.
W tym dziele artysta pragnie podkreślić radosną dla ojca nowinę, że nie musi zabijać swojego syna. Najbardziej uwydatnia postać anioła, symbolizującego świętość.