"Pieśń o Rolandzie" opis Karola Wielkiego.

Karol Wielki to postać historyczna, król władający potężną Francją. Kiedy liczył około czterdziestu lat wyglądał jak starzec: miał siwą głowę i brodę. Toteż niektórzy mówili iż może on mieć nawet dwieście lat. Mimo to był dobrze zbudowany, posiadał dumną postawę, wzbudzającą respekt i szacunek. Król władał potężną armią, której wszyscy się obawiali. Podbił Bawarię, a Włochy, Francję i Niemcy połączył w jedno państwo. Bawarczyków natomiast cenił sobie jako najlepszych wojowników. W walce wykazywał się ogromną siłą i odwagą. Król nigdy nie cofnął się przed walką, zazwyczaj był triumfatorem. Grabił podbite miasta, zgarniał cenne łupy oraz brał zakładników. Jednak zawsze dokładnie rozważał decyzję o podjęciu walki, był rozsądny. Nigdy nie działał pochopnie, czasem nawet godził się na kompromisy. Trzeba jednak dodać, że kiedy wszczynał bitwy chodziło mu głównie o podbicie ludów pogańskich i zmuszenie ich do przyjęcia chrześcijaństwa. Religia odgrywała ważną rolę w życiu Karola. Był bardzo pobożny, co dzień słuchał mszy i jutrzni. Chciał nawet odrodzić cesarstwo rzymskie jako stolicę chrześcijańską. Ponadto Bóg był mu przychylny: kiedy król walczył z poganami, poprosił o późniejsze zajście słońca. Bóg wtedy spełnił jego prośbę i przedłużył dzień.
Karol często podejmując decyzje na rozmaite tematy brał pod uwagę głównie dobro jego narodu. Kochał swych baronów, obdarzał ich zaufaniem i starał się ich chronić. Był bardzo wrażliwy. Kiedy któryś z jego walecznych rycerzy poniósł śmierć, tak jak bratanek Roland, wzruszał się bardzo. Nie mógł opanować smutku, załamywał się. Był jednak na tyle silny, że wiedział iż jest nadal potrzebny i jego mężne serce potrafiło wiele przetrwać.