Harpagon śmieszy, przeraża czy budzi politowanie.

Tematem mojego wypracowania jest próba określenia czy główny bohater śmieszy czytelnika, przeraża czy budzi politowanie. Postaram się odpowiedzieć na to pytanie na podstawie treści oraz notatek.
Głównym bohaterem komedii Moliera pt. "Skąpiec" jest Harpagon. Jest to około 60 letni mężczyzna wywodzący się z mieszczaństwa. Jego żona zmarła pozostawiając mu dwójkę dzieci pod opieką- Kleanta i Elizę, które obecnie są dorosłe. Posiada on ogromny majątek, przepiękny dom oraz liczną służbę.
Najbardziej przerażająca w głównym bohaterze jest bezgraniczna miłość do pieniędzy. Tylko one sprawiają mu radość. Ceni je wyżej niż własna rodzina, która spada na drugi plan. Planuje poślubić Marianną, ponieważ liczy na niewielki posag i fakt iż ową panią cechuje oszczędność. Nawet przy wyborze partnerki kieruje się wartościami materialnymi, a własne przyjęcie zaręczynowe stara się przygotować jak najtańszym kosztem. Przerażający jest również stosunek do dzieci i służby. Własną córkę chce wydać za starszego od niej Anzelma, a wybiera go dlatego iż jest on zamożny nie pytając jej o zdanie. Dodatkowo pozbycie się dziewczyny z domu nie będzie ojca nic kosztowało. Nie sprzeciwia się hazardowi syna. Ma mu jedynie za złe iż wygrane kwoty nie odkłada na procent. W stosunku do służby jest okrutny. Nie przejmuje się tym iż chodzi ona w brudnych, podartych ubraniach i jest źle wynagradzana. Nie dba o gospodarstwa. Zwierzęta, które utrzymuje są głodne i na skraju wyczerpania. Przerażające jest również okrutne traktowanie ludzi, którym pożycza pieniądze na wysoki procent. Potrafi czerpać zyski z własnego syna. Widać tu że bohater wyżej ceni pieniądze niż rodzinę.
Postawa Harpagon również śmieszy czytelnika. Zabawne w całym utworze jest ciągłe pilnowanie szkatułki, która i tak w końcu ginie. Gdy to następuje bohater zachowuje się jaka szalony. Zaczyna rozmawiać sam ze sobą i obwinia wszystkich z własnego otocznia o kradzież. Następnie rząda aresztowania całego miasta. Oczywiście jest to nie możliwe a wręcz nierealne. Widać tu dziecinne postrzeganie świata co wywołuje uśmiech na twarzy czytelnika. W sposób komiczny wybiera partnerkę. Jego zaloty są niezdarne, a kryteria, którymi się kierował przy jej wyborze czyli oszczędność i gospodarność są paradoksalne. Scena, w której każe drukować kalendarz z podwójną ilością dni postnych, aby zaoszczędzić na jedzeniu czy też moment wręczenia kosztownego pierścionka Mariannie w jego imieniu rozbawia czytelnika do "łez". W tej sytuacji dokładnie widać brak doświadczenia w kontaktach z kobietami. Krążą również plotki, iż podkrada owies własnemu koniu.
Jednak przyglądając się bliżej bohaterowi jego postać zaczyna budzić politowanie. Najbardziej tragiczne w całym utworze jest to, iż wszyscy się od niego odwracają. Nawet własne dzieci życzą mu śmierci. Pragną jak najszybciej przejąć jego majątek. Jest przedmiotem drwin. Wszyscy się z niego naśmiewają. Nikt nie traktuje go poważnie. Przykre jest również to, iż nikt nie stara się udzielić mu pomocy. Bohater coraz bardziej zamyka się w swojej skorupce a wszyscy patrzą na to ze spokojem i czekają, co będzie dalej.
Mam nadzieje, że moje argumenty w pełni uzasadniają moją tezę. Harpagon jest przecież człowiek, który przeraża swoim skąpstwem a jednocześnie bawi swoim zachowaniem. Budzi również politowanie, gdy widzimy jak samotnie opada na dno wraz ze swoimi problemami