Różnice między stropem Żelbetowym a Drewnianym

Różnice między stropem Żelbetowym a Drewnianym
Mimo , iż stropy drewniane posiadają wiele zalet przez 40 lat budownictwa socjalistycznego zostały zapomniane i niedoceniane. Dominowały w tym okresie stropy Żelbetowe. Jednak w ostatnim dziesięcioleciu zaczęły wracać do łask. Zwiększyła się dostępność do drewna budowlanego, powstało wiele tartaków, pojawiły się nowe środki do impregnacji drewna.
W związku z renesansem stropów drewnianych spróbujmy zestawić zalety i wady stropów żelbetowych
i drewnianych w tabeli.

STROP ŻELBETOWY STROP DREWNIANY
Cięższy - Lżejszy +
Możliwość przeniesienia większych obciążeń + Mniejsza wytrzymałość od żelbetowych -
Wykonywać powinny fachowe ekipy - Większe możliwości jeśli chodzi o samodzielne wykonanie metodą gospodarczą +
droższy w wykonaniu - Tańszy w wykonaniu +
Duża odporność ogniowa + Konieczność wykonania dodatkowych czynności (impregnacja, obicie płytami gipsowymi) w celu uzyskania jakiejkolwiek odporności ogniowej -
Przy rozbiórce lub przeróbkach duże nakłady robocizny i 100% strata budowanego materiału - Łatwość wszelkiego rodzaju przeróbek przy zmianach funkcji(np. dorobienie klatki schodowej w razie rozbiórki praktycznie 100% odzysk surowca. +
Konieczność wykonania dodatkowych warstw (izolacja dźwiękowa, termiczna) przed wykonaniem docelowej posadzki - Możliwość wykonania stropu etapami ( na konstrukcje z belek nabijamy docelową podłogę i możemy korzystać ze stropu) pozostałe warstwy (izolacja + sufit) możemy wykonać później +
Sufit po wykonaniu wymaga wykończenia aby uzyskać zadowalający wygląd - Dekoracyjny wygląd sufitu od razu po jego wykonaniu +
Kłopot w przeprowadzeniu instalacji ( konieczność kucia bruzd ) - Łatwość prowadzenia wszystkich instalacji na stropie +
Bardzo duża trwałość stropu + Trwałość stropu ograniczona czasem korozji biologicznej drewna -
Duża odporność stropu na wilgoć + Mała odporność stropu w pomieszczeniach mokrych -
Cement występujący w stropach jest w pewnym stopniu promieniotwórczy i ma negatywne oddziaływanie na człowieka - Zastosowanie naturalnego materiału-brak negatywnego oddziaływania na człowieka +
Lepsza dźwiękochłonność ze względu na dużą masę + Słabe własności dźwiękochłonne -
Przy wykonawstwie konieczność wykonania robót mokrych - Prace związane z wykonaniem stropu są czyste, nie wprowadzają bałaganu na budowie +
Pracują jako tarcza, usztywniając dodatkowo ustrój konstrukcyjny budynku + Nie uwzględnia się przy wspólpracy z konstrukcją budynku (oprócz domów w systemie szkieletowym kanadyjskim) -
Konieczność użycia narzędzi (wiertarka) do mocowania wszelkich elementów - Łatwość mocowania elementów ozdobnych i użytkowych +

Według powyższego zestawienia można zobaczyć wiele zalet stropów drewnianych w stosunku do żelbetowych
jednak nie można tego przyjmować bezkrytycznie, w każdej inwestycji należy rozpatrzyć to indywidualnie!

Stropy i ich rodzaje

Strop to jeden z najważniejszych elementów konstrukcyjnych, gdyż od jego wytrzymałości
i stabilności w dużej mierze zależy bezpieczeństwo budynku. Zadaniem stropu jest podzielenie budynku na kondygnacje i przeniesienie wszystkich obciążeń jakie na niego działają.

Stropy w budynku spełniają trzy podstawowe zadania:
1. przenoszą obciążenia użytkowe, własne oraz niekiedy od ścian działowych
2. usztywniają budynek
3. spełniają rolę przegród ciepło i dźwiękochłonnych

Nośność tego elementu konstrukcyjnego bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo użytkowników budynku nad i pod stropem. Stropy mogą mieć różną konstrukcję i mogą być wykonane z różnych materiałów na co wpływ mają względy na przykład:
- estetyczne
- funkcjonalne
- obciążeniowe
- finansowe
- konstrukcyjne.

Ze względów racjonalnych wymaga się oszczędności przy projektowaniu i wykonawstwie oraz ograniczenia stosowania stali i drewna w konstrukcjach jak i deskowaniach. We współczesnym budownictwie coraz szersze zastosowanie znajdują stropy z elementów prefabrykowanych które między innymi dają możliwość osiągania coraz większych wymiarów, pozwalając tym samym na przykrycie całych pomieszczeń jednym elementem. Zdarza się jednak że przy tak dużych rozpiętościach
ugięcia stropów są dość znaczne, następstwem czego stają się one chwiejne przy chodzeniu, przesuwaniu towarów, ruchu maszyn itp. Dlatego właśnie bardzo ważną rzeczą jest aby na etapie projektowania zwrócić szczególną uwagę na obliczenie wytrzymałości w taki sposób, aby panujące w nich naprężenia nie przekraczały dopuszczalnych. Na skutek złego zaprojektowania stropu mogą wystąpić takie zjawiska jak uszkodzenia tynku, pogorszona izolacja dźwiękowa, a nawet katastrofa budowlana. Z tych to powodów normy do projektowania konstrukcji drewnianych i stalowych ograniczają dopuszczalną strzałkę ugięcia, zaś normy żelbetowe ustalają najmniejszy możliwy stosunek wysokości żeber stropu do rozpiętości.
Wartość izolacji cieplnej ma duże znaczenie w stropach nad piwnicami, przejazdami, bramami oraz nad ostatnią kondygnacją. W przypadku stropów międzypiętrowych ma ona znaczenie drugorzędne.

Ze względów dźwiękoszczelnych w przeważającej części stropy nie spełniają stawianych im wymagań. Aby izolacja dźwiękowa była prawidłowa konstrukcja stropu powinna spełniać następujące warunki:
- duża sztywność w celu wyeliminowania drgań
- brak szczelin i porów w stropach przez które dźwięki mogłyby się bezpośrednio rozchodzić
- powinien posiadać warstwę tłumiącą (ze względów izolacji dźwiękowej nie są pożądane wewnątrz stropu większe puste przestrzenie, gdyż w wielu przypadkach działają jak pudła rezonansowe).

Przekrój stropu powinien być możliwie jak najmniejszy, aby można było przy ustalonych wysokościach pomieszczeń w świetle zaoszczędzić na wysokości budynku, a więc i na objętości muru. Z drugiej jednak strony trzeba pamiętać że zmniejszanie grubości stropu zawiązane jest ze zwiększeniem ilości stali w stropach i belkach.
Właściwie zaprojektowana wysokość stropu, to taka która pozwoli osiągnąć minimum ogólnego kosztu.

