T. Zawadzki - charakterystyka.

Jednym z głównych bohaterów powieści „Kamienie na Szaniec” jest Tadeusz Zawadzki, legendarna postać słynnej „Akcji pod Arsenałem”.
Urodził się 24.01.1921r. w Warszawie. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Ojciec profesor chemii, rektor Politechniki warszawskiej, i matka działaczka społeczna, tworzyli chłopcu i jego siostrze prawdziwie rodzinną atmosferę. Poświęcali im wiele czasu i uwagi. Godzinami potrafili prowadzić z nimi „koleżeńskie” rozmowy.

Tadeusz Zawadzki wyglądem przypominał bardziej dziewczynę gdyż „ został obdarzony niemal dziewczęcą urodą”. Miał delikatną cerę i regularne rysy twarzy. Zazdrość nie tylko chłopców mogłyby budzić jego jasnoniebieskie oczy, złociste włosy oraz długie subtelne dłonie i dziewczęcy uśmiech.

Spośród rówieśników wyróżniała go nie tylko uroda, ale i usposobienie. Był delikatny, wrażliwy, powściągliwy oraz bardzo nieśmiały i ogromnie przywiązany do matki, do której był z resztą bardzo podobny.

„Zośka” bo tak nazywali go koledzy był maturzystą jednej z najlepszych szkół średnich w Warszawie – Gimnazjum im. Stefana Batorego. We wrześniu 1939r. miał zdawać egzaminy na studia. Plany te pokrzyżował wybuch wojny. Był uczniem wyjątkowo uzdolnionym, bystrym i inteligentnym. Miał wszechstronne zainteresowania oraz łatwo przyswajał wiadomości niemal z każdej dziedziny wiedzy. Nie przywiązywał jednak zbytniej wagi do ocen.

Z zamiłowania za to uprawiał sporty i osiągał wysokie lokaty w międzyszkolnych zawodach sportowych w strzelectwie, hokeju i tenisie. Był również dobrym pływakiem. Ambicja, upór i konsekwencja w dążeniu do celu sprawiły, że przełamał zwój strach i reprezentował „Buki” w zawodach pływackich. Wysoką sprawność fizyczną „Zośki” potwierdzało wiele akcji zbrojnych i dywersyjnych skierowanych przeciwko okupantowi.

Osiągnięcia sportowe przysporzyły mu pewną sławę jednak on sam nie zabiegał o przyjaźń. Można powiedzieć, że raczej unikał towarzystwa, ale interesował się tym co się wokół działo i każdemu służył radą i pomocą. Chłopiec był zawsze wyrozumiały w stosunku do ludzi, a jego łagodność przyciągała innych. Ponadto „Zośka” był urodzonym organizatorem i przywódcą, posiadał dar skupiania na sobie uwagi i otoczenia. Chętnie go słuchano, cieszył się wśród kolegów dużym autorytetem. I dlatego właśnie on pełnił odpowiedzialne funkcje, najpierw w samorządzie szkolnym, potem w drużynie harcerskiej, aż wreszcie jego przywódcze cechy rekomendowały go na stanowisko komendanta „Grup Szturmowych”.

Gdy jesienią 1939r. Niemcy zajęli Polskę T. Zawadzki wraz z przyjaciółmi Alkiem i Rudym przystąpił do pracy w konspiracji w szeregach organizacji harcerskiej „Szare Szeregi”. Przewodził w wykonywaniu coraz poważniejszych zadań. Począwszy od akcji „Małego Sabotażu”, malowania na murach znaku Polski Walczącej, zrywania flag niemieckich aż po dobycie broni.

Podobnie jak wielu kolegów jego pokolenia wojna ukształtowała w nim nowe cechy charakteru, a w życie wkroczyły nowe pojęcia : patriotyzm, odwaga, niebezpiecz., śmierć, honor.

Bohater „K na Sz.” T. Zawadzki wykazał się ogromną odwagą i męstwem podczas wielu poczynań w walce z najeźdźcą. Łączyła go ogromna przyjaźń z Alkiem i Rudym. Chłopcy ufali sobie nawzajem i liczyli na siebie w trudnych i niebezp. Chwilach. Akcja pod Arsenałem, której celem było odbicie Rudego, była wymownym dowodem przyjaźni i braterstwa.

Po śmierci swoich przyjaciół „Zośka” wielokrotnie z powodzeniem dowodził oddziałami „Grup Szturmowych”. Był odznaczony orderem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznym.

Poległ 20 sierpnia 1943r. w czasie ataku na posterunku żandarmerii w miejscowości Sieczychy.

Moim zdaniem T. Zawadzki jest wyjątkowym bohaterem. Jego nienaganna postawa, poświęcenie, męstwo, patriotyzm sprawiają, że jest to postać godna do naśladowania, budzi nasz podziw i szacunek.