Współczesne problemy zagrożeń zdrowia.

Największym zagrożeniem życia w dzisiejszych czasach są choroby cywilizacyjne, których nie możemy uniknąć, i na które wszyscy jesteśmy podatni.

Nikt nie jest odporny na zakażenie wirusem AIDS. (Istnieją wyjątki ale można je pominąć biorąc pod uwagę skalę choroby). Jest on czynnikiem zakaźnym jednakowo zagrażającym wszystkim młodym i starym, hetero- i homoseksualistom, kobietom i mężczyznom, czarnym, białym, brązowym i żółtym. Wirus nie przenosi się w drodze codziennych kontaktów, tak jak katar i grypa. Zakażona kobieta może zakazić swoje jeszcze nie narodzone dziecko. Wirus może być przenoszony zarówno przez stosunki płciowe odbywane bez zabezpieczenia w postaci prezerwatywy, jak i przez używanie igieł i strzykawek po osobie zakażonej. Ci, którzy nie praktykują seksu bez zabezpieczenia i nie stosują igieł i strzykawek używanych wcześniej przez innych ludzi, mogą uchronić się przed AIDS. Człowiek może zostać zakażony przez transfuzję zakażonej krwi czy produktów krwiopochodnych albo przez transplantację zakażonego narządu. Ryzyko zakażenia tymi drogami zostało niemal całkowicie wyeliminowane po wprowadzeniu badań krwi przed transfuzją oraz narządów przed transplantacją. HIV występuje także w ślinie, pocie, łzach i moczu, ale w bardzo niewielkich ilościach - zatem zakażenie się tą drogą jest praktycznie niemożliwe. HIV nie może przetrwać poza organizmem człowieka.
Osoby zakażone wirusem HIV, przebywając z nami, nie stanowią dla nas zagrożenia w codziennych typowych sytuacjach. Możemy nie ryzykując zakażenia podać im rękę, witać się z nimi, objąć a także pocałować.


PODSTAWOWE POJĘCIA ZWIĄZANE Z UZALEŻNIENIEM
Uzależnienie-to przymus brania środków naturalnych bądź syntetycznych, wywołujących skutki szkodliwe dla zdrowia
-psychiczne- jednostka jest przeświadczona, że nie może funkcjonować beż danego środka
-fizyczne- dany środek zostaje wbudowany w metabolizm organizmu(bez środka organizm nie może funkcjonować). Konsekwencją braku środka na poziomie metabolizmu jest objaw abstynencyjny
-społeczne- dominuje wśród młodzieży; wiąże się z zażywaniem narkotyków w grupie. Działa tu czynnik środowiskowy: presja grupy, istnienie pewnej mody, więzi z inną osobą

TEORIE ROZWOJU UZALEŻNIEŃ-koncepcje
-medyczne- uzależnienie jest chorobą w sensie medycznym, zaś jego przyczyny tkwią we właściwościach przyjmowanego środka i organizmu osoby uzależnionej. Należy brać pod uwagę: efekty farmakologiczne działania środka i jego zdolność do wywoływania stanu euforii wraz z przykrymi objawami zespołu odstawienia; czynniki genetyczne; czynniki wzmacniające związane z warunkowaniem i agresją oraz czynniki fizjologiczne.
-psychologiczne- uzależnienie stanowi przejaw zaburzeń jednostkowych gdzie przyjmowanie środków psychoaktywnych to zewnętrzny przejaw adaptacyjno-obronnych mechanizmów osobowości
-pedagogiczne- wadliwy przebieg socjalizacji jednostki, czego podstawową przyczynę stanowią zaburzenia funkcjonowania środowiska rodzinnego, wadliwie funkcjonujący system szkolny oraz interakcje z osobami już uzależnionymi.
-socjologiczne- wyodrębnianie czynników procesu uzależnienia związanych z funkcjonowaniem małych grup-czynniki mikrospołeczne, a także i głównie związanych z czynnikami o charakterze makrospołecznym. Uzależnienie jest konsekwencją przemian zachodzących we współczesnym życiu społecznym, zmian cywilizacyjnych

