Romantyzm a literatura powojenne

Lata powojenne i laa PRL-u nie sprzyjały kulowi romantyzmu - przynajmniej oficjalnie. Powracano do niego w tzw, momentach „odwilży politycznej”. Pojawiły się głosy „za” i „przeciw”.
Andrzej Wajda- wybitny reżyser - przyczynił się do umocnienia romantycznego kultu we współczesności. Ekranizacje dramatów Wyspiańskiego - „Wesele”, „Noc listopadowa” czy filmy takie jak : „Kanał”, „Pokolenie”, „Popiół i diament”, choć osadzone w innych realiach nawiązują do polskiej tradycji romantycznej. Również T. Konwicki poddał się urokowi romantyzmu, czego wyrazem stał się film „Lawa”.

a) bohater
* T. Konwicki „Małą apokalipsa” - bohater - konspirator, od którego historia zażądała najwyższej ofiary.

polemika :
* T. Różewicz „Kartoteka” - typ antybohatera, bierność - zaprzeczenie ideału boh. romant.
* S. Mrożek „Tango” - Artur nosi cechy b. Romantycznego, zwłaszcza w pragnieniu porządkowania świata i wewnętrznych sprzecznościach, które nim targają.
* E. Bryll „Lekcja polskiego”, „Wciąż o Ikarach głoszą” - poeta przywołuje, krytykuje i obala, lecz zarazem wielbi mit czynu romantycznego, idealistycznego poświecenia się i postawy straceńczej.

Wniosek : zakwestionowanie, krytyka romantycznego bohatera, a co za tym idzie pewnej postawy. Zmęczenie romantycznym kostiumem lub choćby próba rewizji słynnej postawy polskiej prowadzą do krytyki, ale mimo wszystko nie do odrzucenia.

b) pejzaż
* Cz. Miłosz „Dolina Issy” - powrót do romantycznej wizji Litwy, z całym arsenałem przestrzeni i posaci rodem z ludowej wyobraźni.
* T. Konwicki „Bohiń”

Wniosek : żywotność romantyzmu w kolejno omawianych epokach.