Pierwsze szczepionki i antybiotyki

Rozwój szczepień ochronnych jest jednym z największych osiągnięć medycyny. Medycyna walczyła z chorobami zakaźnymi, znajdując prymitywne środki mogące im zaradzić.Już w średniowieczu znano coś takiego jak szczepionka - w roku 1718 Lady Mary Montagu, korzystając z doświadczeń Turków, rozkazuje zaszczepić swego synka przeciwko ospie.Syn Lady Mary przeszedł pewne objawy uboczne, lecz wszystko zakończyło się sukcesem- nigdy nie zachorował na ospę.Metoda szczepień wprowadzona dzięki Mary Montagu zyskała nazwę wariolizacji, od „variola vera” - ospa prawdziwa. W roku 1798 Edward Jenner spotyka się z powszechnym aplauzem, a nawet nagrodą za wynalezienie sczepionki na ospę krowią.Zaś 1881 r. , profesor Ludwik Pasteur, przeprowadza w Melun sławne doświadczenie z wstrzyknięciem owcom osłabionych zarazków wąglika. W roku 1883 Pasteur opracował analogiczną do szczepionki przeciw wąglikowi szczepionkę przeciwko różycy świń.Po ogromnych sukcesach szczepionek przeciwko wąglikowi i różycy Pasteur postanawia zmierzyć się z jedną z najgroźniejszych chorób- ze wścieklizną. Zbadał najpierw dokładnie przebieg choroby, okazało się, że zarazki wścieklizny z miejsca ugryzienia wędrują powoli do mózgu i rdzenia kręgowego, gdzie umiejscawiają się. Pasteur wykonywał doświadczenia na zwierzętach.Wyniki prac ogłosił w roku 1885 na międzynarodowym kongresie w Kopenhadze. Po raz pierwszy szczepionkę zastosował u człowieka zmuszony koniecznością: dnia 6 lipca przywieziono do niego ciężko pogryzionego chłopca- Josepha Meistera. W sumie Joseph został zaszczepiony dwanaście razy.Kuracja okazała się skuteczna,zaś wieść o cudownym ocaleniu chłopca przez szczepionkę profesora Pasteura obiegła cały świat. W roku 1910 Emil Behring opracowuje nową szczepionkę mającą chronić przed błonicą. Nazywa ją AT- Toksyna- Antytoksyna.Dziewięć lat później Polak Rudolf Weigl opracowuje pierwszą skuteczną szczepionkę przeciwko tyfusowi plamistemu.Tak więc osiągnięcia były coraz większe a do dziś odkryto jeszcze mnóstwo innych szczepionek.Od średniowiecza postępy stawały się coraz bardziej widoczne.
W temacie pracy jest jednak jeszcze słowo „antybiotyk”. Pojęcie to zostało wprowadzone do współczesnej medycyny w 1945 r. przez S. Waksmana. Jednak pierwszy antybiotyk został odkryty w 1929 r. przez Aleksandra Fleminga , który zaobserwował hamujący wpływ penicyliny na pewne bakterie.Fleming ostrzegał przed nadużywaniem tego cudownego leku /penicyliny/. Jego słowa nie wzbudziły zrozumienia wśród lekarzy.Epoka antybiotyków w medycynie rozpoczęła się przed II wojną światową, a w następnych latach wyizolowano kolejne antybiotyki. Początkowo odniosiły one wielki sukces, przynosząc ratunek wielu chorym, skutecznie zwalczając różne zakażenia W chwili obecnej na całym świecie obserwuje się masowe narastanie częstości występowania zakażeń wywoływanych przez bakterie oporne na wiele leków. Zahamowanie zjawiska oporności na leki nie jest możliwe, natomiast z pewnością można ograniczyć jego rozmiary i tempo narastania. Jak wynika z przytoczonych danych, stosowanie antybiotyków wymaga dużej rozwagi.