KONSEKWENCJE UZALEŻNIEŃ
-fizyczne- wpływ na zdrowie o charakterze 1)bezpośrednim(funkcjonowanie UN, oddechowego, trawiennego, krążenia) 2)pośrednim(poprzez niewłaściwą dietę, stany chorobowe związane z niektórymi nałogami)
-psychologiczne- utrata zaufania do siebie i samokontroli, obniżona samoocena, utrata zainteresowania zwykłymi czynnościami i celami życiowymi, bowiem nałóg zaczyna być centralnym czynnikiem wzmacniającym
-pedagogiczne- akcentuje się tu następstwa 1) rodzinne(destabilizacja życia rodzinnego, dysfunkcjonalność w sferze pełnionych ról, zadań i funkcji rodziny, źródło przemocy w rodzinie) 2)kryminologiczne(źródło przestępczości np. produkcja i handel narkotykami, czynnik wiktymizacji- osoby uzależnione bardziej narażone są na zachowania przestępcze wobec nich)
-społeczne- straty pieniężne związane z utraconymi zarobkami, roztrwonionymi oszczędnościami, wydatkami na opiekę społeczną i nieskuteczne a często powtarzające się próby rehabilitacji, zniszczenie sensownych związków interpersonalnych; straty związane z przestępczością, utrata produktywności ludzkiej, rozszerzenie się innych patologii(rodzina, przemoc)

FAZY UZALEŻNIENIA
1.Poznawanie stanu odurzenia- pierwsze kontakty ze środkiem odurzającym, dominują tu społeczne i psychologiczne motywy jego zażywania, bowiem sam środek nie stanowi jeszcze przedmiotu pożądania, pragnienia, gdyż pierwsze kontakty z narkotykiem wiążą się raczej z nieprzyjemnymi reakcjami organizmu i odczuciami
2.Stan odurzenia przyjemnością- sam kontakt ze środowiskiem uzależniającym staje się dla jednostki źródłem zaspokojenia określonych potrzeb, stąd motywy używania wiążą się już z przyjemnymi odczuciami, będącymi skutkiem wprowadzenia środka do organizmu. Następuje stopniowe uzależnienie się od środka i postępujący wzrost tolerancji na jego działanie, co staje się z kolei motywem dalszych eksperymentów i poszukiwań innych środków, często o silniejszym działaniu.
3.Stan odurzenia celem nadrzędnym- stan zaawansowanego uzależnienia, co wiąże się z tym, iż używanie środka toksycznego staje się nadrzędnym celem, którego realizacji podporządkowane są wszelkie działania. Istniejące dotąd kontakty i więzi społeczne zostają zerwane, a te, które pozostają ograniczają się do kontaktów z osobami ze środowiska uzależnionego
4.Stan odurzenia normą- najbardziej zaawansowane stadium uzależnienia, powiązane z zależnością tak silną, iż używanie środka staje się koniecznością dla utrzymania normalnego samopoczucia i funkcjonowania. Coraz rzadziej doświadcza się stanów euforycznych, a ich osiąganie wiąże się z przyjmowaniem dawek niebezpiecznych dla życia. Gwałtowne zmiany następują w stanie zdrowia, w skrajnym przypadku prowadzące do śmierci.

PRZYCZYNY UZALEŻNIEŃ
1.Biopsychiczne- Indywidualna wysoka podatność na uzależnienie, labilność UN, pobudliwość psychiczna, niska odporność na stres, zaburzenia natury emocjonalnej, zaburzenia rozwoju osobowości, neurotyzm, uszkodzenie mózgu, choroby somatyczne i związane z nimi dolegliwości
2.Psychospołeczne-brak zaspokojenia potrzeb psychicznych lub trudności w ich zaspokajaniu wskutek wadliwego oddziaływania środowiska wychowawczego, szkolnego i rodzinnego; niepowodzenia życiowe w sferach: zawodowej, szkolnej, osobistej, co jest podstawą do ucieczki przed niekorzystną, stresującą i nieakceptowaną sytuacją życiową i społeczną w świat iluzji.
3.Kulturowe- moda, dostępność środków, postawy hedonistyczne, brak odległych celów i perspektyw życiowych, rozrywek i możliwości atrakcyjnego spędzenia wolnego czasu, przynależność do subkultury młodzieżowej, w której istnieje norma zażywania środków toksycznych, bunt przeciw powszechnie obowiązującemu systemowi wartości i stylowi życia, zaspokojenie potrzeb poznawczych, aktywizacja zdolności twórczych, chęć odniesienia sukcesu