Konstrukcja stropu opiera się na ścianach bądź belkach, które mogą być ukryte wewnątrz stropu lub wystawać na zewnątrz. Belki stropu układa się w kierunku krótszej rozpiętości. W przypadku dużych odległości między ścianami belki stropowe podpieramy podciągami które z kolei mogą się opierać na słupach. W sytuacji gdy nie możemy zastosować podparcia słupami, podciągi a nawet belki muszą mieć znaczny przekrój.
Stropy płytowe w których nie występują belki, wykonywane były przy małych rozpiętościach. Obecnie stropy płytowe prefabrykowane stosowane są do przykrywania nawet całych pomieszczeń.

Stropy drewniane
Drewniane stropy tradycyjne wykonane są z opartych na ścianach bali i ułożonej na nich podłogi z desek. Przy dużych rozpiętościach stosuje się również podciągi na których opierają się żebra.
Lekkie stropy drewniane stosuje się w domach wykonanych w technologii lekkiego szkieletu drewnianego. Konstrukcja składa się z gęsto rozmieszczonych żeber i poszycia. Żebra wykonane są z bali wzajemnie usztywnionych przewiązkami z desek. Od spodu konstrukcję osłaniamy np. płytami gipsowo-kartonowymi,
a środek wypełniamy wełną mineralną.
Przy stropach drewnianych bardzo ważną sprawą jest stosowanie odpowiedniego drewna co do którego jest szereg wymagań. Do budowy powinno się stosować drewno sosnowe które jest sprężyste i łatwo poddaje się obróbce lub świerkowe trudniejsze w obróbce z powodu mniejszej sprężystości. Tarcica powinna być z czterech stron strugana (zwiększa to odporność na działanie ognia), i nie może mieć normowo określonych wad. Drewno na konstrukcję powinno mieć klasę K27. Wilgotność tarcicy konstrukcyjnej nie powinna być większa niż 18% przy elementach obudowanych i nie więcej niż 23% przy elementach na otwartym powietrzu.
Stropy te są stosunkowo tanie i łatwe w wykonaniu. Dość znacznie uginają się i ustępują innym rodzajom stropów pod względem ognioodporności, trwałości i usztywnienia budynku.

Stropy ceglane zbrojone i nie zbrojone.
Do stropów ceglanych zaliczamy sklepienia bądź płyty z różnego rodzaju cegieł pełnych lub pustaków. W stropach tych naprężenia ściskające przenoszone są przez cegły i zaprawę w spoinach. Zadaniem zaprawy łączącej cegły jest, otulenie zbrojenia, związanie cegieł i wypełnienie spoin. W stropach o tej konstrukcji nie występują takie elementy jak płyty betonowe czy też żebra betonowe.
Stropy z płytami Kleina są łatwe w wykonaniu, jednak przy większych rozpiętościach belek okazują się droższe ze względu na znaczny ciężar belek stalowych. Płyty Kleina ciężkie i półciężkie mają znacznie większy ciężar od stropów prefabrykowanych, co jest ich poważną wadą. Stropy płytowe z cegieł były bardzo rozpowszechnione w budownictwie pierwszych lat powojennych ze względu na dostępny materiał z rozbiórek.

Stropy masywne żelbetowe wykonywane na miejscu wbudowania.
Są to stropy których wykonanie wymaga użycia deskowań i rusztowań oraz dużego wkładu pracy w dość długim czasie. Ze względu na swoje wady są one rzadko stosowane w budownictwie, natomiast bardzo często zastępowane są stropami prefabrykowanymi.
W skład tej grupy stropów wchodzą min.: stropy płytowe bezbelkowe, stropy żelbetowe płytowo - żebrowe, stropy żelbetowe grzybkowe oraz płyty betonowane na belkach stalowych.

Stropy gęstożebrowe żelbetowe betonowane na miejscu budowy.
Do tej grupy należą stropy wykonywane na deskowaniu z żeber o rozstawie osiowym nie większym niż 90cm oraz z płyty (w niektórych stropach zostaje pominięta). Wolne przestrzenie pomiędzy żebrami mogą być wypełnione skrzynkami, pustkami w celach izolacji lub pozostawione puste. Wypełnienia te mogą być sztywne lub niesztywne.
Stropy te są szczególnie przydatne w budynkach o konstrukcji mieszanej i szkieletowej, gdyż mogą być dostosowane do różnych schematów statycznych, rozpiętości i obciążeń. Do tej grupy stropów zaliczamy min.: stropy gęstożebrowe z wypełnieniem z cegły dziurawki, stropy gęstożebrowe z wypełnieniem pustakami, stropy z blokami z lekkiego betonu.

Stropy żelbetowe prefabrykowane.
W skład tej grupy stropów wchodzą stropy które montowane są na miejscu wbudowania bez deskowań
i rusztowań.
Stropy żelbetowe mają wiele cech dodatnich w porównaniu ze stropami betonowanymi na miejscu budowy,
a mianowicie:
-brak deskowania
-wyższa jakość stropu
-oszczędności materiału
-krótszy czas wykonania
Dzięki tym cechom stropy te są szczególnie przydatne w budynkach typowych i przy zastosowaniu przemysłowych metod budowania.
W budownictwie mieszkaniowym stropy żelbetowe występują w postaci wielkich płyt prefabrykowanych
o wymiarach równych powierzchni całego pomieszczenia.

Stropy ceramiczno - żelbetowe
Są one wykonywane z różnego rodzaju pustaków ceramicznych i betonu. W stropie takim pracuje na ściskanie zarówno ceramika jak i beton. W niektórych przypadkach może być wykonana wierzchnia warstwa betonowa rozciągnięta na pustakach. Spoiny pomiędzy pustakami w tych stropach powinny być tak wypełnione, aby było pełne przekazanie obciążeń pomiędzy pustakami.

