Utwór „Z ratusza na radę” Wacława Potockiego może być monologiem sarmackiego szlachcica, który po nieudanej naradzie sejmowej wraca do domu, aby wszystko przemyśleć. W pierwszych dwóch wersach następuje krótka wymiana zdań pomiędzy powracającym z rady sejmowej i przypadkowym przechodniem. Po tym następuje monolog, w którym podmiot liryczny roztrząsa problemy kraju. Wg. niego narady sejmowe zwoływane są tylko po to, aby rozdawać majątek i godności. Król nie ma nic do powiedzenia: „Cóż po królu(…) Obraz lepiej na tronie posadzić”. Każdy pragnie się sam wzbogacić nie dbając o interesy państwa.
Przeczytaj podobne teksty
Opracowania powiązane z tekstem
Treść zweryfikowana i sprawdzona
Zgodnie z misją, Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne i sprawdzone treści edukacyjne.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.