Koncepcja ludzkiego losu na podstawie bohaterów tragedii Sofoklesa.

Los, przeznaczenie, predestynacja. Coś, co jest nieuniknione. Mechanizm, który sprawia, że praktycznie nieskończona liczba niemożliwych do przewidzenia wydarzeń musi zakończyć się takim, a nie innym skutkiem. Niezależnie od okoliczności i warunków, skutek wystąpić musi. To co przeznaczone, musi się stać.
Na przykładzie bohaterów tragedii Sofoklesa można wywnioskować, iż koncepcja ludzkiego losu według starożytnych była koncepcją tragiczną. Idealnym tego przykładem jest Edyp. Niezależnie od swych chęci czy czynów, nie może ustrzec się fatum. Każda decyzja, której by nie podjął byłaby zła. Los drwi z niego. Kiedy wydaje mu się, że jest bezpieczny, że uciekł przed przepowiednią, przeznaczenie dopada go w najmniej oczekiwanym momencie.
Na tym też polega tragizm losu Antygony. Musi ona wybierać pomiędzy szczęśliwym życiem, a zadośćuczynieniu swojej religii. Musi więc wybierać mniejsze zło, czy tego chce czy nie. Możemy się dowiedzieć z mitów o tym, że sytuacja, w której została postawiona Antygona wynika nie tylko z jej dumy i uporu, lecz przede wszystkim z klątwy - fatum, które wisi nad jej rodem, rodem Labdakidów.
Czytając o losach bohaterów tragedii Sofoklesa można odnieść wrażenie iż człowiek jest jedynie aktorem w tetrze życia, odgrywa on swoją rolę, lecz scenariusz napisany jest przez kogoś innego. Jest on niczym zabawka w rękach dziecka, dziecka którym jest fatum. To ono z góry ustala cały bieg wydarzeń, człowiek może podejmować tylko mniej istotne decyzje. Najtragiczniejsze jest to, że człowiek jest bezsilny i nie może nic zrobić, aby odmienić swój los.