Powstanie Kościuszkowskie (1794) insurekcja kościuszkowska i rozbiory - forma notatki

III rozbiór Polski (1795)

Przyczyny powstania:
II rozbiór Polski
- rządy Targowiczan
- upadek gospodarczy i polityczny, bieda, bezrobocie
- bezpośrednią przyczyną był rozkaz ambasadora carskiego o redukcji wojska.

Przybieg:
dowódca Antoni Madaliński nie chciał dopuścić do redukcji swojej kawalerii i wypowiedział posłuszeństwo, ruszył spod Ostrołęki w kierunku Krakowa;
wydarzenie to przyspieszyło wybuch powstania
ogłoszenie aktu powstania przez Tadeusza Kościuszkę w Krakowie (24 marca 1794).

Tadeusz Kościuszko wsławił się w wojnie o niepodległość USA, przy oblężeniu Saratogi oraz w wojnie polsko-rosyjskiej w 1792 odznaczył się w bitwie pod Dubienką, za co otrzymał order Virtuti Militari.
Kościuszko został naczelnikiem powstania, a jego celem stało się odzyskanie pełnej suwerenności
obok armii regularnej Kościuszko duże nadzieje wiązał z poruszeniem mas chłopskich i mieszczan, słabiej uzbrojonych (nawet jedynie w kosy), ale samą liczebnością działającą na nieprzyjaciela;
właśnie w zwycięskiej bitwie pod Racławicami (4 kwietnia 1794) wykorzystał Kościuszko oddziały kosynierów (tu wsławił się Bartosz Głowacki);
zwycięstwo to miało ogromne znaczenie moralne i wpłynęło na przebieg powstania
również w stolicy wybuchło powstanie (insurekcja warszawska 17 kwietnia), przywódcą został Jan Kiliński;
wojsko z pomocą ludu wygnało z Warszawy rosyjski garnizon, a Stanisław August stał się zakładnikiem ludu
powstanie objęło także Litwę, 23 kwietnia oswobodzono Wilno (płk. Jakub Jasiński) i osądzono sprzedawczyków i targowiczan
tymczasem Kościuszko widząc niezadowolenie chłopów, których zapał do walki ustawał, ponieważ wcale nie poprawiło się ich położenie, w dniu 7 maja 1794 r. wydał uniwersał zwany połanieckim, regulujący sprawę chłopską,
na mocy uniwersału chłopi:
*/ otrzymali wolność osobistą
*/ zmniejszono pańszczyznę
*/ gospodarstwa chłopów-powstańców miały być na czas powstania zwolnione z pańszczyzny
*/ uniwersał likwidował władzę sądowniczą panów nad chłopami.
SZLACHTA NIE STOSOWAŁA SIĘ DO JEGO USTANOWIEŃ.
tymczasem sytuacja powstania uległa pogorszeniu wskutek interwencji pruskiej;
klęska pod Szczekocinami (6 czerwca), zwycięstwo rosyjsko - pruskie;
klęska pod Chełmem gen. Zajączka;
zajęcie przez Prusy Krakowa
również na Litwie, mimo początkowych sukcesów, powstańcy musieli oddać Wilno
klęska pod Maciejowicami (10 października 1794), Kościuszko ranny dostał się do niewoli; klęska ta stała się przełomowym momentem powstania, załamała wolę powstańców
nowym naczelnikiem został Tomasz Wawrzecki, który nie miał autorytetu Kościuszki
wojska nieprzyjaciela wtargnęły do stolicy urządzając rzeź ludności, stolica poddała się, podczas odwrotu armia powstańcza uległa rozkładowi
powstanie upadło.

Znaczenie powstania:
przekonano się o wielkiej sile jaką stanowią chłopi;
wszystkie warstwy społeczne wykazały duże poczucie patriotyzmu;
powstanie miało charakter niepodległościowy i społeczny;
Powstanie Kościuszkowskie uratowało rewolucję francuską, ponieważ skłoniło Prusy do wycofania się z wojny na zachodzie i zawarcie pokoju z rewolucyjną Francją.

III ROZBIÓR POLSKI (24.10.1795)

upadek powstania kościuszkowskiego przypieczętował losy Polski;

Prusy, Rosja i Austria, która także przyczyniła się do klęski powstania, zajmując Lubelszczyznę, podpisały porozumienie ustalające granice zaborów;

po podpisaniu rozbiorów Stanisław August Poniatowski abdykował, a następnie udał się do Petersburga, gdzie zmarł;

podział ziem:
Prusy: Mazowsze z Warszawą i tereny litewskie po Niemen;
Austria: Małopolska z Krakowem, Lubelszczyzna;
Rosja: tereny na wschód od linii Niemen-Bug.

w 1797 r. zaborcy podpisali konwencję petersburską, która mówiła, że na zawsze na być zlikwidowana nazwa "Królestwo Polskie".