Jak świat długi i szeroki , ludzie od najdawniejszych czasów wprowadzali do swoich organizmów narkotyki i używki .Alkohol należy do najpospolitszych używek . Alkohol jest środkiem uspakajającym , łagodzącym uczucia i wrażenia ,spowalniającym równocześnie czynności i reakcje.
Alkohol może sprawić , że pijąca go osoba poczuje się szczęśliwa , bardziej błyskotliwa i opanowana. Jednak , jak w przypadku innych używek , tylko pijący nabiera takiego przekonania . Ludzie znajdujący się w bezpośrednim otoczeniu często obserwują coś zupełnie przeciwnego .
Większość ludzi potrafi kontrolować ilość spożywanego alkoholu , pijąc jedynie przy różnych okazjach . Jednak w wielu krajach nadużywanie alkoholu należy do najpoważniejszych problemów społecznych . Alkoholizm leży u podnóża wielu wypadków drogowych , morderstw , samobójstw i przestępstw na tle seksualnym . Długotrwałe nadużywanie alkoholu jest też szkodliwe dla zdrowia i może prowadzić do uszkodzenia wątroby i mózgu , zniszczyć żołądek i układ trawienny , a także spowodować wiele innych problemów zdrowotnych .
TYPY ALKOHOLIZMU(wg E.M. Jedlinek)
-alfa-w którym dochodzi do psychicznego uzależnienia od alkoholu
-beta- gdzie pojawiają się pewne konsekwencje fizyczne związane z używaniem alkoholu
-gamma¬- wytworzenie się tolerancji na alkohol, co powoduje wzrost spożywanej jego ilości
-delta- związany ze stale wzrastającym poziomem ilości alkoholu we krwi i niemożnością utrzymania abstynencji przez dłuższy czas
¬-epsilon- który charakteryzuje okresowe picie znacznych ilości alkoholu
STYLE PICIA(wg A. Kępińskiego)
1. neurasteniczny-pije się w niedużych ilościach, ale często, gdy jest się rozdrażnionym, zmęczonym, dal poprawienia nastroju
2. kontaktywny- typ picia towarzyskiego, pije się po to, by polepszyć kontakty z innymi ludźmi
3. dionizyjski- pije się dużo, chodzi o uzyskanie stanu zamroczenia, w którym możliwe jest oderwanie się od rzeczywistości, poszukiwanie niecodziennych przeżyć
4. heroiczny- wymaga dużych ilości alkoholu, gdyż dopiero wtedy możliwe jest uzyskanie stanu poczucia mocy; często kończy się to wybrykami chuligańskimi
5. samobójczy- pije się dla ”zalania robaka”, by zapomnieć o tym, co boli

FAZY ROZWOJU CHOROBY ALKOHOLOWEJ(wg E.M. Jellinka)
1. faza wstępna- trwa kilka miesięcy do kilku lat, odreagowanie nieprzyjemnych stanów emocjonalnych przynosi krótkotrwałą ulgę; włącza się „klinowanie”
2. faza zwiastunów(ostrzegawcza)- trwa od pół roku do 5 lat( zależy to od osobowości człowieka, wieku, wrodzonych predyspozycji, płci); nagła zmiana reakcji na alkohol, pojawiają się luki pamięciowe, amnezja, „wyspy pamięciowe”, spożywanie alkoholu staje się potrzebą
3. faza krytyczna(prawdziwe uzależnienie)- utrata kontroli nad piciem, może to trwać nawet 10 lat. Osoba taka nie potrafi się opanować, występuje poczucie winy, depresja, ataki złości; u kobiet rozpoczyna się okres picia w samotności
4. faza przewlekła- następuje degradacja społeczna, moralna, zaburzenia sprawności umysłowej. Ciągi picia są bardzo długie, jakiekolwiek przerwanie powoduje ostre objawy abstynencyjne. Zespół Otella- alkoholik traci też sprawność fizyczną, ma cały system paranoi

PRZYCZYNY I DETERMINATY ALKOHOLIZMU
-czynniki społ-kult i demograficzne- płeć, wiek, pozycja społeczna, wykształcenie, miejsce zamieszkania
- czynniki indywidualne- psychiczne i fizjologiczne: sytuacje kryzysowe, niesprzyjające okoliczności życiowe, indywidualna tolerancja na alkohol, istnienie osobniczych predyspozycji do rozwoju nałogu, drażliwość, agresja alkoholika

