Charakterystyka Wertera w oparciu o fragmenty "21 czerwca" i "12 października".

Na podstawie znajomości lektury i analizy fragmentu z "21 czerwca" i "12 października" scharakteryzuj postać Wertera

Miłość łącząca dwoje ludzi, daje najczęściej radość obojgu. Wiele razy można zobaczyć zakochanych ludzi, spacerujących po parku, uśmiechniętych, którym tak naprawdę nie potrzeba nic oprócz tej drugiej osoby. Jest to częsty widok ludzi kochających się, lecz nie zawsze jest on taki sam. Inny obraz towarzyszy miłościom platonicznym, niespełnionym. Taki przykład jest w "Cierpieniach młodego Wertera? autorstwa Johanna Wolfganga Goethego. Jest to jeden z najbardziej znanych utworów epoki romantyzmu. W utworze tym przedstawiono losy człowieka zakochanego, zagubionego oraz poszukującego szczęścia. Głównym bohaterem jest tytułowy Werter, od którego wziął się werteryzm.

Postawa ta charakteryzuje się nadmierną uczuciowością, widzeniem rzeczywistości przez pryzmat marzeń i poezji, wielką, tragiczną miłością, niezgodą na panujące normy społeczne i moralne, pesymistyczne poczucie bezcelowości życia, poczuciem wyjątkowego osamotnienia, wyobcowania i niezrozumienia przez otoczenie, melancholią oraz dostrzeganiem zła świata.

Przykład tej postawy zauważamy w każdym liście napisanym przez Wertera do przyjaciela Wilhelma. Jednak bardzo widoczna jest ona we fragmencie z 21 czerwca. Opisuje on wtedy miejsce, które stało się dla niego bliskie, kiedy pokochał Lottę. Kiedy poznawał to miejsce było dla niego wszak piękne, ale bez większego znaczenia. Pełniło ono rolę samotni. Dzięki przebywaniu wśród tych wzgórz i dolin pokrytych mgłą mógł dowoli kontemplować swoją miłość i nie przejmować się tym, co myślą ludzie. Natomiast kiedy napełniła go miłość do Lotty miejsce stało się dla niego cenne, bo znajdowało się ono blisko miejsca zamieszkania ukochanej. Wszystko, co opisywał w podniosłym stylu tworzyło pejzaż romantyczny, który dopełniał wizję Wertera jako bohatera romantycznego. Miejsce to stało się częstym celem jego przechadzek. Cały piękny krajobraz rozwijał duszę Wertera i rozpalał w nim uczucia, którymi kierował się w życiu. Młodzieniec ten rozmyśla o swojej samotni jak o ojczyźnie, a o sobie jak o włóczędze, który mimo, iż opuszcza swoja ojczyznę, zawsze może do niej wrócić. Bez względu na wszystko, natura, której on sam jest cząstką, zawsze będzie na niego czekała. Całe jego życie jest nie tylko próbą osiągnięcia miłości Lotty, ale także poszukiwania szczęścia.

Werter to indywidualista, postrzegający świat jako pasmo nieszczęść, a to wszystko dlatego, że tak właśnie ułożyło się jego życie i że to on stał się kochankiem doświadczającym nieszczęśliwą miłość. Młodzieniec przede wszystkim tęskni za normalnym, szczęśliwym życiem u boku ukochanej. Próbuje zawsze zbliżyć się do niej i towarzyszy temu euforia, zadowolenie, gdyż na ogół jest on nieśmiały w stosunku do niej.

Jego dusza ulega zmianie, kiedy zaczynają go fascynować Pieśni Osjana. Przez tą poezję rezygnuje z dotychczasowego czytania dzieł Homera. Jesień sprawia, że w duszy Wertera dzieją się rewolucje. Staje się on odważniejszy i bardziej konsekwentny w zdobywaniu serca Lotty. Przebywa w jej domu częściej i nawet zdobywa się na wyznanie swojego uczucia. Wszystko to za sprawą pieśni. Opowiadają one o nieszczęśliwej miłości. Śmierć jednego z kochanków rozrywa silne więzy miłości. Dziewczyna strasznie rozpacza po stracie swojego chłopaka- wojownika. Werter opisując tą nieszczęśliwą miłość, opisuje tym, samym własną miłość. Tak samo nieszczęśliwą i bolesną, jak miłość bohaterki poezji. Werter wzbudza swoim zachowaniem narzeczonego Lotty - Alberta, jednak nie wiedząc o tym jest bardzo zdeterminowany i stawia już wszystko na jedną kartę. Dąży do celu bez względu na wszystko, nie wiedząc, że na końcu tej drogi czeka go samobójcza śmierć.

Przejawia się w tym jego tragizm. Werter mimo poszukiwania przez całe życia szczęścia, nie odnajdzie go w ziemskim życiu, nie jest mu to pisane. Pragnąc odnaleźć przeszłość, w której był szczęśliwy odnajduje tylko groby przodków, więc całe życie musiał przeżyć tak, jak on uważał. Brak wzorców z przeszłości podsycił jego osamotnienie i Werter jako kochanek wierny nie doczekał pięknych chwil w życiu, wypełnionych odwzajemnioną miłością.

Całe życie Wertera wypełnione pragnieniem zdobycia Lotty, skończyło się dla niego tragicznie. Zamiast miłości, doświadczał on nieustannie bólu i cierpienia, czuł się zagubiony w otaczającym go świecie, poszukiwał swego miejsca w otaczającej go rzeczywistości. Powodem jego wyalienowania niezaprzeczalnie okazała się ta gorąca miłość, którą darzył ukochaną Lottę. Nie doświadczył on radości życia i takie rozczarowanie światem było powodem rodzących się depresji, wpływało źle na jego psychikę. Jedynym ratunkiem od tej rzeczywistości było odebranie sobie życia. Historia Wertera i dzieje jego wielkiej miłości do Lotty to przykład naiwnych marzeń, które stają się osobistą tragedią. Dlatego też Werter łączy w sobie cechy naiwnego kochanka i postaci tragicznej.