Recenzja powieści „Stara Baśń”

Akcja powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego pt.: Stara Baśń toczy się w IX w. Tereny polskie zamieszkiwały plemiona słowiańskie. Panował politeizm czyli wiara w wielu bogów. Władcą Kruszwicy był groźny książę Popiel. Każdy zna legendę o "Popielu, którego zjadły myszy". W powieści pokonał go gród Myszków. W książce Popiel występuje o przydomku Chwostek. Prawdopodobnie, dlatego że miał rzadkie, chwastowate włosy. Tak samo jak w legendzie Chwostek truje wiszów, by jego synowie panowali w zgodnym grodzie. Doman zakochuje się w Dziwie, jednej z córek kmiecia ? Wisza. Chce się z nią ożenić, lecz Dziwa została przeznaczona bogom. Miała zostać kapłanką w świątyni.
Chwostek wysłał swoich ludzi by zabili Wisza. Jak stary obyczaj nakazuje żona Wisza powinna wejść razem z nim na stos. Tak właśnie zrobiła Jaga. Dziwa myśli, że to kara, za to, że pokochała Domana. W Noc Kupały Doman chciał porwać Dziwę lecz ona rani go miezem, i myśląc, że umarł ucieka do świątyni.
Mordy Chwostka wywołały bunt wśród ludzi. Co działo się dalej? Należy przeczytać książkę.
Moim zdaniem książka jest ciekawa. Opiera się na faktach, opowiada o życiu Słowian. Jest także trochę trudna. Używa się w niej trudnych wyrazów, gwary. Jednakże polecam tę fascynującą książkę.