Skutki upadku Rzeczypospolitej:

dobrze rozwinięte obszary gospodarczą przypadły Prusom, które wzmocniły jego potencjał gospodarczy;

pozbawienie Polski własnej państwowości;

zahamował jej rozwój gospodarczy i kulturalny;

zniknięcie z mapy świata na 123 lata, aż do 11 listopada 1918 roku.

Rozbiory Polski Dodaj do notesu


Historia Polski, Wydarzenia historyczne, Europa, Polska

Spis treści: Informacje ogólne I Rozbiór Polski II Rozbiór Polski III Rozbiór Polski
Informacje ogólne
Rozbiory Polski, trzy podziały terytorialne państwa polskiego dokonane w latach 1772, 1793 i 1795 przez sąsiednie państwa: Rosję, Austrię i Prusy. Po śmierci Augusta III (1763) w Polsce utworzyły się dwa obozy polityczne: Familia pod przewodnictwem Czartoryskich, posiadająca program reform mających przywrócić świetność Rzeczypospolitej, zakładająca, że sojusznikiem Polski w walce o reformy będzie Rosja - i tzw. "republikanie", których program opierał się na obronie "złotej wolności" i sprzeciwie wobec wszelkich zmian ustrojowych. Na czele "republikanów" stała rodzina Potockich.

"Republikanie" dążyli do sojuszu z Austrią i Francją, ich koncepcje zbieżne były z interesami sąsiadów Rzeczypospolitej, już od 1732 istniało bowiem porozumienie (tzw. układ Loewenwolda) między przyszłymi krajami rozbiorowymi o niedopuszczaniu do zmian ustrojowych w Polsce.

Początkowo Katarzyna II chciała sama uzależnić Polskę, jednakże częste niepokoje wewnętrzne, zwłaszcza trwająca cztery lata (1768-1772) konfederacja barska, przekonały cesarzową, że nie utrzyma w ryzach podbitych Polaków. Ostatecznie 5 VIII 1772 Rosja, Prusy i Austria zawarły konwencję mającą na celu zabór znacznych części terytorium Rzeczypospolitej.
I Rozbiór Polski
W wyniku I rozbioru Prusy uzyskały: Warmię, województwo pomorskie, malborskie i chełmińskie (bez Gdańska i Torunia) oraz tereny położone nad Notecią i Gopłem, łącznie 36 tys. km2 i 580 tys. mieszkańców. Rosja (rosyjski zabór) zajęła tereny położone na wschód od Dźwiny, Drui i Dniepru, obejmujące 92 tys. km2 i 1 mln 300 tys. ludności. Austria - południową część województwa krakowskiego i sandomierskiego, księstwa oświęcimskie i zatorskie, województwo ruskie (bez ziemi chełmskiej) oraz część województwa bełskiego, razem 83 tys. km2 i 2 mln 600 tys. ludności.

Na żądanie zaborców traktat rozbiorowy musiał zatwierdzić sejm Rzeczypospolitej. Nie przyniosły skutku interwencje króla Stanisława Augusta Poniatowskiego na dworach europejskich i tragiczny protest T. Rejtana. Poza traktatem sejm musiał przyjąć niekorzystne uchwały gospodarcze i handlowe. Skonfederowany sejm podjął próbę reformy państwa, powołał Radę Nieustającą i Komisję Edukacji Narodowej, uchwalił zwiększenie armii do 30 tys. żołnierzy i jej reorganizację. Ponadto przeprowadził reformę skarbową.
II Rozbiór Polski
Bezpośrednią przyczyną II rozbioru Polski była przegrana wojna polsko-rosyjska 1792, toczona w obronie Konstytucji 3 Maja. Król ugiął się przed żądaniami Katarzyny II i w lipcu 1792 przystąpił do konfederacji targowickiej. Przywódcy patriotycznego stronnictwa reform musieli opuścić kraj. 23 I 1793 Prusy i Rosja podpisały konwencję w sprawie II rozbioru Polski, który został zatwierdzony przez zdominowany przez targowiczan sejm grodzieński (1793).