WSPÓŁUZALEŻNIENIE DZIECI ALKOHOLIKÓW
-bohater rodzinny-najczęściej najstarsze dziecko-funkcjonujące jak dorosły-„rodzic własnych rodziców”
-wyrzutek- częsty odbiorca agresji powodowanej alkoholizmem; dziecko zbuntowane przeciw rzeczywistości
-maskotka ”błazen”- dziecko przymilne, urocze, uwodzicielskie
-zagubione dziecko- najmłodsze, wycofujące się z życia rodzinnego, ucieka do świata marzeń, wyobrażeń, lektur
-ułatwiacz- wspomagający, osoba, która obarcza siebie winą za picie innych, bierze na siebie odpowiedzialność za stan życia

KONCEPCJE WYJAŚNIAJĄCE ZJAWISKO ALKOHOLIZMU
-koncepcja patologii społecznej- patologia oznacza zachowania niezgodne z dominującymi wartościami. Przyczyny patologii tkwią więc w jednostce, która nie chce lub nie może zaakceptować uznawanych wartości społecznych. Problemy alkoholowe stają się problemami jednostek, które ich doświadczają, a nie są problemem społecznym, ponieważ społeczeństwo nie ponosi odpowiedzialności za ich powstanie i rozwój
-koncepcja dezorganizacji społecznej i dewiacji- zakłada, że źródła problemów społecznych nie tkwią w jednostce, ale w systemie społecznym, w wadach jego funkcjonowania
-koncepcja naznaczenia- negatywne przejawy życia społecznego nie są bytem samym w sobie, ale powstają w toku ich definiowania (reakcje społeczne są źródłem dewiacji)

Fazy uzależnienia od alkoholu wg. R. Tabusa

1.
stopień pierwszy - picie umiarkowane, towarzyskie, przy okazji, z okazji;
2.
stopień drugi - picie nadmierne z przerwami w pamięci lub z utratą świadomości całego okresu picia;
3.
stopień trzeci to początek głodu alkoholowego, trzeba go więcej i częściej;
4.
stopień czwarty - to utrata kontroli picia, zamierza się wypić kieliszek, dwa, a pije się do nieprzytomności;
5.
stopień piąty - to szukanie usprawiedliwienia dla picia, czując że inni piją inaczej poszukuje się argumentacji do picia;
6.
stopień szósty - to potrzeba klina, odkrycie jego błogosławieństwa wiąże się z psychicznymi i fizycznymi dolegliwościami picia alkoholu;
7.
stopień siódmy - to picie w samotności, jest to już nie dzwonek, a dzwon ostrzegawczy, gdyż człowiek nieuzależniony pije najchętniej w towarzystwie, a nigdy w samotności;
8.
stopień ósmy - to szukanie zwady, bójek, awantur; na tym etapie system nerwowy jest w takim stanie, że człowiek przestaje panować nad sobą i staje się wybuchowy;
9.
stopień dziewiąty - to poszukiwanie za wszelką cenę alkoholu, co wynika z stanu fizycznego i psychicznego organizmu, do jakiego doprowadziły poprzednie szczeble;
10.
stopień dziesiąty - to wyrzuty sumienia, obrzydzenie i potępienie samego siebie, to nieustanny kac moralny;
11.
stopień jedenasty - to napady niepokoju i lęku, które początkowo pojawiają się od czasu do czasu, później coraz częściej, by w końcu towarzyszyć w każdym momencie i w każdym miejscu;
12.
stopień dwunasty to uświadomienie klęski, gdyż wszystkie wyszukane usprawiedliwienia picia alkoholu okazują się niezadowalające, można tylko pić dla picia aż do wytrzymałości fizycznej i nerwowej; przestają działać jakiekolwiek hamulce w piciu;
13.
stopień trzynasty to ostateczne rozstrzygnięcie losu alkoholika. Może to być albo pętla..., albo szpital odwykowy..., albo śmierć w ataku delirium czy marskości wątroby.



Nikotyna znajdująca się w tytoniu również należy do bardzo rozpowszechnionych używek . Palenie suszonych liści tej rośliny jest bardzo szkodliwe dla organizmu człowieka . Istnieją bardzo przekonujące dowody na to , że palenie papierosów przyczynia się do występowania różnego rodzaju nowotworów , jak rak płuc i gardła a także do chorób serca i naczyń krwionośnych , kłopotów z płucami , uszkodzenie płodu w łonie palącej matki i do wielu innych dolegliwości . Wymienione choroby są spowodowane głównie przez różne szkodliwe związki chemiczne znajdujące się w dymie papierosowym , jak substancje smoliste i tlenek węgla . Również ludzie znajdujący się w otoczeniu palacza i regularnie oddychający zanieczyszczonym dymem powietrzem - tzw. palacze bierni - również są narażeni na szkodliwe działane papierosów .
Sama nikotyna ma działanie symulujące i sprawia , że zażywająca ja osoba czuje się ożywiona . Niestety , organizm palaczy szybko przyzwyczaja się do nikotyny , więc do uzyskania tego samego efektu jest potrzebna coraz większa dawka dymu . Poza tym palacze psychicznie uzależniają się od papierosów i po pewnym czasie , nawet jeśli są świadomi niebezpieczeństw , jakie im grożą , rzucenie nałogu sprawia im wielką trudność .