Stropy szklano - żelbetowe
Stropy te mają konstrukcję płyty żelbetowej z zabetonowanymi kształtkami szklanymi, które umożliwiają przenikanie światła przez strop. Kształtki mogą być: kwadratowe, prostokątne lub okrągłe

Stropy drewniane
W historii budownictwa znane "od zawsze" i stosowane już przez pierwszych budowniczych. Często proste, wykonane intuicyjnie, bez obliczeń statycznych. Spełniały swoje zadanie w wiejskich chatach i jako dzieła sztuki ciesielskiej i rzeźbiarskiej do dziś rozdzielają kondygnacje królewskich pałaców. Od kilkudziesięciu lat projektowane i wykonywane z inżynierska dokładnością. Przez wieki nie zmieniły się zasady ich konstruowania. Charakteryzują się dużą tolerancją na błędne wymiarowanie, ale wymagają starannego wykonania. Mimo rozwoju innych materiałów budowlanych i związanych z nimi technologii wykonawczych, drewno nadal pozostaje powszechnie stosowanym budulcem.
Podstawowe wiadomości o drewnie konstrukcyjnym
Nie sposób pisać o stropach drewnianych (i budownictwie drewnianym) nie poświęcając choć kilku zdań właściwościom budulca. W stosowanym drewnie określa się kilka podstawowych parametrów wytrzymałościowych. Podstawowe niezbędne do prawidłowego konstruowania parametry to: wytrzymałość na ściskanie, zginanie, docisk miejscowy, ścinanie i rozciąganie. Wyróżnia się wytrzymałością doraźną i trwałą. We wszystkich przypadkach wytrzymałość drewna zależy od kierunku działania sił w stosunku do układu włókien w budulcu. Pochodną wymienionych parametrów jest tzw. moduł sprężystości E Younga, czyli współczynnik proporcjonalności między jednostkowym odkształceniem a wywołującym je naprężeniem. Jako że najczęściej stosuje się w naszym krajowym budownictwie drewno sosnowe, parametry konstrukcyjne i obliczeniowe będziemy odnosili do niego. Zaczniemy od wytrzymałości na ściskanie. Wytrzymałość doraźna wzdłuż włókien dla drewna sosnowego wynosi średnio 40-50 MPa. stanowi to ok. 50% wytrzymałości na rozciąganie wzdłużne. Tak wysoka wartość tego parametru odróżnia drewno od betonu dla którego wytrzymałość na ściskanie jest kilka (a nawet kilkanaście) razy większa od wytrzymałości na rozciąganie. Dodajmy jeszcze, że wytrzymałość na ściskanie w poprzek włókien wynosi dla drewna sosnowego ok. 5 MPa. Ponadto cenną dla konstruktorów właściwością drewna jest sygnalizowanie stanu granicznego wytrzymałości. Różnie ważne dla prawidłowej pracy belek stropu drewnianego jest poznanie doraźnej wytrzymałości drewna na rozciąganie. Zależy ona
w znacznym stopniu od jakości materiału. Szczególny wpływ na ten parametr mają sęki i odchylenie liniowości przebiegu włókien. Warto chyba uzmysłowić, że wytrzymałość drewna sosnowego na rozciąganie w poprzek włókien wynosi zaledwie 2,4% wytrzymałości na rozciąganie wzdłużne.
Natomiast wartość liczbowa doraźnej wytrzymałości na zginanie drewna sosnowego może budzić respekt. Jeśli przyjmiemy drewno o wilgotności 15%, wartość ta wyniesie aż 75 MPa. W warunkach naturalnych należy jednak wziąć pod uwagę możliwe wady budulca i skorygować wynik o ok. 15%. Jeśli chodzi o wytrzymałość drewna sosnowego na ścinanie, to w kierunku poprzecznym do układu włókien wynosi ono w granicach 7 MPa. Wilgotność drewna stosowanego na elementy konstrukcji stropu drewnianego nie może przekraczać 19%. Zaleca się zamawianie tarcicy o wilgotności względnej do 15%.
Składniki stropu
Stropy na belkach drewniane stosuje się najczęściej jako stropy poddasza lub stropy międzykondygnacyjne budynków mieszkalnych. Szkielet stropu drewnianego składa się z belek stropowych i podciągów. Elementy konstrukcji stropu opierają się na ścianach nośnych. Możliwe jest także podpieranie belek na pośrednich podciągach. Natomiast sam podciąg oprócz oparcia na ścianach budynku może przenosić obciążenia także za pośrednictwem słupów. Belki stropu drewnianego wykonywane są najczęściej z litych bali drewnianych. Możliwe jest także wykonywanie belek jako elementów składanych (klejonych lub łączonych mechanicznie). Belki stropowe powinny przede wszystkim spełniać wymagania co do nośności i sztywności ustroju. Wymiarowanie elementów zależy od przewidywanych obciążeń stropu. Belki powinny posiadać grubość 42 mm, czyli zapewniać wystarczającą sztywność zapobiec skręcaniu się elementów. Wysokość belek zależy od rozpiętości stropu, rozstawu belek oraz klasy i rodzaju drewna. Zazwyczaj belki stropu układa się na ścianach budynku na specjalnych podkładkach (w budynkach murowanych) lub na tzw. podwalinie. Powszechnie stosuje się dwa rozstawy belek: 40 lub 60 cm. Dodatkowo w budynkach murowanych belki stropu zabezpiecza się przed wysuwaniem za pomocą specjalnego jarzma. Długość odcinka podpartego belki stropu (fragment "schowany"
w niszy muru) musi odpowiadać długością, wysokości belki. Dodatkowo, dla zabezpieczenia elementu konstrukcji przed gromadzącą się w niszy wilgocią, należy zabezpieczyć drewno preparatem bitumicznym
i owinąć warstwą papy. Nisze w murze powinny być wykonane w taki sposób, aby wokół umieszczonego w niej elementu drewnianego znajdowała się 2-3 centymetrowa warstwa powietrza. Ponadto warstwa papy powinna oddzielać podkładkę od muru. Innym ważnym detalem miejsca podparcia belki jest pozostawienie szczeliny między czołem belki a murem. Dla przedłużenia trwałości drewna (zapobieganie wykraplania pary wodnej) warto także wykonać izolację termiczna gniazda. W przypadku konstruowania stropu poddasza często belki mocuje się do leżącej na murze (i mocowanej do niego) podwaliny. W tym przypadku do czoła belek mocowana może być tzw. belka czołowa, której zadaniem jest także usztywnienie ustroju belek.
W praktyce często zachodzi konieczność takiego wykonania stropu, aby mogły przez niego przenikać inne elementy konstrukcji budynku np. schody lub komin. Niemożliwe jest wówczas zachowanie zwykłego układu belek stropu. Niezbędne wówczas jest skrócenie belek i przeniesienie obciążeń na elementy sąsiednie za pośrednictwem belki wymianowej. Belka ta jest mocowana za pomocą jarzma zarówno do belek skróconych jak i belek pełno wymiarowych. W wypadku, kiedy otwór przebiega w poprzek kilku (3 lub 4) belek stropu niezbędne jest wykonanie pierwszej belki pełno wymiarowej przy otworze, jako belki podwójnej (umieszczenie obok siebie i wzajemne połączenie dwóch belek typowych). Ważne jest zachowanie odpowiedniej odległości między belką wymianową a np. przenikającym przez strop przewodem kominowym. Odległość ta powinna wynosić nie mniej niż 25 cm. Belki stropów drewnianych nie wymagają stężania. Wprost przeciwnie, nadmierna komplikacja konstrukcji może prowadzić do skrzypienia podłogi, na skutek przenoszenia niekorzystnych naprężeń.
Pośród stropów drewnianych najefektywniejszy wydaje się być układ z podsufitką i częściowym wypełnieniem przestrzeni między belkami wełną mineralną (rys. 1). Przy małej komplikacji zapewnia on dostateczna izolację akustyczną i ogranicza stratę ciepła. Jako stropy międzykondygnacyjne w budynkach mieszkalnych stosuje się konstrukcje o bardziej skomplikowanym układzie. Zwykle elementem "wnętrza" stropu jest ślepy pułap. Jego zadaniem jest stworzenie platformy dla wykonania izolacji termicznej (i jednocześnie akustycznej) stropu. Ponadto tego typu strop posiada zwykle dodatkową paraizolację umiejscowioną w dolnej części układu (między deskami podsufitki a stanowiącym wykończenie sufitu suchym tynkiem). Dzięki temu nie dochodzi do zawilgocenia materiału izolacyjnego i nie następuje gromadzenie się wilgoci w przestrzeni wewnątrz stropu.