W wyniku II rozbioru Prusy zajęły: województwo poznańskie, kaliskie, gnieźnieńskie, sieradzkie, łęczyckie, inowrocławskie, brzesko-kujawskie, płockie, ziemię dobrzyńską, część województw rawskiego i mazowieckiego oraz Toruń i Gdańsk, razem 58 tys. km2 i ponad 1 mln mieszkańców. Zabór rosyjski objął ziemie ukraińskie i białoruskie na wschód od linii Druja-Pińsk-Zbrucz, razem 280 tys. km2 i 3 mln mieszkańców.
III Rozbiór Polski
Klęska skierowanego przeciwko rozbiorom powstania kościuszkowskiego (1794) spowodowała ostateczną likwidację państwa polskiego. Po przewlekłych sporach 24 X 1795 państwa rozbiorowe ustaliły granice podziału pozostałych ziem polskich. W wyniku III rozbioru Rosja otrzymała resztę ziem litewskich, białoruskich i ukraińskich na wschód od Bugu i linii Niemirów-Grodno, o łącznej powierzchni 120 tys. km2 i 1,2 mln ludności. Prusy - pozostałą część Podlasia i Mazowsza z Warszawą wraz ze skrawkami Żmudzi i Małopolski o powierzchni 55 tys. km2 i 1 mln ludności. Austria - Kraków i część Małopolski pomiędzy Pilicą, Wisłą i Bugiem, część Podlasia i Mazowsza o łącznej powierzchni 47 tys. km2 i 1,2 mln ludności.

Wywieziony do Grodna król Stanisław August Poniatowski abdykował 25 XI 1795. Mocarstwa rozbiorowe zawarły tzw. konwencję petersburską (1797), która obejmowała postanowienia w sprawie długów państwa i króla polskiego oraz zobowiązanie, że monarchowie umawiających się stron nigdy nie będą używać w tytulaturze określenia Królestwo Polskie.