NARKOMANIA
-zjawisko o charakterze medycznym oraz społeczno-kulturowym
- wewnętrzny przymus używania środków chemicznych, w celu odurzenia się, mający cechy nałogu
Przyczyny wzrostu narkomanii
-ciekawość sposobu działania na organizm
-nacisk ze strony grupy rówieśniczej
- mniejsza odporność na coraz bardziej stresujące warunki życia
- większy dostępno tych środków
- efekt skutku zamętu kulturowego i społ-politycznego
Def. z ustawy o zapobieganiu narkomanii
Narkomania to stałe lub okresowe przyjmowanie w celach niemedycznych środków odurzających bądź psychotropowych lub środków zastępczych, w wyniku czego może powstać lub powstała zależność
-Środki odurzające/psychotropowe-każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działająca na określony układ nerwowy, umieszczona w wykazie środków odurzających lub psychotropowych, ustalonym przez MZiOS
-Środki zastępcze- substancja stosowana zamiast lub w takich samych celach niemedycznych jak środki odurzające i psychotropowe, ustalona przez MZiOS

FAZY ROZWOJU NARKOMANII
1.Faza eksperymentalna- zażywanie różnych środków psychotropowych z ciekawości lub pod naciskiem otoczenia społecznego, zwykle grupy rówieśniczej
2.Faza rekreacyjna- selekcjonowanie środków oraz okazjonalne i dla przyjemności używanie kilku wybranych, co jeszcze nie pociąga za sobą rozległych konsekwencji dla jej ogólnego funkcjonowania
3.Faza nadużywania- na skutek niesprzyjających okoliczności czy nawarstwienia się problemów osobistych. Osoba okazjonalnie zażywająca narkotyki może przejść do etapu przymusowego ich stosowania w rosnących ilościach, co wiąże się z negatywnymi skutkami dla jej zdrowia, funkcjonowania ekonomicznego i społecznego

MODELE SYLWETKI NARKOMANÓW(wg T. Hanauska)
1.Narkoman klasyczny-kieruje się jednym z 3 motywów: 1)chorobowym(nałóg jest konsekwencją choroby, która wiąże się z używaniem środków przeciwbólowych, mających uśmierzyć cierpienie); 2)zawodowym(dostępność środka dla niektórych profesji lub szczególnie stresogenny tryb życia, pracy); 3)artystycznym(poszukiwanie inspiracji twórczej)
2.Narkoman lekowy-powstanie nałogu jest wynikiem dłuższej kuracji lekami psychotropowymi, w następstwie której występuje nieodparta potrzeba i tendencja do zażywania środków o silniejszym działaniu
3.Narkoman młodzieżowy- może kierować się 3 typami motywów: 1)ciekawość, moda, szukanie silnych wrażeń, próba demonstracji niezależności od świata dorosłych, presja środowiska rówieśniczego; 2)kryzys dotychczas uznawanych wartości, ich odrzucenie, egzaltacja, ucieczka do samotności, lęk przed rudnymi zadaniami, które stawia życie; 3)uzależnienie psychiczne i/lub fizyczne od środka, poszukiwanie coraz silniejszych wrażeń, zapomnienia, ucieczka od rzeczywistości
4.Lekoman- motywacja przyjmowania leków jest zbliżona do motywów, jakimi kieruje się narkoman lekowy. Różnica polega na stopniu zaangażowania w przyjmowanie środka, bowiem chodzi tu jedynie o zapewnienie sobie komfortu psychicznego

Faza I

Rozpoczyna się zwykle w czasie towarzyskiej imprezy lub spotkania. Wypalony pierwszy papieros z marihuaną czy też pierwsza porcja amfetaminy zażywana dla towarzystwa nie zapowiada jeszcze uzależnienia.

Jest to jednak ważny okres, w którym nastolatek zapoznaje się z działaniem narkotyków, uczy się jak należy je zażywać aby osiągnąć określony efekt oraz jakie potrzeby może przy ich pomocy zaspokoić.