Rys. 1 Strop drewniany z podłogą, ślepym pułapem i podsufitką [30]: 1-deski podłogowe, 2-cegła, 3-kotew, 4-szczelina, 5-papa, 6-tynk, 7-ocieplenie, 8-deski, 9-beton lub cegła.

W tym miejscu warto dodać, że zapewnienie prawidłowej wentylacji przestrzeni śródstropowej jest zagadnieniem szczególnie ważnym dla trwałości konstrukcji. Zwłaszcza, jeśli wykładziny podłogowe (np. pomieszczeń mokrych) wykonane są z wykładzin nieprzepuszczalnych. Gromadząca się we wnętrzu stropu wilgoć może być przyczyną szybkiego rozwoju grzybów. Wentylowanie wnętrza stropu wilgoć może być przyczyną szybkiego rozwoju grzybów. Wentylowanie wnętrza stropu powinno odbywać się za pomocą specjalnych kaset z tworzywa sztucznego lub kanałów blaszanych.
Stropy poddasza maja układ uproszczony i składają się z belkowej konstrukcji nośnej i podsufitki. Natomiast niezbędnym elementem takiego stropu jest umieszczona ponad belkami podłoga. Tradycyjnie wykonywano ten element konstrukcyjny z desek sosnowych o grubości 32 lub 42 mm. Poprawnym lecz bardziej kosztownym rozwiązaniem jest stosowanie sklejki o grubości 12 mm. W takim przypadku mocowanie płyt do belek stropu można wykonać jako klejowe (z zastosowaniem kleju dyspersyjnego) wzmocnione za pomocą liniowych połączeń gwoździami lub wkrętami. Dopuszcza się także zastąpienie sklejki płytami wodoodpornymi OSB typ V-100. Sposób ich montażu jest identyczny z mocowaniem płyt sklejki. Zwykle jednak strop poddasza oddziela ogrzewane pomieszczenia budynków od nieużytkowej przestrzeni poddasza. Wymagane jest wówczas wykonanie izolacji termicznej na górnej powierzchni stropu. Aby ograniczyć przedostawanie się pary wodnej
z pomieszczeń ogrzewanych do strefy chłodnej pod połacią dachu, należy na górnej powierzchni stropu poddasza wykonać paraizolację. Do tego celu doskonale nadaje się papa lub folia polietylenowa. Zabezpieczy ona przed zawilgoceniem warstwę materiału izolacyjnego - wełny mineralnej, waty szklanej lub materiału zasypowego. W przypadku stropu w poddaszu nieużytkowym warto dla celów technicznej kontroli stanu konstrukcji wykonać z desek pomosty rewizyjne nad materiałem izolacyjnym. Dawniej wykonywano na izolacji warstwę dociskowa tzw. polepę. Jednak wydaje się, że mokra technologia tych robót oraz obciążenie stałe wynikające z ciężaru materiału jest po prostu niekorzystne. Stropy nagie stosuje się zazwyczaj w budynkach gospodarczych (rys. 3).

Rys. 2 i 3. Strop belkowy drewniany [30]: a) z podłogą i podsufitką, b) nagi, ocieplony od strony poddasza; 1-belka, 2-wełna mineralna, 3-deski, 4-tynk, 5-polepa, 6-papa lub folia.

Zasady projektowania
Przystępując do projektowania stropu drewnianego należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach. Przede wszystkim należy uwzględnić skurcz drewna. Jeśli użyjemy budulca silnie zawilgoconego, to podczas wieloletniej eksploatacji elementu konstrukcyjnego, nastąpi zmiana (zmniejszenie) jego wymiarów. Efektem zmian może być skręcanie się belek stropowych lub wypaczanie się powierzchni podsufitek albo podłogi. Szczególnie groźne może być kurczenie się belek podciągów. Sposób łączenia ich ze ścianami konstrukcyjnymi budynku może w skrajnych przypadkach prowadzić nawet do ich uszkodzenia (ściany doskonale znoszą obciążenia pionowe, natomiast są znacznie mniej odporne na siły działające prostopadle do ich osi).Wymiarowanie wysokości belek stropowych można przeprowadzić na podstawie wykonanych obliczeń statycznych z uwzględnieniem wymagań normy PN-81/B-03150 lub stosując metodę uproszczoną opierać się na dostępnych tabelach dla budynków w systemach "kanadyjskich" (National Forest Produkt Association).
Z praktyki wynika, że najczęściej stosowane wysokości belek stropu wynoszą 180, 235 lub 285 mm.

Zalety stropu drewnianego
Główną zaletą stropów drewnianych jest lekkość ich konstrukcji, przy jednocześnie wysokich w stosunku do masy własnej parametrach wytrzymałościowych. Z pewnością stropy belkowe wyśmienicie nadają się do obiektów budownictwa mieszkaniowego, jednorodzinnego. Stanowią idealne rozwiązania przy konstruowaniu stropu poddasza. Prawidłowo zaprojektowane i wykonane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, mogą przez dziesiątki lat pełnić swoja funkcję. Ponadto ważne jest, że stropy drewniane wykonuje się w technologii suchej, co biorąc pod uwagę krajowe warunki klimatyczne, pozwala na wykonanie stropu także w okresie niskich temperatur. Ponadto nie bez znaczenia jest łatwość wykonania konstrukcji stropu oraz ewentualnych remontów konstrukcji.

Rys. 5. Strop deskowy: a) bez izolacji cieplnej, b) z izolacją cieplną; 1-belki, 2-podsufitka, 3-podłoga, 4-płyta pilśniowa, 5-papa, 6-polepa, 7-rozpórki.