PIERWSZY ROZBIÓR POLSKI
Pierwsze porozumienie o rozbiorze przedstawiciele Rosji i Prus podpisali w Petersburgu 17 lutego 1772 roku. Oznaczono, jakie obszary zagarną dwa państwa, przewidziano też udział Austrii, która naturalnie wyprosiła ze swego terytorium Generalność konfederacką. Brzanie tracili grunt pod nogami, ruch dogasał. Częstochowa broniła się do 18 sierpnia, lecz nikłe to miało znaczenie wobec tego faktu, że o trzynaście dni wcześniej - 5 sierpnia 1772 roku - Rosja, Prusy i Austria podpisały trzy ostateczne traktaty podziałowe. Stało się to znowu w Petersburgu, bo tam znajdował się punkt ciężkości, wola Rosji znaczyła najwięcej. Około pięciu tysięcy szeregowych konfederatów poszło na Syberię.
Zgodnie z prawidłami logiki trzeba najpierw porozmawiać o tym, czego dokonały mocarstwa operujące, potem zaś dopiero przystąpić do uwag na temat zachowania się operowanego, a więc w danym wypadku Rzeczypospolitej.
PIERWSZY ROZBIÓR POLSKI - PRZYCZYNY
Twórcy i popierający Rodzina Czartoryskich Najbardziej zacofane masy szlacheckie
Cel działania Próba pozyskania sobie przychylności szlachty
Uporządkowanie spraw skarbu państwa, zwiększenie liczby wojska, zniesienie liberum veto Dążenie do zachowania "Złotej Wolności"
Jeszcze za życia Augusta III Sasa powstają w Polsce 2 wrogie sobie stronnictwa magnackie:
W związku ze zbliżającą się w Polsce elekcją Caryca Katarzyna II wysuwa jako kandydata na tron Stanisława Poniatowskiego sądząc, ze w ten sposób będzie mogła ona ingerować w sprawy polskie.
Stanisław Poniatowski zostaje królem, przybierając sobie imię August. Dąży on do przeprowadzenia reform podobnych do proponowanych przez Czartoryskich, ale pomimo to, nawet zwolennicy tej rodziny patrzą na jego poczynania niechętnym okiem.
Również wrogo do reform w Polsce odnoszą się mocarstwa: Prusy i Rosja. Obawiają się bowiem, ze dzięki tym zmianom Polska może stać się niezależna. Próbują wiec pomieszać szyki Polakom, doprowadzając państwo do sytuacji za panowania Sasów. Jako pretekst do wmieszania się w sprawy Polski, żądają w tym kraju równouprawnienia różnowierców.
Pomimo niechętnego stosunku do żądań sąsiadów, ostatecznie na sejmie w 1767 r. szlachta obala dotychczasowe reformy, a w Polsce panują "zlotowolnosciowe" przywileje szlacheckie co jest źródłem słabości naszego kraju, Nad utrzymaniem takiego stanu rzeczy czuwa Katarzyna II, a oporni senatorowie są porywani i wywożeni.
Brutalne mieszanie się carycy w sprawy Polski prowadzi do wzburzenia części szlachty, która w 1768 r. w miasteczku Bar zawiązuje konfederacje skierowana przeciwko Rosji i królowi. Konfederaci chcą bowiem zachować przywileje szlacheckie, jednak bez zbytniej ingerencji państw obcych.
PIERWSZY ROZBIÓR POLSKI ? KONSEKWENCJE
1. Sejm rozbiorowy
2. Straty Polski w pierwszym rozbiorze
3. Sejm w sprawie Polski
SEJM ROZBIOROWY
Pod naciskiem państw zaborczych w 1773 r. zostaje zwołany sejm, który ma zatwierdzić rozbiór ziem polskich
Szlachta bez protestów składa przysięgę na wierność nowym władzom, wiele posłów jest bowiem wcześniej przez nie przekupiona, toteż nie waha się podpisać haniebnego dokumentu
Tylko nieliczni posłowie występują odważnie i patriotycznie w obronie Polski, m.in. Tadeusz Rejtan. To jednak za mało: w sejmie uchwały zapadają większością głosów, nie liczy się liberum veto.
PORÓWNANIE STRAT POLSKI W PIERWSZYM ROZBIORZE
Rosja Austria Prusy
Terytorium zagarnięte Polskie Inflanty, północną część województwa połockiego oraz województwa: witebskie, mścisławskie i południowo-wschodnią część mińskiego Część ziemi krakowskiej i sandomierskiej, przedmieścia Krakowa i Kazimierza oraz niektóre ziemie między Wieprzem i Bugiem, ziemie ukraińskie po rzekę Zbrucz Warmia, województwa: pomorskie, malborskie i chełmińskie (bez Gdańska i Torunia) oraz pas ziem nad Notecią i Gopłem
92 tys. Km2 83 tys. km2 36 tys. km2
Ludność zagarnięta głównie Białorusini Głównie Polacy i Ukraińcy głównie Polacy
1300 tys. 2650 tys. 580 tys.
Straty gospodarcze Zagarniecie kopalni soli w Bochni i Wieliczce Opanowanie dolnej Wisły odcina Polskę od morza
SEJM W SPRAWIE POLSKIEJ
Na sejmie w 1773 r. podejmuje się również korzystne dla Polski ustawy:
Powołuje się Rade Nieustającą
- Zwiększa się liczbę wojska do 30 tys.
- Reformuje się cła i podatki
- Tworzy się Komisję Edukacji Narodowej

