Analizując wypowiedzi bohaterów romantycznych, porównaj postawę Kordiana i Męża. W interpretacyjnych wnioskach wykorzystaj wiedzę o utworach, ż których pochodzą fragmenty.

Zarówno Juliusz Słowacki, jak i Zygmunt Krasiński to poeci romantyczni. pisarze z tamtego okresu mieli bardzo podobne poglądy. Często zdarzało się, że tematyka utworów i problemy bohaterów były takie same w kilku utworach. Ale postacie z poniższych fragmentów trochę się od siebie róznią.
Pierwszy tekst to fragment "Kordiana" Juliusza Słowackiego. Mówiący w nim Kordian ma 15 lat. pomimo młodego wieku w jego mowie możemy dostrzec wiele romantycznych cech. Tak jak każdy poeta Kordian czuje silną więź z naturą. Fragment zaczyna się porównaniem jesieni do anioła śmierci. Tak jak na jesień drzewa gubią liście i przyroda "zapada w zimowy sen", tak w duszy Kordiana jest smutek. Widząc, że natura obumiera i on zaczyna myślec o śmierci, może nawet o samobójstwie. Czuję się niszczony, rozwiany przez wiatr. Porównuje siebie do osamotnionego drzewa. Każdy romantyk czuł się samotny i niezrozumiany przez innych. Taki sam ból przeżywa Kordian, który jest wrażliwym chłopcem. Kordian nie może się pogodzić z okrucieństwem świata. Czuje ciągły strach i lęk. Prosi Boga, by zdjął z jego serca "jaskółczy niepokój". Jako młody chłopak szuka sensu i celu życia oraz nowych idei. Modli się do Boga o jedną myśl, małą iskierkę, która umożliwiłaby mu napisanie pięknego dzieła. Gdyby tylko dostał natchnienie, mógłby zacząć tworzyć nowe dzieła, w które włożyłby całą swoją duszę. Kordiana często ponosi wyobraźnia, widzi siebie jako poetę. Jednak szybko wraca do rzeczywistości i zarzuca sobie, że to tylko dziecinne marzenia i taką postawą nie może zaimponować starszym i mądrzejszym ludziom. Nie wierzy we własne siły i w to, że jego marzenia mogą się spełnić. Utwierdzając się w przekonaniu, że nikt go nie rozumie, mówi: "gdzie ludzie oddychają, ja oddech utracam". Nie czując się rozumianym przez innych, ciągle powraca do punktu wyjścia. Popada w melancholijny nastrój i próbuje rozwiązać trudne pytanie: żyć albo nie żyć? Nasuwa się skojarzenie z rozterkami Hamleta, który pytał: być albo nie być? Ale Kordian nie znajduje odpowiedzi na nurtujące go pytanie, tłumacząc się bezsilnością. Nawiązując do mitologii, stwierdza, że nigdy nie będzie tak mądry jak Edyp, który rozwiązał zagadkę Sfinksa. Dodatkowym problemem jest to, że nie ma jednej zagadki, jak wiele lat temu, ale jest ich mnóstwo. Kordian nie umie sobie z nimi poradzić. Słowa Kordiana pokazują, że jest on oczytany, bo najpierw nawiązuje do Edypa, a teraz do Kolumba. Chce być jak podróżnik, który odkrywa nowy świat i nic go nie ogranicza. Czuje, że potrzebne mu są nowe skrzydła i inspiracja. Z jego rozmyślań wyrywa go wołanie Laury, w której jest zakochany. Jest to jednak miłość nieszczęśliwa, bo Laura nie odwzajemnia jego uczuć. Jest to kolejny ból, który tkwi w sercu tego młodego człowieka.
Drugi tekst to fragment "Nie-Boskiej komedii" Zygmunta Krasińsiego. Bohaterem książki jest Mąż, który wiele w życiu przeszedł. Po wielu cięzkich przeżyciach staje na czele obozu arystokratów, by bronić się przed rewolucjonistami. Mąż ma wysoką samoocenę, jest pewny swoich racji. Nienawidzi swoich wrogów, czyli rewolucjonistów. Zachowuje się w stosunku do nich bardzo wyniośle. Z góry skazuje ich na klęskę. Wierzy, że nie będąc samotnym w walce, mając broń i ludzi, pokona wrogów i nie dopuści, by kolejny władca popełniał te same błędy, co jego poprzednicy. Bardzo odpowiada mu rola władcy nad innymi. Lubi być w centrum zainteresowania, nawet gdyby leżał na łożu śmierci. Wie, że pozostało mu tylko kilka dni, a potem rozegra się bitwa. Wbrew temu, co mówił na początku, bierze pod uwagę możliwość klęski. Ale szybko zapewnia, że nie da się łatwo pokanać i jeszcze użyje życia. To jest jego ostateczna decyzja. Jest zadowolony, bo czuje, że spełnił swoje marzenia. Jest przygotowany nawet na śmierć. Ciągle trwa w przekonaniu, że jest lepszy od innych.
Patzrąc na przytoczony fragmenty, jak i na całość utworów dostrzegamy pewne różnice między głównymi bohaterami. Kordian przez cały utwór pokazuje te same cechy. Czuje się samotny, niezrozumiały. Bardzo chciałby być dobrym poetą, podziwianym przez innych. W ciągu swojego życia spotyka go wiele cierpienia: nieodwzajemniona miłość, śmierć przyjaciela, nieudany zamach na cara, a w końcu uznanie go za wariata. Mąż jest zupełnie inny. Jest on poetą, który kocha swoje dzieła, często zatraca się w marzeniach. Podążając za głosem serca, porzuca rodzinę i idzie za dziewicą, która jest uosobieniem jego poezji. Działa pod wpływem emocji. po pewnym czasie przechodzi przemianę. Podejmuje walkę z rewolucjonistami i w niczym nie przypomina samotnego poety. Kordian również przechodzi przemianę, ale jego charakter prawie w ogóle sie nie zmienia. Ponieważ obaj są romantykami mają wspólne cechy. Obaj są samotni i niezrozumiani przez innych ludzi. W trudnych chwilach modlą się do Boga. Często oddają się marzeniom i zapominają o realnym świecie. ZCują się wewnętrzenie rozdarci.
pomimo tego, że obaj bohaterowie są romantykami i mogłoby się wydawać, że mają takie same charaktery, nie jest to do końca prawdą. Na początku są do siebie podobni, ale po przemianie Kordian nie może pozbyć się niektórych cech, a Mąż staje się zupełnie inny.