Praktyka wykazała także znaczną odporność stropów drewnianych z wkładem izolacyjnym z wełny mineralnej na działanie ognia w sytuacjach ekstremalnych. Oczywiście stosowanie tego typu stropu wymusza technologię konstruowania lekkich ścianek działowych. Ponadto stawia duże wymagania instalacjom wodno-kanalizacyjnym i elektrycznym w budynku.
Strop Ackermana
Strop Ackermana jest najszerzej stosowanym w polskim budownictwie stropem monolitycznym z wypełnieniem sztywnym
i trwałym. Wypełnienie stropu stanowią pustaki ceramiczne o wysokości 18 i 20 cm. Rozstaw osiowy żeber stropu wynosi 31cm, obliczeniowa szerokość żebra 7 cm, grubość górnej płyty betonowej 3 lub 4 cm, zależnie od wartości i rodzaju obciążenia zmiennego.
Przekroju ścianki pustaka nie wlicza się do przekroju nośnego żebra. Ciężar m2 stropu z 3 cm betonową płytą górną wynosi przy stosowaniu pustaków o wysokości 18,0 cm - 2,65 kN/m2; 20,0 cm - 2,95 kN/m2.
Strop Ackermana bez płyty górnej W przypadku gdy obciążenie użytkowe nie przekracza 1,5 kN/m2 stropy Ackermana mogą być też wykonywane bez górnej płytki betonowej.
Strop Ackermana o zwiększonej wytrzymałości Wówczas gdy potrzebna jest większa wysokość stropu, na pustakach ceramicznych ułożyć można cegłę dziurawkę przy czym w trakcie betonowania należy zachować szczególną ostrożność, aby nie strącić dziurawki z pustaka.
WYKONANIE STROPU
Po doprowadzeniu ścian do poziomu ułożenia stropu i ich spoziomowaniu przystępuje się do postawienia rusztowaniai deskowania dla pustaków Ackermana. Stosuje się stemple z okrąglaków o średnicy nie mniejszej niż 14 cm. Układa się na nich poprzecznie (rygle) z desek grubości co najmniej 38 mm. Stemple powinny być stężone deskami o grubości 24 32 mm, przybitymi do nich na krzyż.
Na ryglach układa się deskowanie z prześwitami, rozmieszczonymi w taki sposób, aby pod żebrem wypadała deska. Poziom deskowania reguluje się przez podbijanie lub luzowanie klinów pod stemplami. Gdy parter nie jest podpiwniczony, stemple powinny być ustawione na podkładzie z deski o grubości 38 mm. Pod stemple ustawione na wykonanym już stropie niższej kondygnacji można nie stosować podkładek z desek.
ZALECANE ROZPIĘTOŚCI STROPU ACKERMANA
Wieniec żelbetowy: wykonywany jest dookoła budynku na ścianach zewnętrznych i wewnętrznych nośnych, przyczynia się do usztywnienia ścian budynku i zmniejszenia ugięć stropu. Zbrojony jest czterema prętami o średnicy nie mniejszej niż 10 mm. Strzemiona w wieńcach wykonane są z prętów okrągłych o średnicy 4,5 6mm. Żebra wykonuje się po ułożeniu pustaków, są one zbrojone w sposób tradycyjny, jednym prętem o średnicy nie mniejszej niż 10 mm. Co drugi pręt żebra zbrojenia dolnego jest w odległości około 1/5 rozpiętości stropu odgięty do góry i zakotwiony za skrajne zbrojenie wieńca. Wieniec żelbetowy w stropie Ackermana

Strzemiona wykonane są z prętów okrągłych o średnicy 4,5 6 mm, i rozmieszczone co 30 cm. Zagęszcza się je przy podporach, jeśli jest to potrzebne ze względu na siły poprzeczne. Przy niewielkich obciążeniach (np. w stropach budynków mieszkalnych) i przy starannym wykonaniu konstrukcji można nie stosować strzemion w części środkowej przęsła (na około 0,6 rozpiętości).Zaleca się, aby wysokość konstrukcji stropu była nie mniejsza niż:- 1/30 rozpiętości stropu - w stropach ciągłych i częściowo zamocowanych,- 1/25 rozpiętości stropów wolnopodpartych.
ZBROJENIE ŻEBER GŁÓWNYCH
Jako zbrojenie główne żeber stosować należy pręty o średnicy nie mniejszej niż 10 mm.Stosowane średnice prętów (stal żebrowana klasy A-III gat. 34GS) w zależności od rozpiętości stropu wynoszą:- od 3,00 m - 10 mm- od 3,00 4,00 m - 12 mm- od 4,00 5,00 m - 14 mm- od 5,00 6,00 m - 16 mmUwaga: Na strzemiona i pręty rozdzielcze stosować należy pręty o średnicy nie mniejszej niż 4,5 mm. Strzemion można nie wykonywać w żebrach o rozpiętości nie większej niż 5,5 m (pod warunkiem odpowiedniego otulenia betonem prętów zbrojenia, i że obliczeniowo nie wymagane jest zbrojenie na ścinanie). Strzemiona są wymagane przy rozpiętości większej niż 5,5 m (co najmniej 4 strzemiona przy podporach w odstępach nie większych niż 33 cm).Zbrojenie przęsłowe żeber głównych wprowadzać należy poza krawędź podpory - zgodnie z PN-84/B-03264 w przypadku gdy:- żebra nie wymagają obliczeniowo zbrojenia strzemionami - na długość co najmniej 5 średnic zbrojenia przęsłowego,
- żebra wymagają obliczeniowo zbrojenia strzemionami - na długość co najmniej 10 średnic oraz na długość 15 średnic jeżeli powierzchnia przekroju prętów doprowadzonych do podpory jest mniejsza niż 2/3 powierzchni przekroju zbrojenia w środku przęsła.Ten przypadek może mieć miejsce, gdy ze względu na oszczędność stali nie wszystkie pręty zbrojenia przęsłowego doprowadzone są do podpory.
- żebra wymagają obliczeniowo zbrojenia strzemionami - na długość co najmniej 10 średnic oraz na długość 15 średnic jeżeli powierzchnia przekroju prętów doprowadzonych do podpory jest mniejsza niż 2/3 powierzchni przekroju zbrojenia w środku przęsła.Ten przypadek może mieć miejsce, gdy ze względu na oszczędność stali nie wszystkie pręty zbrojenia przęsłowego doprowadzone są do podpory.