DRUGI ROZBIÓR POLSKI
DRUGI ROZBIÓR POLSKI - PRZYCZYNY
1. Konfederacja targowicka
2. Wojna polsko-rosyjska
KONFEDERACJA TARGOWICKA
Uchwalenie Konstytucji 3 maja zaniepokaja przeciwników reform, zwłaszcza magnatów polskich. Łącznie wiec z państwami sąsiednimi postanawiają wiec niedopuscić do żadnych reform w Polsce. W tym celu Katarzyna II wydaje polecenie przygotowania w Petersburgu konfederacji, która jest ogłoszona w Targowicy i ma za zadanie obalić postanowienia Konstytucji 3 maja.
WOJNA POLSKO-ROSYJSKA
W 1792r. armia rosyjska przekracza granice RP, a do jej odparcia Polska może wystawić tylko polowe (57 tys.(w tym większość dowódców to konfederaci)) wojsk nieprzyjaciela, pomimo to, z dużym udziałem mieszczan, odnosząc kilka sukcesów m.in.:
pod Zieleńcami - Książę Józef Poniatowski
pod Dubienką - Tadeusz Kościuszko
Mimo sukcesów Stanisław August Poniatowski, nie wierząc w końcowy sukces, wydaje rozkaz zaprzestania walk, licząc na zjednoczenie z Katarzyną II, do czego nie dochodzi, a władzę w państwie przejmują targowiczanie.
DRUGI ROZBIÓR POLSKI - KONSEKWENCJE
1. Rządy targowiczan
2. Straty w drugim rozbiorze polskim
3. Sejm rozbiorowy
RZĄDY TARGOWICZAN
Targowiczanie odnoszą zwycięstwo, burząc wszystko to, co stworzył Sejm Czteroletni, m.in. obalają Konstytucję 3 Maja. Wykorzystują rządy do wzbogacenia się zagarniając majątki m.in. tych, którzy opuścili kraj.
Tymczasem Prusy i Rosja dochodzą do porozumienia i w 1793r. podpisują traktat o DRUGIM ROZBIORZE POLSKI.
STRATY W DRUGIM ROZBIORZE POLSKI
Rosja Prusy
Ziemie zagarnięte Ziemie ukraińskie i białoruskie na wschód od linii Druja-Pińsk-Zbrucz, tj. województwa: kijowskie, bracławskie, część podolskiego, wschodnią część wołyńskiego i brzeskolitewskiego, mińskie i część wileńskiego Gdańsk, Toruń, województwo poznańskie, gnieźnieńskie, kaliskie, sieradzkie, łęczyckie, brzesko-kujawskie, płockie, ziemie dobrzyńską, część województwa rawskiego i skrawek inowrocławskiego
250 tys. km2 58 tys. km2
Ludność zagarnięta 3000 tys. osób 1100 tys. osób
SEJM ROZBIOROWY
Prusy i Austria chcą potwierdzenia rozbioru na sejmie, który ostatecznie zwołany zostaje w Grodnie nad Niemnem, lecz przebywający tam posłowie Polscy nie wyrażają zgody na podpisanie traktatu, ale mimo to są do tego zmuszani i tym sposobem podpisują dokument z Rosją, a po milczeniu, które przez Józefa Ankwicza - płatnego zdrajcę, zostaje uznane jako zgoda, dochodzi do podpisania traktatu, także z Prusami.

