Jak renesansowi pisarze ukazywali wieś?

W wypracowaniu tym porównam jak renesansowi pisarze ukazywali wieś.

W "Żywocie człowieka poczciwego" Mikołaja Reja wieś, w której szlachcic - ziemianin wiedzie spokojny, beztroski żywot. Tu znajdzie szczęście i dostatek. Przyjemność sprawia mu praca i możliwość oglądania jej owoców. Zachwyca go i cieszy piękno ogrodów i sadów. Radość dają polowania, łowienie ryb, dobra kuchnia, poczucie swobody we własnym domu, wieczory spędzane z rodziną i przyjaciółmi przy kominku. Szlachcic ? ziemianin wiedzie unormowany tryb życia zgodnie z rytmem natury, która wyznacza mu zajęcia, ale też daje czas na odpoczynek i krotochwile. Jego spokojne i unormowane bytowanie na wsi, w harmonii z przyrodą, jest gwarancją życia cnotliwego, pozwalającego pielęgnować wartości moralne.

W utworze "Pieśń świętojańska o Sobótce" Jana Kochanowskiego wieś jest przedstawiona jako Cudowna, bogata natura obdarza ludzi swoimi darami, dzięki czemu ludzie mieszkający na wsi nie cierpią głodu i chłodu. Ukazuje także sielankowe życie. Zapobiegliwe gospodynie i gospodarze dbają o dobytek, rzetelnie pracują zapełniając swoje spiżarnie. Po skończonej pracy z czystym sumieniem mogą się bawić, tańczyć i śpiewać, a przygrywają im ?faunowie leśni?.

"Wsi spokojna, wsi wesoła
Który głos twej chwale zdoła?.."

W treści tego utworu można zauważyć olbrzymi optymizm renesansowego człowieka.

Sielanka Szymona Szymonowica "Żeńcy" ma natomiast zupełnie inny charakter. Ukazuje on problemy wsi, a dokładniej chłopów wyzyskiwanych przez starostów i panów. Już na samym początku odsłaniana jest konflikt, kiedy to w południe pracujący przy żniwach chłopi mdleją ze zmęczenia i pragnienia oraz głodu, a mimo to starosta nie pozwala im na przerwanie pracy. Również w tej sielance dwie chłopki: Oluchna i Pietrucha skarżą się na swój los. Pietrucha rezolutna i śmiała śpiewa piosenkę o dwuznacznej wymowie, którą można rozumieć jako schlebianie staroście. Ugłaskany piosenką Pietruchy starosta pozwala chłopkom odpocząć i pożywić się. Z rozmów obu żniwiarek poznajemy życie ówczesnej wsi oraz panujące tam stosunki i obyczaje. Wydźwięk całego utworu jest jednak bardzo pesymistyczny.

Podsumowując można zauważyć, że mimo negatywnych wizji Szymona Szymonowica, ogólnie wieś u wszystkich autorów epoki renesansu była postrzegana jako radośnie. Analizowane utwory przedstawiały piękno świata naturalnego, czego przejawem było przeplatające się wciąż w utworach życie chłopów z przyrodą.