WZMOCNIENIE ŻEBRA GŁÓWNEGO
W stropach monolitycznych z wypełnieniem sztywnym i trwałym wzmocnione żebra główne, przejmujące większe obciążenie równoległe do kierunku rozpięcia stropu, wykonuje się przez rozsuniecie elementów wypełniających i zwiększenie przekroju zbrojenia, odpowiednio do wyników obliczeń.
ŻEBRA ROZDZIELCZE
Wymaga się, aby rozstaw żeber rozdzielczych w stropach gęstożebrowych był nie większy niż podano w tabl. 2.1.Żeber rozdzielczych można nie wykonywać, gdy obciążenie użytkowe stropu jest nie większe niż 2,0 kN/m2, a grubość płytki międzyżebrowej w najcieńszym miejscu jest nie mniejsza niż 1/10 rozstawu żeber i nie mniejsza niż 30 mm, względnie obciążenie użytkowe jest mniejsze niż 3,0 kN/m2 a płytka o grubości jak wyżej zbrojona jest poprzecznie. W stropach z wypełnieniem sztywnym bez płytki górnej żebra rozdzielcze zaleca się dawać już przy rozpiętości przekraczającej 4,0 m. Wymagany rozstaw żeber rozdzielczych

ZAMOCOWANIE PRZEZ POŁĄCZENIE Z SĄSIEDNYM PRZĘSŁEM
Połączenie konstrukcyjne żeber stropu z przęsłem sąsiednim uzyskuje się przez przepuszczenie górnego zbrojenia żebra do sąsiedniego przęsła, analogicznie jak stosuje się to zwykle przy zbrojeniu belek ciągłych, lub gdy żebra sąsiednich przęseł nie leżą w jednej osi - przez zakotwienie zbrojenia górnego w podciągu lub w wieńcu leżącym na ścianie nośnej.Schematem obliczeniowym stropu przy zamocowaniu żeber przez połączenie konstrukcyjne z sąsiednim przęsłem może być wieloprzęsłowa belka ciągła lub jednoprzęsłowa belka częściowo zamocowana.Jeżeli schematem obliczeniowym jest wieloprzęsłowa belka ciągła, maksymalny moment dodatni nie może być:- w przęśle pośrednim - mniejszy niż moment przęsłowy w belce całkowicie zamocowanej na obu podporach (co nie eliminuje jednak potrzeby, jeśli wynika to z obliczeń, zbrojenia górnego na całej długości belki),
- w przęśle skrajnym - mniejszy niż moment przęsłowy w belce całkowicie zamocowanej na jednej podporze.
Podpory żeber stanowiących belki ciągłe oblicza się następująco:- jeżeli wyobrażalne skosy wyprowadzone ze spadkiem 1:3 do poziomu dolnej krawędzi przecięcia się żebra z betonem podciągulub ławy, przecinają się w obrębie tego betonu, przekrój sprawdza się w licu podpory na moment podporowy, zredukowany według wykresu momentów. Jednakże ten zredukowany moment nie powinien być mniejszy niż 3/4 momentu podporowego,obliczonego dla przęsła całkowicie obustronnie zamocowanego, Przykład przecięcia się skosów żebra w obrębie betonupodciągu lub wieńca podporowego
- dla przypadku, jak na (rys. 2.12.), jeżeli wyobrażalne skosy wyprowadzone ze spadkiem 1:3 do poziomu dolnej krawędzi przecięcia się żebra z podporą, przecinają się poniżej betonu konstrukcyjnego podpory, przekrój sprawdza się jak wcześniej i oprócz tego w środku podpory. Szerokość żebra b (przyjęta w linii dolnego zbrojenia) zwiększa się w tym przypadku dwustronnie do b*, prowadząc od krawędzi podpory wyobrażalne skosy poziome z nachyleniem 1:3 do ścian pionowych żebra; wysokość h przyjmuje się równą wymiarowi podciągu lub ławy. Przykład zwiększania szerokości obliczeniowej żebrana podciągu lub wieńcu podporowym


IZOLACJA TERMICZNA STROPU
Strop Ackermana od strony poddasza nieużytkowego (strychu) należy docieplić styropianem układanym warstwą grubości 13 cm w przypadku pustaków wysokości 18 cm i grubości 12 cm w przypadku pustaków wysokości 20 cm, nakrytym wylewką cementową grubości 4 cm. Przy takim dociepleniu spełniona jest wymagana dla budynków mieszkalnych norma cieplna i współczynnik przenikania ciepła wynosi - k=0,296 W/m2*K < 0,3 W/m2*K.

STROPY GESTOZEBROWANE CERAM 45 B
Charakterystyka ogólna stropu i przenaczenie Strop CERAM 45B jest gęstożebrowym monolitycznym stropem o konstrukcji ceramiczno-żelbetowej wykonywanym na budowie z gotowych elementów tj. belek stalowo-ceramicznych i pustaków ceramicznych. Do wykonania stosowane są pustaki ceramiczne o wysokości 20 cm zalane betonem B-15 o grubości 3 cm stanowiącym górną płytę stropową gdzie całkowita wysokość konstrukcyjna stropu wynosi 23 cm. Belki stropowe mają długość 2,37 - 5,97 m ze stopniowaniem co 0,3 m ułożone w rozstawie 45 cm. Stropy mają zastosowanie w obiektach budownictwa ogólnego o dopuszczalnych granicznych obciążeniach stropu.


Rodzaje obciążenia Wartość obciążenia KPa
Obciążenie charakterystyczne, w tym:ciężar własnyobciążenie zewnętrzne 3,083,70 6,78
Część długotrwała obciążenia charakterystycznego, w tym:ciężar własnyobciążenie zewnętrzne 3,082,70 5,78
Obciążenie obliczeniowe, w tym:ciężar własny obciążenie zewnętrzne 3,384,76 8,14

Zużycie materiałów na 1 m² stropu:
Beton mł Belka stropowa mb Pustaki ceramiczne szt.
0,07 2,22 11,1

Wymagania techniczne dla stropów CERAM-45B, wymiary:
Osiowy rozstaw belek(cm) Wysokość konstrukcji stropu (cm) Grubość płytynadbetonu (cm) Wymiary pustaków Rozpiętość modularna stropu (m)
wysokość(cm) szerokość(cm) długość(cm)
45 23 3 20 37 20 2,37 do 5,97 m ze stopniowanniem co 0,3 m


BELKI

Belki prefabrykowane typu CERAM stanowią żebro konstrukcyjne stropu i składaja się z:
- dolnego pasa złożonego z kształtek ceramicznych szerokości 12 cm, wysokości 4 cm
- zbrojenia złożonego z trzech prętów stalowych (2 pręty w pasie dolnym i 1 pręt w pasie górnym) oraz strzemion ze stali 4,5 mm ułożonych w formie kratownicy o przekroju trójkątnym, łaczących zbrojenie górne ze zbrojeniem dolnym; przy rozpiętości stropu powyżej 4,2 m dolna strefa rozciągania w belkach typu CERAM-45, wzmocniona jest dodatkowo jednym lub dwoma prętami stalowymi w celu uzyskania dopuszczalnego całkowitego obciążenia dla zakładanej rozpiętości stropu;
- mb. belki wynosi 12,30 -14,08 kg. Symbole, długości belek i liczbę podparć podano w tabeli
Symbole długości belek i liczba podparć pośrednich

