Czy Sęp Szarzynski zgodziłby się z taką filozofią? Porównanie światopogladu Kochanowskiego (Pieśń IX) a Szarzyńskiego...

Jan Kochanowski w Piesni IX pisze, by mieć zawsze nadzieję, być zawsze dobrej myśli, niezależnie od okoliczności i tego co się w życiu zdarza. Ponieważ tak jak każdego dnia słońce wschodzi i zachodzi od nowa, tak też się dzieje, że po nieszczęściu pojawia się szczęście.
Mówi, że niezależnie od tego co spotyka człowieka, czy jest szczęśliwy czy smutny, czy mu się dobrze wiedzie, czy jest nieszczęśliwy, czy jest bogaty czy biedny – powinien zachować czyste i dobre serce, które powinno być takie zawsze i nigdy się nie zmieniać. Nie należy się martwić, że coś w życiu nie wychodzi, że coś się straciło. Trzeba wierzyć, że da się odzyskać to co stracone i naprawić zło. Bo Bóg może wszystko. Wystarczy mu zaufać, a wtedy wszystko się może zdarzyć i człowiek na pewno nie zginie.Wizja świata Kochanowskiego jest optymistyczna, pogodna, oparta na ładzie, uznaje za możliwe osiągnięcie szczęścia na ziemi. Szarzyński przedstawia w swoich pracach kompletnie odmienne spojrzenie na świat.
Natomiast w poezji Sepa Szarzynskiego zauważamy brak pogody ducha czy afirmacji życia. Jego tworczosc, przeciwnie do Kochanowskiego, przepełniona jest niepokojem, dysharmonią. Porusza problemy głęboko duchowe. Sądzę, że Szarzyńskiego światopogląd jest inny niż Kochanowskiego. Mikołaj Sęp-Szarzyński ukazuje w swoich utworach los człowieka, ale czyni to inaczej niż Kochanowski. Jego poezja znamionuje wielki niepokój, który bierze się z tego, że odrzuca on renesansową harmonię - koncepcję szczęścia opartą na wartościach ziemskich i wiecznych. Moim zdaniem Sęp Szarzyński nie zgodziłby się z filozofią Kochanowskiego, iż wg Szarzyńskiego życie człowieka to spotkanie się w antynomie. Dlatego jest to nieuniknione bojowanie, ciągłe wybieranie pomiędzy szatanem a Bogiem, w czym pomaga człowiekowi opatrzność, ale go nie wyręcza. Krótkość życia i niepewność doświadczeń utrudniają człowiekowi rozpoznanie właściwych wartości.