Jeżeli pierwszy papieros marihuany ułatwił mu dostęp do grupy, przyniósł akceptację kolegów , pomógł rozluźnić się i dobrze bawić, istnieje duże prawdopodobieństwo, że przy następnej tego typu sytuacji również będzie chciał skorzystać z "pomocy " tego środka.

W pierwszej fazie narkotyk zażywany jest zwykle "przy okazji". Marihuanę pali się w towarzystwie kolegów, w czasie koncertów rockowych, na imprezach. Amfetaminę zażywa się tylko "w wyjątkowych okolicznościach". Przed egzaminem, czy w czasie całonocnego party. W tym czasie nie kupuje się jeszcze narkotyków, a raczej czeka aż ktoś nimi poczęstuje

W fazie pierwszej trudno jest rozpoznać czy ktoś bierze narkotyki, czy nie. Jedynym sposobem jest przyłapanie "początkującego narkomana" na gorącym uczynku lub też znalezienie dowodów rzeczowych: strzykawki, tabletek, wysuszonych listków przypominających pokruszoną natkę pietruszki (marihuana), malutkich woreczków z białym proszkiem.

Faza II

W tej fazie rozpoczyna się już poszukiwanie narkotyków. Początkujący narkoman nie czeka na specjalne okazję , w których będzie mógł wypalić marihuanę czy zażyć inny narkotyk. Poznaje cennik i osoby, które mogą mu sprzedać dowolne "lekarstwo". Nauczył się, że przy pomocy odpowiedniej dawki środka odurzającego może poprawić swoje samopoczucie kiedy tylko zechce. Powoli cały jego czas i aktywność organizowane są wokół poszukiwania narkotyku i jego zakupu. Wzrasta częstotliwość zażywania.

W tym okresie narkoman rozpoczyna prowadzenie "podwójnego życia" . Chcąc zabezpieczyć się przed interwencją rodziców czy znajomych, uczy się zakładać maskę, kłamać, oszukiwać i kraść. Na pozór jest zgodnym dzieckiem., dobrym uczniem czy pracownikiem.

- Doszedłem do tego, że nosiłem ze sobą dodatkowy komplet odzieży: jeden, który obowiązywał w domu i szkole, drugi, w którym dobrze się czułem w czasie spotkań z kolegami. - wspomina jeden z narkomanów - Kiedy wracałem do domu, przebierałem się za "grzeczne dziecko", wkładałem gumę do ust, przyczesywałem włosy i naciskałem na dzwonek".

Dobry obserwator potrafi jednak mimo maskowania wychwycić zmiany w zachowaniu nastolatka. Jego nastrój jest chwiejny. Okres bierności i wycofania przeplatany jest nagłą aktywnością, wybuchem agresji lub złości. Jest drażliwy, reaguje nieproporcjonalnie do bodźca, coraz mniej czasu poświęca swoim dawnym zainteresowaniom. Chętnie też izoluje się od rodziny i znajomych.

O ile w pierwszej fazie narkotyk był potrzebny dla poprawy samopoczucia, to w fazie drugiej traktowany jest jak lekarstwo na wszelkiego typu dolegliwości. Pomaga znosić przykre sytuacje i uczucia, pełni rolę mechanizmu obronnego.

W pierwszej fazie człowiek zwykle wypiera się przed innymi, że przyjmuje narkotyki. W fazie drugiej oszukuje samego siebie: "Kontroluję sytuację" - mówi (i myśli) - "Biorę tylko wtedy kiedy chcę."

Dla narkomana jest to zwykle bardzo wyczerpująca faza: ciągłe zaprzeczanie, prowadzenie podwójnego życia, strach przed wykryciem, utrata kontroli nad przyjmowanymi środkami owocuje załamaniem. Zaczyna się kolejna faza nałogu.

Faza III

Nagle uczucie odurzenia staje się najważniejszą sprawą w życiu. Narkotyk potrzebny jest po to, aby uniknąć bólu, niepokoju, złego samopoczucia. Jest też coraz częściej przyjmowany. Dochodzi do tego, że narkoman nie jest w stanie funkcjonować bez zażycia środka odurzającego.

Zwykle też w tej fazie sięga się po coraz większą ilość narkotyków z powodu rozwijającej się tolerancji w organizmie. Zdarzają się pierwsze przedawkowania, zatrucia, utraty przytomności.

