Czy kultura rycerska przetrwała do naszych czasów?

Nie istnieje chyba osoba, która choć raz nie marzyła o lśniącej zbroi, galopującym koniu, błyszczącym orężu. Sen o bitwie stoczonej u boku najwspanialszych średniowiecznych bohaterów historycznych ożywia wyobraźnię wszystkich ludzi, bez względu na wiek czy płeć. Źródła historyczne podają, że rycerstwo zaczęło upadać i zanikać wraz ze wzrostem znaczenia szlachty na przełomie szesnastego i siedemnastego wieku. Jednak czy naprawdę możemy stwierdzić, że kultura rycerska zaginęła? A może wciąż jest aktualna? Mit o mężnych rycerzach jest wciąż żywy.

Wraz z upływającym czasem postępuje technologia i cywilizacja. Zmienia się również sposób postrzegania rycerskości i bohaterstwa. Współcześni ludzie tworzą wizerunek nowoczesnego rycerza zgoła odmienny od wyobrażenia średniowiecznego. Przykładem może być Superman. Dzisiejszy superrycerz odrzuca zbroję na rzecz elastycznego kombinezonu, miecz wymienia na nadprzyrodzone zdolności, a konia na umiejętność latania. Jednak wartości i cele Supermana niewiele się różnią od morali wyznaczanych przez Zawiszę Czarnego czy Powałę z Taczewa. Współczesny rycerz także walczy w imię dobra, broni słabszych i pokrzywdzonych. Ważny jest dla niego honor, choć postrzegany inaczej niż dawniej. Dzisiejszy Superman jest rycerzem z przyszłości, zmienionym przez rozwijającą się kulturę oraz dostosowanym do potrzeb i wymogów teraźniejszego społeczeństwa.

Kolejnym dowodem na wciąż żywą kulturę rycerską jest kontynuowanie tradycji organizowania turniejów wzorowanych na średniowiecznych. Pokazy walki na miecze i cepy, prezentacja gotyckich strojów czy muzyki dawnej uświetniają nasze wizyty w starych zamczyskach i twierdzach.

Myślę, że przykładem współczesnego rycerza z pewnością jest postać, która na zawsze pozostanie w naszej pamięci. To osoba dążąca do prawdy i sprawiedliwości, bez względu na to, gdzie działa się krzywda drugiemu człowiekowi. Z pewnością niektórzy się zdziwią. Rycerz w sutannie? A jednak to możliwe. Papież Polak ? Jan Paweł II ? na pewno zasługuje na to miano. Oddał Bogu wszystko, co posiadał. Nie bał się sprzeciwiać okrucieństwu i bezwzględności, nawet władców największych komunistycznych krajów. Jego orężem nie był po prawdzie miecz, ale słowa; to nimi jednoczył ludzi z całego świata i łamał twarde serca bezlitosnych przywódców państw. Odwiedzał najbiedniejsze kraje świata, nie uciekał od kontaktów z chorymi i niepełnosprawnymi. Sadzę, że jego służba kapłańska nie wpływa na fakt rycerskości. Jan Paweł II z pewnością był wspaniałym współczesnym rycerzem.

Prawdą jest, że kultura rycerska nie straciła na swej wartości i przetrwała do naszych czasów. Rozwój społeczeństwa sprawił, że żeby idea rycerstwa była atrakcyjna dla dzisiejszych ludzi, musiał zmienić się sposób jej przekazywania.

Wśród nas także żyją prawdziwi współcześni rycerze. Może każdy z nas ma w sobie cząstkę średniowiecznego woja?