ODMIANA 200
Symbol długośćbelki (m) Max.rozpiętość stropu Liczba podpór

ODMIANA 200 N
Symbol dlugoscbelki (cm) Max.rozpiętość stropu (cm) Liczba podpór
Belki należy składowac na podłożu wyrównanym na dwóch podkładkach grubości min. 8 cm rozmieszczonych w odległości ok. 1/5 długości (rozpiętości) od jej konców. Następne warstwy belek układać na przekładkach grubości min. 4 cm rozkładanych w pionie nad przekladką dolną. W stosie powinny być ułożone belki jednakowej długości. Na placu budowy na wysokość do 5 warstw (w transporcie na wysokość 5 warstw). Belki podnosi się za pomoca kółek zaczepionych w węzłach pasa górnego w odległości 1/5 rozpiętości od konców belek. Niedopuszczalne jest podnoszenie belek za pret górny pomiędzy węzłami. Górna część żebra i płytę betonuje się po ułożeniu belek i pustaków ceramicznych betonem klasy B 15 z cementu portlandzkiego marki 35 i kruszywa klasy co najmniej 17, o frakcji nie większej niż 10 mm. Składowanie belek i pustaków: Belki CERAM należy ustawiać zarówno na placu składowym, jak i w środkach transportowych stopką ceramiczna w dól. Pustaki w dolnej części posiadają wrąb dostosowany do ułożenia na dolnej stopce belek. Do wykonywania stropów należy stosować pustaki całe i niewyszczerbione (dotyczy to szczególnie wrębu dolnego). Drobne uszkodzenia trzeba wypelnić i uszczelnić zaprawą cementową przed przystąpieniem do betonowania żeber i płyty, aby beton nie wlewał się do wnętrza pustaków powodując zwiększenie masy stropu. Pustaki w stropie układa się szczelnie jeden obok drugiego, tak aby powierzchnie cięcia przylegały dokładnie do siebie. Pustaki skrajne przy wieńcach żelbetowych i żebrach rozdzielczych powinny być od strony otworów zamknięte denkami betonowymi zabezpieczającymi je przed wlewaniem się masy betonowej do środka. Dekowanie wykonuje się na podkładzie z desek, na którym ustawia się pustaki otworami pionowo, a następnie zapełnia sie zaprawa cementowa na głebokość około 2 cm.

MONTAŻ STROPÓW
Jako zbrojenie glówne żeber stosować należy pręty o średnicy nie mniejszej niż 10 mm.Stosowane średnice prętów (stal żebrowana klasy A-III gat. 34GS) w zależności od rozpiętości stropu wynoszą:- Do 3,00 m - 10 mm- Od 3,00 4,00 m - 12 mm- Od 4,00 5,00 m - 14 mm- Od 5,00 6,00 m - 16 mmUwaga: Na strzemiona i pręty rozdzielcze stosować należy pręty o średnicy nie mniejszej niż 4,5 mm. Strzemion mozna nie wykonywac w zebrach o rozpietosci nie wiekszej niz 5,5 m (pod warunkiem odpowiedniego otulenia betonem pretów zbrojenia, i ze obliczeniowo nie wymagane jest zbrojenie na scinanie). Strzemiona sa wymagane przy rozpietosci wiekszej niz 5,5 m (co najmniej 4 strzemiona przy podporach w odstepach nie wiekszych niz 33 cm).Zbrojenie przeslowe zeber glównych wprowadzac nalezy poza krawedz podpory - zgodnie z PN-84/B-03264 w przypadku gdy:- żebra nie wymagają obliczeniowo zbrojenia strzemionami - na długość co najmniej 5 średnic zbrojenia przęsłowego,
- żebra wymagają obliczeniowo zbrojenia strzemionami - na długość co najmniej 10 średnic oraz na długość 15 średnic jeżeli powierzchnia przekroju prętów doprowadzonych do podpory jest mniejsza niż 2/3 powierzchni przekroju zbrojenia w srodku przesla. Ten przypadek moze miec miejsce, gdy ze wzgledu na oszczednosc stali nie wszystkie prety zbrojenia przeslowego doprowadzone sa do podpory.
- zebra wymagaja obliczeniowo zbrojenia strzemionami - na dlugosc co najmniej 10 srednic oraz na dlugosc 15 srednic jezeli powierzchnia przekroju pretów doprowadzonych do podpory jest mniejsza niz 2/3 powierzchni przekroju zbrojenia w srodku przesla. Ten przypadek moze miec miejsce, gdy ze wzgledu na oszczednosc stali nie wszystkie prety zbrojenia przeslowego doprowadzone sa do podpory.


WZMOCNIENIE ZEBRA GLÓWNEGO
W stropach monolitycznych z wypelnieniem sztywnym i trwalym wzmocnione zebra glówne, przejmujace wieksze obciazenie równolegle do kierunku rozpiecia stropu, wykonuje sie przez rozsuniecie elementów wypelniajacych i zwiekszenie przekroju zbrojenia, odpowiednio do wyników obliczen.
ZEBRA ROZDZIELCZE
Wymaga sie, aby rozstaw zeber rozdzielczych w stropach gestozebrowych byl nie wiekszy niz podano w tabl. 2.1.Zeber rozdzielczych mozna nie wykonywac, gdy obciazenie uzytkowe stropu jest nie wieksze niz 2,0 kN/m², a grubosc plytki miedzyzebrowej w najcienszym miejscu jest nie mniejsza niz 1/10 rozstawu zeber i nie mniejsza niz 30 mm, wzglednie obciazenie uzytkowe jest mniejsze niz 3,0 kN/m² a plytka o grubosci jak wyzej zbrojona jest poprzecznie. W stropach z wypełnieniem sztywnym bez płytki górnej żebra rozdzielcze zaleca się dawać już przy rozpięto?ci przekraczaj

Strop typu Cerit
Stropy tego typu przeznaczone są do stosowania w budownictwie realizowanym metodami uprzemysłowionymi. Należy je wykonywać zgodnie z projektem technicznym montażu.
Strop typu Cerit jest konstrukcją ceramiczno-żelbetową gęstożebrową o rozstawie żeber co 30 cm, wykonywaną z prefabrykowanych płyt. Długość płyt dostosowana jest do modularnych rozpiętości stropu od 2,4 do 7,2 m, w odstopniowaniu co 0,6 m. Szerokość płyt jest zróżnicowana: od 58,5 do 238,5 cm,
z odstopniowaniem co 30 cm.Grubość stropu z tych płyt, na którą składa się wysokość pustaka i grubość płyty górnej betonowej, może być różna i wynosić odpowiednio 18, 22 i 24 i 28 cm, w zależności od wysokości użytego pustaka ceramicznego przy niezmiennej grubości płyty betonowej - 4 cm (rys. 1 i 2).
Nośność stropu dla różnych rozpiętości jest regulowana wysokością pustaka i średnicą prętów zbrojeniowych w płytach.
Produkowane są trzy rodzaje płyt stropowych:
rodzaj I - płyty stropowe z górną warstwą betonu o łącznej grubości 22 i 28 cm,
rodzaj II - płyty stropowe bez górnej warstwy betonowej o grubości 18 i 24 cm,
rodzaj III - płyty stropowe bez górnej warstwy betonowej przy końcach prefabrykatów, o grubości w środkach rozpiętości (z płytą) 22 i 28 cm.

