O uczuciach słów kilka

Uczucia – są trwalsze i nie są gwałtowne jak emocje. Gdy się z kimś spotykam muszę coś do niego czuć np.: relacja chłopak-dziewczyna popularnie mówiąc chodzą z sobą. Nagle chłopak zauważa dziewczynę z innym chłopakiem, gdy się obściskują. Ogarnia go emocja, lecz może ona szybko wygasnąć i obrócić to, co do niej czuje w nienawiść.
Uczucia nie są dobre ani złe, są neutralne, są w nas, ale nie są nami. Dopóki panuję nad uczuciem zła, nie ma mowy o grzechu. Konkretne działanie pokazuje, że nie panuję nad uczuciem.
Normalną rzeczą jest odkrywanie uczuć. Nie można uciec od uczuć wywołanych w przeszłości, od uczuć wobec innych.
Sposoby działania z uczuciami:
I. Represja uczuć – jeśli odkrywam uczucie wobec siebie lub innych, nie mogę przed nim uciec. Gdy znajdę uczucie nie mogę go dusić w sobie (działa jak pusta zakorkowana butelka na siłę wpychana w wodę, prędzej czy później wypłynie z wielką siłą)
II. Wylewanie uczuć – zacieranie intymności prywatnej i wypowiadanie się publicznie. Najlepiej dzielić się z przyjaciółmi, najbliższymi.
Jak działać z uczuciami:
1) Należy dostrzec uczucia, jakie są we mnie
2) Należy je nazwać
DOSTRZEGAM  NAZYWAM  AKCEPTUJĘ
Jeśli widzisz negatywne uczucia musisz je przyjąć, żeby nad nimi pracować
3)Dokonaj wyboru, nad którym uczuciem chcesz pracować.
Wszelka praca dokonuje się, gdy człowiek jest wolny, wtedy przynosi to efekty. Mam w sobie negatywne uczucie i na nim się koncentruję  to złe działanie. Lepiej pracować nad pozytywnym. Jest to podobne do ogrodu, jeśli podlewam, przycinam, nawożę kwiaty, czyli je starannie pielęgnuję, dbam o nie, to one kiedyś wyprą te brzydkie chwasty, które przeszkadzają w moim ogrodzie. Wielkość człowieka polega na właściwym ukierunkowaniu. Uczucia to rzeka, która może zalać miasto, ale ta sama rzeka, gdy się postawi tamę może miasto ocieplić.
Miłość – pragnienie realizacji nieobecnego dobra. Podchodzą pod to wszelkiego rodzaju miłości np.: rodzinna, do dziewczyny lub chłopaka, do ojczyzny itp.
Człowiek jest stworzony z miłości i dla miłości. Głównym punktem w moim życiu jest miłość. Miłość sama jako taka nie jest uczuciem. Przeciwieństwem miłości jest lęk, kiedy boję się swoich nieuporządkowanych uczuć. To od nas zależy czy będziemy trwać w dobrym czy w złym. Pielęgnowanie dobra przed złem wymaga pracy, jeśli tego nie ma jest to moralizowanie, czyli brak związku z rzeczywistością. Kochać to znaczy chcieć dla drugiej osoby dobra.
Szczęście człowieka nie zależy od uczuć. Uczucia mogą nas tylko prowadzić do szczęścia lub od niego oddalać.
Moja dojrzałość to niezależność uczuć od czynów (brudny, śmierdzący człowiek na chodniku, mimo iż czuję do niego wstręt to podchodzę do niego i pomagam mu), działam wbrew uczuciom.