Narkoman przestaje dbać o pozory. Zaakceptował narkomański styl bycia, nie widzi w tym nic złego. "Teraz wszyscy tak żyją" - uspokaja rodziców. Poza tym jest mu to obojętne, co o nim myślą inni ludzie.

Związane z przyjmowaniem środków odurzających przedmioty często pozostawia na widoku. Ponieważ bierze coraz więcej narkotyków, coraz więcej pieniędzy musi mieć też na ich zakup. Wyjściem z tej sytuacji stają się kradzieże lub pośredniczenie w sprzedaży środków narkotycznych.

"Lekarstwem" na wyrzuty sumienia i poczucie winy związane z braniem staje się oczywiście narkotyk.

Coraz mocniej zaznacza się granica między normalnym światem a narkomanem. Inni ludzie wydają mu się o wiele szczęśliwsi i bardziej godni życia niż on sam. Zdarza się, że popełnia samobójstwo.

Narkoman w El fazie traci nie tylko kontrolę nad przyjmowaniem narkotyków, ale i nad całym życiem. Zwykle przerywa naukę w szkole lub porzuca pracę.

Ma kłopoty z koncentracją i pamięcią. Popada w konflikt z prawem. Często też dochodzi do zerwania więzi z rodziną. Nawet jeżeli mieszka w domu, to staje się kimś obcym, lokatorem, który przychodzi na nocleg. Łatwiej jest też poznać narkomana w tej fazie.

Jego organizm jest coraz bardziej wycieńczony. Jeżeli brał środki pobudzające (amfetamina, kokaina) może chorować na anemię. Ma uszkodzoną wątrobę, nerki, serce. Przy podawaniu dożylnym narkotyków często zdarzają się stany zapalne żył. Do tego dochodzi jeszcze duża chwiejność nastroju i kłopoty z komunikacją.

Faza IV

Jest to faza ostania w narkomańskiej "karierze". Narkotyki stają się czymś tak powszechnym jak jedzenie czy picie i podobnie niezbędnym do życia. W tej fazie nie bierze się już po to aby być odurzonym, lecz po to, aby w miarę normalnie funkcjonować. Brak narkotyku oznacza objawy głodowe i ból. Wyniszczony organizm coraz gorzej znosi kolejne dawki, osłabiony układ obronny nie jest w stanie walczyć z chorobami. Coraz częściej zdarza się zapaść. Jest to faza najgłębszej degradacji, po której następuje już tylko śmierć, rzadziej decyzja o leczeniu.


Anorexia nervosa jest zaburzeniem dotyczącym jedzenia, podobnie jak bulimia, opierającą się na nieracjonalnym strachu przed byciem osobą otyłą. Efektem takiego postępowania jest głodzenie i ogromna utrata wagi. Zwykle do tego rodzaju sytuacji dochodzi w wieku nastoletnim, u młodzieży, choć może się pojawić w każdym wieku. Anoreksja jest niebezpieczną chorobą i należy poszukiwać pomocy specjalisty jak najszybciej. Wdrożenie właściwej terapii pomaga w zatrzymaniu postępu choroby, chociaż zdarzają się przypadki wyjątkowo oporne na leczenie, które wymagają hospitalizacji. Nieleczone mogą prowadzić do śmierci. Jedzenie, jako takie jest stopniowo eliminowane, aż jest niemalże całkowicie wyparte. Ofiara jest owładnięta wizerunkiem swojego ciała, często widzi siebie jako grubą podczas gdy w rzeczywistości jest wręcz odwrotnie. Jak na ironię anorektycy traktują przygotowywanie posiłku, jego spożywanie jak swego rodzaju rytuał. Ona czy on są zafascynowani przeróżnymi przepisami, sposobami gotowania, jeśli tylko nie muszą tego sami jeść szczególnie w obecności innych. Czasem odchudzanie się jest przerywane okresami niepowstrzymanego głodu i 'napychania się', szczególnie wtedy, kiedy osoby te starają się wrócić do zdrowego sposobu jedzenia. Około polowa osób z anoreksja staje się w pewnym momencie bulimiczna.