TRZECI ROZBIÓR POLSKI
TRZECI ROZBIÓR POLSKI - PRZYCZYNY
1. INSUREKCJA KOŚCIUSZKOWSKA
Drugi rozbiór Polski i rządy targowiczan wywołują wielkie oburzenie wśród społeczeństwa. Zarówno więc w kraju, jak i za granicą przygotowywana jest insurekcja, na której czele ma stanąć Tadeusz Kościuszko.
Tymczasem targowiczanie zmniejszają armię do 15 tys. ,co przyspiesza powstanie, a jako pierwszy, ze swym oddziałem, nie posłuchawszy nakazu rozbrojenia armii, wyrusza z Ostrołęki gen. Antoni Madaliński.
24.03.1974r. na rynku w Krakowie zostaje odczytany "Akt powstania obywateli", a Tadeusz Kościuszko zostaje zaprzysiężony na wodza powstania.
Chcąc rozszerzyć powstanie, Kościuszko, z 4 tys. żołnierzy i 2 tys. kosynierów, rusza wgłąb kraju.
Pierwszą walkę z armią rosyjską Kościuszko stacza już 4 kwietnia 1794r pod Racławicami. Wtedy to, za sprawą chłopa Wojciecha Głowackiego, który jako pierwszy odważnie ruszył do natarcia, kosynierzy rozbili 12 armat wroga.
Wieść o zwycięstwie pod Racławicami obiega szybko całą Polskę, toteż kilka dni później- 17 kwietnia wybucha w Warszawie powstanie mieszczan, którego przywódcą jest szewc Jan Kiliński.
W kilka dni później podobne powstanie wybucha w Wilnie (dowódcą jest Jakub Jasiński), a w Warszawie radykalni patrioci zakładają na wzór francuskiego ugrupowania klub jakobinów polskich, którego celem jest również postawienie przed sąd i zgładzenie zdrajców politycznych, m.in. Józefa Ankwicza.
W celu zapewnienia zwycięstwa, Kościuszko ogłasza nowe, łagodniejsze prawa dla chłopów, którzy dzięki tym prawom mają chętniej przyłączać się do walki. Zbiór tych praw zostaje ogłoszony w Połańcu i nazwany Uniwersałem.
Tymczasem przeciwko warszawskim powstańcom wyruszają sprzymierzone wojska prusko-rosyjskie. Do starcia, w którym ginie m.in. Wojciech Bartos Głowacki, dochodzi pod Szczekocinami. W tej sytuacji Kościuszko urządza marsz w kierunku Warszawy i ubiega w ten sposób wojska pruskie, które po dotarciu po kilku dniach do stolicy, przez kilka miesięcy oblegają ją.
Wtedy to nowe powstanie przeciw Prusakom wybucha w Wielkopolsce, a swoje oddziały kieruje tam gen. Jan Henryk Dąbrowski, co zmusza wojska wroga do wycofania się spod Warszawy. Powstanie po kilku sukcesach zostaje jednak ostatecznie stłumione
TRZECI ROZBIÓR POLSKI - KONSEKWENCJE
1. Klęska Powstania Kościuszkowskiego
2. Straty Polski w trzecim rozbiorze
KLĘSKA POWSTANIA KOŚCIUSZKI
Po uwolnieniu stolicy od oblężenia, Katarzyna II ponownie rzuca wojska na Warszawę. Chcąc niedopuścić do dotarcia wojsk do stolicy, Tadeusz Kościuszko zastępuje drogę wojskom nieprzyjaciela pod Maciejowicami, co kończy się porażką i ciężkim zranieniem wodza.
W ten sposób wojska rosyjskie dochodzą do Warszawy. Miasta broni, jako główny dowódca, gen. Józef Zajączek. Po kilku starciach na przedmieściach stolicy nieprzyjaciel dostaje się na Pragę, gdzie urządza krwawą rzeź wśród mieszkańców. Tu też ginie młody gen. Jakub Jasiński.
Z powodu braku szans w dalszym boju, Polacy składają broń nieprzyjacielowi, a Powstanie Kościuszkowskie ostatecznie upada. Polska nie doczekuje się pomocy od Francji, której odpowiada pokój z Prusami zawarty z powodu wojny tego państwa z Polską.
W 1795r. bez przeszkód zostaje podpisany traktat o TRZECIM ROZBIORZE POLSKI
Teraz rozpoczyna się rabunek dorobku kulturalnego, z kraju wywozi się biblioteki, archiwa, dzieła sztuki. Powstańcy zostają zesłani na Sybir, a patrioci wyjeżdżają do Turcji, Włoch i Francji w obawie przed prześladowaniem.
STRATY POLSKI W TRZECIM ROZBIORZE
Rosja Prusy Austria
Ziemie zagarnięte Ziemie litewskie, białoruskie i ukraińskie na wschód od Bugu i linii Niemirów-Grodno Skrawek Żmudzi, część województwa podlaskiego, większość inowrocławskiego (z Warszawą), resztę rawskiego i skrawek krakowskiego Ziemie między Pilicą, Bugiem i Wisłą
Ludność zagarnięta 120 tys. Osób 55 tys. Osób 1 mln. osób
OGÓLNE PRZYCZYNY UPADKU PAŃSTWA POLSKIEGO
Trzeci rozbiór Polski unicestwił państwo polskie, a trzy mocarstwa zaborcze ogłosiły, ze na zawsze ma być zlikwidowana nazwa Królestwo Polskie. Szczególnie agresywnym zaborcą okazała się Rosja. Bo chociaż Prusy pierwsze wysunęły projekt podziału Polski przy pierwszym rozbiorze i do myśli rozbiorów przychyliła się zachłanna Austria, to jednak Rosja przy każdym z rozbiorów odgrywała rolę ich głównego wykonawcy i organizatora: tłumiła opór Polski, opanowywała terytorium, wydawała jego części w ręce wspólników. To jej wojska wzięły Kościuszkę do niewoli, zdobyły szturmem umocnioną Pragę i wyrżnęły jej mieszkańców, wywiozły łupy z Zamku Warszawskiego. Nie znaczy to, że pozostali zaborcy byli przyjaźnie nastawieni wobec narodu polskiego. Rzeczpospolita padła ofiarą zaborczości trzech sąsiadów i jest to najważniejsza przyczyna upadku państwa polskiego. Ale i sami Polacy nie byli bez winy. Wady ustroju: wolna elekcja, liberum veto i niesprawiedliwe prawa osłabiały państwo, a dzieła ro!
zkładu dopełnił upadek gospodarki i zniszczenia wojenne w XVII i XIII w. Gdy sąsiedzi wzmacniali swe państwa, u nas pogłębiały się trudności wewnętrzne. Nie pozwalali więc na naprawę Rzeczypospolitej a gdy naprawa ta została zapoczątkowana - rozebrali Polskę.
Jednak naród Polski nie pogodził się z utratą niepodległości. Najdzielniejsi jego synowie wciąż myśleli o tym, jak podjąć walkę na nowo z zaborcami.