"Dr Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach".

"Ludzie bezdomni". Słysząc tytuł powieści Stefana Żeromskiego w pierwszej kolejności nasuwają nam się na myśl ludzie, którzy zostali bez dachu nad głową, nie mają pieniędzy na to żeby dostatnio żyć. Ale pod pojęciem ?człowiek bezdomny? może kryć się również inne znaczenie.

Wykorzystując to określenie autor dzieła chciał ukazać, że bezdomność to również tęsknota za rodziną, brak stałego miejsca zamieszkania przez ciągłą wędrówkę, zmienianie miejsca pracy. Bezdomnymi są ludzie, którzy nie potrafią znaleźć sobie własnego miejsca w świecie. Należał do nich również główny bohater Tomasz Judym. Chciał on spłacić ?dług? -co jak uważał było jego obowiązkiem -ludziom z warstwy społecznej, z której się wywodzi, lecz z której wydostał się dzięki pomocy innych. Pragnie im pomóc, mimo iż za razem czuje do nich obrzydzenie. Miał możliwość ożenić się z ukochaną kobietą, założyć rodzinę, skończyć z samotnością, i przestać być osobą bezdomną. Jednak tego nie zrobił. Czy jego bezdomność może zatem wynikać z jego słabości? Myślę, że tak. Doktor Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach.

Tomasz Judym był lekarzem i jego zadaniem było leczyć i nieść pomoc tym, którzy tego potrzebują. Niestety na swojej drodze napotykał wiele przeszkód, z którymi nie potrafił sobie poradzić. Chciał między innymi poprawić sytuację biedoty miejskiej w Warszawie, lecz spotkał się z krytyką innych lekarzy, którzy wykonywali swój zawód wyłącznie dla korzyści materialnej. Nie chcieli podejmować się leczenia ludzi ubogich. Podobnie było w zakładzie w Cisach. Zarząd nie widział konieczności wysuszania stawów, chociaż powodowały one malarię u chłopów z pobliskich folwarków, gdyż ta inwestycja byłaby zbyt kosztowna. Judym był za słaby żeby z nimi walczyć. Nie miał zdolności dyplomatycznych, i był cholerykiem, co powodowało ze jego rozwiązywanie trudnych sytuacji kończyło się na rezygnacji i ucieczce od problemu. Przez swoją gwałtowność został wyrzucony z zakładu w Cisach, po tym jak podczas kłótni wrzucił Węglichowskiego do stawu.

Judym był marzycielem, zatopionym we własnych myślach. Jego problemem polegał na tym, że nie potrafił pogodzić ze sobą życia prywatnego z pomocą ubogiej społeczności. Miał słabą wolę i jego zachowanie było chaotyczne. Nie umiał doprowadzić do konca rozpoczętej pracy. Nie potrafił poświęcić się całkowicie na jednym konkretnym zadaniu. Gdy na jego drodze pojawiał się świat rozrywki nie potrafił mu się oprzeć.

Starał się wtedy bardziej przyłożyć do pracy, lecz pokusa ciągnąca go w stronę zabaw była jeszcze silniejsza. Początkowo chciał traktować organizowanie różnych imprez, zawodów itp. jako pracę, swój obowiązek, lecz ?sam przedzierzgnął się, sam nie wiedział kiedy, w młodego franta,odzianego modnie i paplającego wesołe komunały?. Świadczy to o tym, że Judym nie panował nad własnym życiem, nie potrafił oprzeć się pokusie.

"Wszystkie te okoliczności stawały doktorowi na przeszkodzie w zajęciu się sprawami szpitalnymi".

Tomasz wiedział w czym tkwi jego problem, więc postanowił z nim walczyć. Wyrzekł się własnego szczęścia, gdyż mogłoby ono kolidować z niesieniem pomocy potrzebującym. Postanowił zrezygnować z miłości i nie ożenił się z Joanną Podborską, mimo że chciał być szczęśliwy i założyć rodzinę. Wierzył, że musi się tego wyrzec dla wyższych idei. Czuł się odpowiedzialny za losy biedoty. Nie chciał się z nikim wiązać, aby nikt go nie powstrzymywał w realizowaniu jego planów i nie ograniczał jego możliwości. Nie chciał, aby istniała możliwość wyprowadzenia go z równowagi. Bał się, że biorąc ślub może zostać odciągnięty od pracy. Nie zastanawiał się przy tym jak bardzo rani Joasię.

Dr Judym był to człowiek o dobrych intencjach gdyż jego życiowym celem było niesienie pomocy ludziom biednym, ale również słabym gdyż nie miał siły aby walczyć z lekarzami obojętnym na los ubogich oraz nie potrafił pogodzić ze sobą szczęścia prywatnego z pracą.