Bulimia należy do grupy zaburzeń jedzenia, podobnie jak anorexia. Jest to choroba o podłożu psychologicznym, która ma wymierne zdrowotne konsekwencje. Bulimia charakteryzuje się napadami kompulsywnego (przymusowego) jedzenia, a następnie zmuszaniem się do wymiotów. Chociaż jest to zaburzenie mogące dotyczyć obu płci, przeważają młode kobiety oraz nastolatki. Osoby cierpiące na bulimię często sięgają po różne preparaty odchudzające, środki przeczyszczające i moczopędne po to aby schudnąć. Nie znana jest dokładnie częstość występowania bulimii, ze względu na to, że okresy obżarstwa i następczego „oczyszczania się" są najczęściej praktykowane w tajemnicy.
Bulimia jest prawdziwą chorobą, która nie może zostać kontrolowana przez osoby na nią cierpiące bez pomocy specjalisty.

Nerwice to grupa przewlekających się zaburzeń spowodowanych wzajemnym oddziaływaniem szczególnych, pojedynczych lub sumujących się urazów psychicznych i podatnej, wrażliwej osobowości. Taki przewlekły drżący konflikt wewnętrzny ujawnia się w postaci objawów nerwicowych oraz utrudnia osiągnięcie zadowalającego chorych przystosowania życiowego. Wspólną cechą nerwic jest przede wszystkim: występowanie lęku, skupianie się na sobie, chwiejność układu wegetatywnego sprzyjająca odczuwaniu różnorodnych dolegliwości cielesnych., silnie przeżywane cierpienie oraz nieumiejętność spostrzeżenia i rozumienia istotnych źródeł przeżywanych trudności. Wystąpienie nerwicy zależy od dwóch czynników – wrażliwej na urazy psychiczne osobowości i konfliktowych bodźców stanowiący taki uraz. Uwrażliwienie na urazy może wynikać z wielu przyczyn, m.in.: ze zbyt słabej lub zbyt silnej kontroli nad emocjami i potrzebami, z zakłócającego wpływu wyniesionych z dzieciństwa kompleksów uczuciowych, z nieustabilizowanej lun niejednoznacznej hierarchii wartości, z jednostronności obrazu samego siebie i świata, z chwiejności lub usztywnienia postaw życiowych.

Arytmia serca powstaje wskutek zaburzonego wytwarzania i przewodzenia impulsów elektrycznych przez odpowiednio wyspecjalizowane komórki znajdujące się w sercu. Przejawia się ona nierównymi odstępami czasowymi pomiędzy kolejnymi uderzeniami serca lub okresami nagłego przyśpieszenia lub zwolnienia rytmu serca. Zaburzenia te można łatwo stwierdzić samemu badając na przykład tętno na nadgarstku. Należy zaznaczyć, że prawie wszyscy ludzie miewają od czasu do czasu nieregularne bicia serca, co wcale nie znaczy, że ich przyczyną są poważne schorzenia.
Czynniki sprzyjające zachorowaniu :
Na wystąpienie zaburzeń rytmu serca narażone są osoby, u których stwierdza się: Schorzenia serca i układu krążenia: wady zastawkowe serca, kardiomiopatie, choroba niedokrwienna serca, zawał mięśnia sercowego, zapalenie mięśnia serca, zapalenie osierdzia, zapalenie wsierdzia, niewydolność krążenia. Zaburzenia endokrynologiczne: nadczynność lubniedoczynność tarczycy, przysadki mózgowej lub kory nadnerczy. Zaburzenia w składzie elektrolitowym krwi: zbyt duże lub zbyt małe stężenie potasu, sodu lub magnezu. Zaburzenia rytmu serca mogą pojawić się jako efekt uboczny stosowania różnych leków, również leków stosowanych przeciw zaburzeniom rytmu serca. Do wystąpienia arytmii usposabia również: Spożycie takich używek jak alkohol, kawa, herbata, narkotyki, napoje z zawartością kofeiny Stres oraz przewlekłe zmęczenie


Aby uniknąć innych zagrożeń naszego życia powinniśmy być bardziej ostrożni i uważni. Każdy powinien częściej odwoływać się do swojego rozsądku. Min. nie prowadzić po spożyciu alkoholu, nie chodzić samemu w porach nocnych ( chodzi w szczególności o kobiety), i nie prosić się samemu o kłopoty( np. unikać kłótni z których często wynikają bójki).

Moim zdaniem każdy sam sobie gwarantuje strefę bezpieczeństwa w mniejszym lub większym stopniu narażając swoje życie na niebezpieczeństwo. W końcu wszystkie choroby cywilizacyjne spowodowane są naszą nieostrożnością, wyborem i nie są nie do uniknięcia. Każdy sam powinien zapracować na swoje zdrowie dbając o organizm nie wystawiając go na ryzyko choroby ani utraty życia.