Jak posłużył poetom współczesnym motyw Troi dla wyrażenia refleksji o II wojnie światowej? - Jan Lechoń - „Iliada"

Dzieje Troi, zarówno tej historycznej, jak i tej, którą przedstawił Homer w „Iliadzie", od wieków były źródłem natchnienia dla poetów, pisarzy, czy dramaturgów. Na jej podstawie powstało wiele znakomitych dzieł literatury światowej. Również dla Polaków motyw trojański stał się inspiracją do powstania nowych dzieł. W końcu Troja stała się symbolem Polski walczącej. A jak Jan Lechoń posłużył się motywem Troi, w wierszu pt. „Iliada", do wyrażenia swoich refleksji o II wojnie światowej?
Utwór opowiada o zniszczonej Warszawie, w wyniku powstania warszawskiego, kiedy to hitlerowcy zrównali stolicę Polski z ziemią. Podobnie stało się z Troją podbitą przez Greków.
Podmiotem lirycznym w wierszu może być sam Lechoń, który zresztą przeżył II wojnę światową. O tym, że osobą mówiącą może być poeta, świadczy chociażby zwrot rozpoczynający utwór, w którym podmiot liryczny określa, kim może być adresat, a w tym przypadku jest on czytelnikiem.

W pierwszej strofie poeta nazywa adresata wybrednym. Twierdzi, że chciałby widzieć wszystko na miarę Homera. Zapewne chodzi mu o to, iż czytelnik chciałby, aby wszystko, co dotyczy walki Polaków, było wychwalane w różnych hymnach, pieśniach czy opowieściach. Ale żeby na takie wyróżnienie zasłużyć, trzeba coś zrobić i zawalczyć o to, by być godnym stania się bohaterem utworów. W drugiej części tej strofy poeta przedstawia obraz okupowanej Warszawy. Widzi niewidomego człowieka, który próbuje zarobić trochę pieniędzy na utrzymanie rodziny, śpiewając „Warszawiankę", która mogła dodawać otuchy poprzez swój tekst, który mówi o zwycięstwie naszych rodaków.

W drugie strofie podmiot liryczny pyta o Hakubę, która podczas oblężenia Troi straciła wszystkie dzieci. Może być to odniesienie do rodziców, którzy opłakują swoje dzieci, które poległy w walce. Staruszkiem, o którym mowa w drugiej części strofy, może być właśnie ojciec, który stoi w bramie i wierzy, że jeszcze ujrzy swoje dziecko wracające do domu. Porównanie go do Priama wyjaśnia, iż jego syn także poległ w walce za ojczyznę.
W trzeciej strofie poeta ukazuje reakcję ojca na wiadomość o śmierci syna. Staruszek nie wpada jednak w straszliwą rozpacz, lecz ma jeszcze nadzieję na lepsze jutro, ponieważ o to walczyło jego dziecko.

Wierzy, że na końcu wszystko się zmieni. Twierdząc, ze Kasandra się myli, wiedział, iż Warszawa nie upadnie.
Jak widzimy, motyw Troi bez przeszkód mógł stać się symbolem Polski podczas II wojny światowej. Wiele sytuacji było podobnych do wojny trojańskiej. Z jednym wyjątkiem. Kasandra tym razem naprawdę się pomyliła. Warszawa nie upadła, w przeciwieństwie do Troi.