Charakterystyka Antygony

Tytułowa bohaterka, Antygona, ze sławnej tragedii napisanej przez Sofoklesa jest złożoną i barwną postacią, która zasługuje na uwagę. Sofokles nie napisał nic o jej wyglądzie, ale za to bardzo dokładnie i fascynująco opisał jej charakter. Jest odważna i śmiała, dlatego symbolizuje młodzieńczą, świadomą wolność, pewność siebie, oraz uparte dążenie do celu, które my-młodzi ludzie podziwiamy i próbujemy naśladować.

Antygona narodziła się z kazirodczego związku króla Edypa, bohatera innej tragedii Sofoklesa i jego matki- Jokasty. Miała ona dwóch braci: Etoklesa i Polinejksa, oraz siostrę: Ismenę. Jej dwaj braci zginęli podczas wojny domowej, która rozgrywała się właśnie między nimi, o władzę w kraju. Następca tronu- Kreon, uznał Etoklesa za bohatera, natomiast Polinejksa uznał zdrajcą i wydał rozkaz, w którym zakazał urządzenia mu pogrzebu oraz pochowania ciała. Był to straszny wyrok, ponieważ w starożytnej Grecji wierzono, że dusza z nie pogrzebanego ciała skazana jest na tułaczkę i nigdy nie trafi do królestwa zmarłych- Hadesu.

Temu kto złamie rozkaz, Kreon obiecał śmierć. Ismena, siostra ANTYGONA pomimo, że nie pogodziła się z rozkazem władcy, była bierna i nie zrobiła nic aby jej brat został pożegnany tak jak należy, natomiast uparta Antygona nie potrafiła postąpić nie zgodnie ze swoimi wartościami i wbrew rozkazowi pochowała ciało.

Wiara, Bogowie i spokój zmarłego brata były dla niej ważniejsze niż rozkaz śmiertelnika, nawet jest był to król. Swoim zachowaniem pokazała jak bardzo liczy się dla niej rodzina. Szanowała ją i kochała swoich bliskich. Inaczej nie przejmowałaby się losami Polinejksa. Antygona była w pełni świadoma konsekwencji swojego czynu. Wiedziała, że będzie musiała umrzeć, bo Kreon dowie się, kto złamał jego rozkaz. Na pewno się bała, ale nie pokazała tego po sobie. Była zdeterminowana. Gotowa umrzeć za brata i swoje przekonania. Musiała ona mieć niezwykle dojrzałą psychikę. Patrząc na historię jej rodziny, została mocno doświadczona przez los.

Dlatego byłą realistką i nawet dla własnego szczęścia i spokoju nie starała się oszukiwać. Jej nieokrzesany, ale pomimo to dojrzały charakter można najbardziej zaobserwować podczas rozmowy z Kreonem, kiedy władca skazuje ją na śmierć. Bohaterka do końca nie żałuje swego czynu, nie okazje słabości i jest pewna swoich racji. Najbardziej podziwiam to, że przyznaje się do winy. Zauważmy, że ani na chwilę nie zaprzecza temu co zarzuca jej Kreon.

Podziwiam postać Antygony za to że poświeciła życie dla rodziny, którą bardzo kochała i dla wiary, która także była dla niej bardzo ważna. Chcę też zaznaczyć, że umierając straciła miłość i przyszłe małżeństwo z synem Kreona, Hajmonem. Nie jestem pewna, czy była bym zdolna do takiego poświęcenia. Sofokles wspaniale przedstawił i wyróżnił najlepsze cechy Antygony. Odwagę, śmiałość, wrażliwość, pewność siebie...Wiele ludzi, w tym ja chciałoby posiadać te wszystkie cechy. Moim osobistym spostrzeżeniem jest to, że każdy z nas jest bierną Ismeną. Antygona jest utopijnym ideałem każdego z nas, który gdzieś w nas drzemie, ale boi się dojść do głosu.