Intepretacja wiersza Rzecz Czarnoleska

Wiersz „Rzecz Czarnoleska” napisał Julian Tuwim, poeta, mistrz liryki refleksyjno- filozoficznej, głęboko zanurzonej w tradycji poezji polskiej.
Poeta odwołuje się w tym wierszu do poezji Jana Kochanowskiego.
Samo wyrażenie Rzecz Czarnoleska pochodzi z wiersza innego poety – Cypriana Kamila Norwida o tytule Moja piosnka:
„Złotostrunna, nie opuść mnie, lutni!/
Czarnoleskiej ja rzeczy/
Chcę – ta serce uleczy!/
I zagrałem.../...i jeszcze mi smutniej”.
Jest to utwór autotematyczny, prosty i klasyczny wiersz, składający się z trzech zwrotek. Każda zwrotka składa się z trzech jedenastosylabowych wersów i jednego ośmiosylabowego. Utwór zawiera rymy krzyżowe (abab).
W tekście znajdujemy epitety np.: głuchy nierozum, ciemny sens oraz metafory: Słowo się z wolna w brzmieniu przeistacza.
Podmiotem lirycznym wiersza jest poeta, który może być utożsamiany z autorem utworu, Julianem Tuwimem.
Wiersz mówi o tworzeniu poezji, objaśnia jak się rodzi. Proces tworzenia się poezji jest bardzo niezwykły i tajemniczy, dostępny tylko dla niektórych osób, określonych jako „nawiedzone”.
Rzecz Czarnoleska – przypływa, otacza,,
nawiedzonego niepokoi dziwem
Następne dwa wersy mówią o mocy słowa, które po pewnym czasie staje się prawdziwym, co oznacza, że najpierw słowa to tylko słowa, które nic nie znaczą. Jednak później nabierają mocy.
Druga zwrotka mówi o przemienieniu się chaosu w ład, o uporządkowaniu się liter, sylab, słów w cały wiersz, przyjmujący ostateczną wersję z dokładną nazwą.
Ostatnia zwrotka mówi o charakterze poezji, która prześwietla człowieka. Odkrywając jego sekrety, tajemnice.