Charakterystyka Marcina Borowicza.

Jednym z głównych bohaterów powieści Stefana Żeromskiego ?Syzyfowe prace? jest Marcin Borowicz. Poznajemy go jako ośmioletniego chłopca, który w przeciągu kilku lat zmienia się , dorasta i dojrzewa, zwłaszcza emocjonalnie. Obserwujemy, jak pod wpływem otoczenia i różnych doświadczeń kształtuje swój charakter, umysł oraz osobowość., dzięki której wzbudza sympatię wśród czytelników. Dlatego też, gdybym tylko miała okazję, z całą pewnością zaprzyjaźniłabym się z nim. I chociaż często jego zachowanie było godne krytyki i zasługiwało na potępienie, to jednak uważam, że Marcin Borowicz jest postacią pozytywną.
Chłopak urodził się w Gawronkach, w bardzo biednej rodzinie, Gdy ukończył osiem lat, rodzicie wysłali go do progimnazjum w Owczarach, gdzie jego nauczycielem był pan Wiechowski. Po paru latach udał się do Klerykowa. Tam dzięki zabiegom matki dostał się do gimnazjum.
Chłopiec był wysoki i silnie umięśniony. Jego oczy były czarne, a twarz ? sympatyczna. Miał krótko przystrzyżone włosy.
Marcin miał podobne zainteresowania do moich. Bardzo lubił czytać książki ? na początku utwory rosyjskie, jednak po recytacji ?Reduty Ordona? Adama Mickiewicza przez swojego kolegę, rozpoczął czytać literaturę polską. Chłopak miał jednak problemy z nauką matematyki.
Marcin podobnie jak ja był człowiekiem bardzo wrażliwym. Ta wyjątkowa cecha charakteru została uwydatniona w wielu sytuacjach, np. kiedy pomógł Andrzejowi Radkowi w krytycznej chwili. Potrafił podać pomocną dłoń cierpiącej osobie, w zamian nic za to nie otrzymując. Współczuł także Gumowiczowi, gdy koledzy wyśmiewali się z niego w czasie lekcji. Również bardzo długo nie mógł się pogodzić ze śmiercią matki. Po jej utracie czuł wielką pustkę, osamotnienie, żal i rozpacz. Zdarzenie to było pierwszym, bolesnym doświadczeniem życiowym, które rozpoczęło psychiczną zmianę chłopca.
Borowicz mimo że często ulegał działaniom rusyfikacyjnym, to jednak okazał się dojrzałym patriotą, dla którego bardzo ważna stała się ojczyzna. Był etap rozwoju jego osobowości, w którym całkowicie podporządkował się naciskom inspektora Zabielskiego, dyrektora Kriestoobradnikowa oraz pedagogów popierających działania rusyfikacyjnych zaborców. Jednak dzięki niezwykłej lekcji języka polskiego z udziałem nowego ucznia Bernarda Zygiera, Marcin zrozumiał kim jest i co powinien dać ojczyźnie, jako prawy obywatel. Założył nawet wraz z kolegami koło patriotyczne, na którym czytali polską literaturę,
Marcin odznaczał się również taką samą cechą jak ja ? był człowiekiem bardzo mściwym. Gdy miał tylko okazję, odwdzięczał się za wyrządzone krzywdy. Pewnego razu obrzucił profesora Majewskiego błotem, wykrzykując przy tym słowa: ?Masz psie, masz draniu! Masz ? za teatr, za inspektorskie działania, masz za literaturę! Tyś mnie chciał do siebie podobnym... Masz renegacie, masz szpiegu, masz szpiegu!? Tym zachowaniem udowodnił, że jest przeciwny zabiegom wynarodowienia oraz niszczenia polskości.
Wszystkie cechy charakteru, które przedstawiłam, z całą pewnością świadczą o tym, że Marcin był postacią pozytywną, zasługującą na szacunek i pochwałę. Chociaż często postępował niezgodnie z moralnym kodeksem każdego Polaka, ulegał działaniom rusyfikatorskim, to jednak należy go cenić za to, że potrafił się zmienić i dojrzeć, a dzięki temu, że Żechowski ukazał taką postać jak Borowicz, sami możemy się nauczyć, jak w życiu postępować i jakich błędów nie popełniać, aby być godnym i światłym obywatelem swego kraju.