Który ze wzorców osobowych średniowiecza odnajdujesz dziś - gdzie i dlaczego?

Postacie średniowiecza ukazują pewne wzorce osobowe tj. doskonały rycerz, władca i święty. Ale czy któryś z tych wzorców można odnaleźć dzisiaj? Sądzę, iż tak. Według mnie są to postawy radosnego świętego i świętego ascety, a swoją tezę postaram się rzeczowo uargumentować.

Zacznę od przedstawienia wiadomości o wzorcu doskonałego, radosnego świętego i świętego ascety, i sposobie jego ukazania w literaturze średniowiecza. Wesołego świętego cechowała: pochwała Boga w jego stworzeniu, radość życia, afirmacja życia, cnoty franciszkańskie tj. pokora, ubóstwo. Przykładem może być św. Franciszek z ?Kwiatków św. Franciszka?, w których występuje idea ewangelicznej miłości do ludzi jak i do stworzenia. Świętego ascetę cechowało zaś poświęcenie życia Bogu, rozdanie swojego majątku, ograniczenie swych potrzeb. Przykładem niech będzie św. Aleksy z ?Legendy o św. Aleksym?. Obydwa utwory, które wymieniłam są typem literatury o charakterze parenetycznym, czyli propagującym określone wzorce i nakłaniającym czytelników do naśladowania ich

Przejdę teraz do przedstawienia osoby współczesnej, choć już nieżyjącej, której życie zasługuje na miano doskonałego świętego, mianowicie jest to Matka Teresa z Kalkuty. Wybrałam tę postać, ponieważ swą postawą przypomina postawę Biedaczyny z Asyżu, oraz dlatego, iż odnajduję w jej życiu wiele aspektów, które cechowały radosnego świętego i św.
ascetę. Urodziła się 26 sierpnia 1910, dzień później została ochrzczona, zmarła mając 87 lat. Przez całe swoje życie nie rozstawała się z Bogiem. Była zakonnicą i misjonarką. Prowadziła działalność misyjną w Kalkucie. Oddała wszystko, co miała potrzebującym. Było jej ciężko, ale wszystko przyjmowała z pokorą. Kochała i była kochana przez wielu za dobroć i oddanie. W wyniku jej działalności powstało 50 domów dla opuszczonych i osieroconych dzieci. Tak jak święty Franciszek z Asyżu, opiekowała się trędowatymi w założonym przez siebie ośrodku zwanym Misterium Pokoju w Kalkucie. Na tym jej pomoc się nie zakończyła. Dzięki niej powstało centrum dla chorych na AIDS. O tym, że była niezwykłą osobą może jeszcze świadczyć fakt, że została błogosławiona, a w 2003 roku beatyfikowana.

Reasumując, niewiele jest ludzi, którzy odpowiadają wzorcom osobowym średniowiecza. W życiu MTzK odnajdujemy te cechy. Dlatego też powinniśmy doceniać tych, którzy są dobrzy, bo swoim istnieniem mogą odmienić także nasz los.