Współczesna Pani Dulska.

Utwór „Moralność Pani Dulskiej” przedstawiony przez Gabrielę Zapolską daje nam dużo do myślenia. Po przeczytaniu książki zaczynamy zastanawiać się nad swoim i innych zachowaniem, nad naszym postępowaniem nad rzeczami, które często wykonujemy dość nieświadomie. Najważniejsze zdanie i równocześnie wielkie motto życiowe pani Dulskiej „... Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział” często lecz nie tak przesadnie jak w utworze jest stosowane i dziś na przełomie tysiącleci. Problem zwany dulszczyzną i kołtunerią jest bardzo aktualny do dziś. Zawsze prze wyjściem z domu zastanawiamy się czy jesteśmy dobrze ubrani, tak jak nakazuje dzisiejsza moda, zastanawiamy się „co ludzie powiedzą”. Coraz częściej staramy się udawać innych lepszych ludzi, często nie mówimy naszych myśli albo mówimy coś zupełnie innego niezgodnego z samym sobą „bo tak wypada”. Staramy się udawać człowieka idealnego ukrywając swe problemy, bunty i niepowodzenia. Myślę że wcale nie różnimy się od rodziny Dulskich. Nie musimy wcale daleko szukać wystarczy spojrzeć na ludzi na wysokich stanowiskach, wzorowych pracowników, aż tu nagle dowiadujemy się, że mają wielkie problemy ze swoją rodziną, ze swoimi dziećmi, popełniają zbrodnie. W takich sytuacjach nasuwa się na myśl właśnie tytuł „Moralność pani Dulskiej”, myślimy sobie że to właśnie było małżeństwo „wzorowane” na małżeństwie Dulskich. Podobnie jest w naszym najbliższym otoczeniu – w naszych szkołach, każdy przed każdym chce wypaść jak najlepiej, ale najgorsze jest chyba nasze zachowanie wobec nauczycieli, często na lekcji fałszywe uśmiechy, fałszywe miłe zachowanie wobec uczącego, a po lekcjach często bardzo przesadne obgadywanie ludzi, którzy często chcą zrobić nas lepszymi – tak jak właśnie chcemy. Myślę że często tak mówimy, bo inni tak mówią i choć naprawdę złych myśli nie mamy to dostosowując się do otoczenia mówimy rzeczy, z którymi się nie zgadzamy.
Dulscy są obecni w naszym świecie, tak było, tak jest i zapewne tak będzie, bo człowiek zawsze będzie chciał być lepszy niż jest, ludzka mentalność raczej się nigdy nie zmieni, gdyby nam nie zależało na tym aby być lepszym, to przestały by nas kusić awanse na stanowisko dyrektora, a w szkole zastanawialibyśmy się nad tym czy muszę dostać ocenę dostateczną, przecież wystarczy mi dopuszczający, a taki świat nigdy nie będzie, bo przestałaby się rozwijać jakakolwiek cywilizacja, bo po co być lepszym???
Na koniec należałoby odpowiedzieć na pytanie "Czy Dulska jest wśród nas?" Osobiście nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Wydaje mi się, że bardziej odpowiednim byłoby pytanie "Czy są ludzie w których nie ma nic z Dulskiej?" Dlaczego tak jest? Otóż chcemy aby ludzie widzieli nas lepszymi, niż jesteśmy w rzeczywistości.
Przyjrzyjmy się swojemu zachowaniu, a z pewnością okaże się, że w naszym zachowaniu jest wiele dulszczyzny. Jednak nie jest najgorzej jeśli zdajemy sobie sprawę, że źle postępujemy. Natomiast jest bardzo niedobrze jeśli wierzymy w słuszność naszych czynów.