Kartka z pamiętnika Karoliny Friedrich

15.10.1822rok
Kartka z pamiętnika

Ten dzień był dla mnie bardzo niezywkłym przeżyciem, gdyż przeniosłam się w świat wyobrażni.Za oknem był piękny , ogromny statek , który właśnie przygotowywał się do odpływu w jakąś podróż. Zobaczyłam tam rodziny , które bardzo cieszyły się na ten wyjazd, dzieci biegające po porcie, kobiety i mężczyzn. Wszyscy byli bradzo wesoli i pogodni.Zapragnęłam również ruszyc w podróz, która byłaby zagadką, tajemniczą wyprawą do krainy , w której jeszcze nikt nie odwiedził.Chciałam wyrwac się z tej smutnej,domowej atmosfery. Caspar cały czas malował , nie miał czasu na rozmowy ze mną.Poczułam się samotna i opuszczona , tak jakbym była sama w tym ponurym, dużym domu. Nim powróciłam z moich myśli statek zaczął odpływac . Widziałam juz tylko ludzi machających w stornę portu. Moje marzenia szybko uległy w gruzach. Odwróciłam się i poszłam do kuchni. Gdy do niej weszłam , poczułam się obco. Caspar dalej malował , więc nie miałam z kim poroamawiac o tym , żeby wyruszyc w wyprawę i przeżyc wspaniałe przygody . Dzień zakończył się kolacją z moim mężem i rozmową , lecz nie odważyłam się mu powiedziec o moich marzeniach .