Płyty rodzaju II i III dają możliwość wykonania stropów o układzie statycznie niewyznaczalnym, przez dodatkowe uzbrojenie betonu w górnej strefie płyty oraz w stykach między płytami.
Dodatkowe uzbrojenie betonu powinno być podane w projekcie stropu. Masa 1m2 konstrukcji stropu wraz
z tynkiem wynosi:
- 316 kg przy grubości stropu wraz z tynkiem 22 cm,
- 360 kg przy grubości stropu wraz z tynkiem 28 cm.

Każda płyta stropowa powinna mieć wyrobione gniazda i zabetonowane uchwyty do ich podnoszenia. Liczba prefabrykowanych płyt składowanych w stosie powinna wynosić nie więcej niż 3 sztuki - na drogowych środkach transportowych, 4 sztuki - w wagonach kolejowych, i 6 sztuk - na placu składowym.
Płyty w stosie układa się na podkładkach drewnianych o przekroju 4 x 10 cm, z tym że pierwsza warstwa płyt układana na placu składowym powinna być ułożona na podkładce o przekroju kwadratowym 14 x 14 cm lub prostokątnym nie cieńszym niż 14 cm i nie węższym niż 14 cm. Maksymalny osiowy rozstaw podkładek powinien być dostosowany do długości płyt i może wynosić 145-524 cm przy nadwisie końców prefabrykatów 45-90 cm.

Każda płyta stropowa Cerit powinna być trwale oznakowana przez producenta. Oznaczenie to powinno zawierać:
- symbol ogólny stropu Cerit, tj. SC,
- rodzaj, prefabrykatu (I, II lub III),
- grubość stropu, dla którego przeznaczony jest element (22 lub 28 cm),
- szerokość płyty (określona liczbą modułów),
- długość płyty (określona liczbą modułów),
- dopuszczalne obciążenie zewnętrzne stropu w kN/m2.
Informacja ta powinna być podana według poniższego przykładu:

Każda partia płyt stropowych Cerit dostarczonych na budowę powinna być zaopatrzona w atest.
Oparcie płyt na stałych podporach powinno wynosić nie mniej niż 7 cm (rys. 3). Płyty stropowe bez nadbetonu (II rodzaju) powinny być podparte w środku rozpiętości na czas montażu i betonowania stropu. Rozbiórka tego podparcia powinna nastąpić po uzyskaniu 70% wytrzymałości obliczeniowej betonu ułożonego na stropie. Prefabrykowane elementy stropowe układa się na zaprawie cementowej marki co najmniej 80, rozłożonej na całej długości podparcia. Powinny one wyciskać nadmiar zaprawy na zewnątrz krawędzi swego podparcia. Nadbeton układany na budowie powinien być klasy B20, przy czym do betonu należy stosować mieszankę o konsystencji półciekłej, a kruszywo o frakcji nie większej niż 10 mm. Proporcja składników betonu powinna być kontrolowana laboratoryjnie i odnotowywana w dzienniku budowy.

Przed przystąpieniem do układania nadbetonu na ułożonych płytach stropowych i w miejscach styków prefabrykatów należy:
- sprawdzić zgodność ułożenia zbrojenia dodatkowego w żebrach, wieńcach i pod ściankami działowymi
z projektem,
- dokładnie oczyścić powierzchnie prefabrykatów i deskowań z odpadów i śmieci, a następnie zmyć strumieniem wody i nawilżyć.
Wszystkie przestrzenie przeznaczone do zabetonowania powinny być dobrze wypełnione mieszanką betonową dokładnie zagęszczoną. Żebra pod ścianki działowe usytuowane równolegle do żeber powinny być obliczone na całkowity ciężar ścianki i konstruowane w sposób podany na rys. 4.

Rys. 1 Fragment stropu Cerit obejmujący dwie prefabrykowane płyty (h = 22 bądź 28 cm)


Rys. 2 Fragment płyty stropowej Cerit szerokości 58,5 cm z górną płyta w postaci nadbetonu


Rys. 3 Wieńce w stropie Cerit: a) i b) na ścianie środkowej przy obrzeżach poprzecznych, c) skrajne przy obrzeżach podłogi


Rys. 4 Żebra pod ścianki działowe w stropie Cerit: a) żebro normalne wzmocnione dodatkowymi prętami, b) żebro poszerzone przez wybicie części pustaków i dodatkowe dozbrojenie, c) żebro - belka poszerzonej wielkości poprzez rozsunięcie żebe
Stropy typu F
Są to stropy gęstożebrowe ceramiczno-żelbetowe grubości 22 cm i rozpiętości modularnej od 2,4 do 6,0 m, ze stopniowaniem co 30 cm. Mają one taką samą konstrukcję jak stropy typu Fert. Składają się
z prefabrykowanych belek stalowo-ceramicznych, wypełnień pól między belkami pustakami ceramicznymi (szerokość pustaka 32 lub 52 cm, wysokość 18 lub 17,5 cm), żeber żelbetowych i płyty betonowej grubości 4 lub 4,5 cm w zależności od rozstawu belek (rys. 1).

Rozróżnia się dwa rodzaje stropów:
- strop F-45 o rozstawie belek co 45 cm, wysokości pustaków 18 cm i grubości płyty 4 cm (rys. 1a)
- strop F-60 o rozstawie belek co 60, wysokości pustaków 17,5 cm i grubości płyty 4,5 cm (rys. 1b)

Sposób oparcia pustaków na belce podano na rys. 2.
Stropy typu F-45 i F-60 różnią się od typu Fert-45 i Fert-60 tylko tym, że mają mniejszą grubość i inny kształt pustaków. Natomiast konstrukcja belek stalowo-ceramicznych jest taka sama.

Obciążenie dopuszczalne wynosi:
- dla stropu F-45: własne 270 daN/m2 i użytkowe zewnętrzne 320 daN/m2, w tym obciążenie zmienne 148 daN/m2,
- dla stropu F-60: własne 260 daN/m2 i użytkowe zewnętrzne 320 daN/m2, w tym obciążenie zmienne 148 daN/m2.

Do wykonania żeber płyty stosuje się beton plastyczny klasy B15.

Sposoby wykonania stropów typu F są takie same jak stropów typu Fert.
Na wykonanie l m2 stropu potrzeba:
- stropu F-45 - pustaków 7,4 sztuk i mieszanki betonowej 75 dm3,
- stropu F-60 - pustaków 5,6 sztuk i mieszanki betonowej 71 dm3.


Rys. 1 Konstrukcja stropu gęstożebrowego ceramiczno-żelbetowego F: a) typu F 45, b) typu F 60


Rys. 2 Oparcie pustaków ceramicznych na belce stalowo-ceramicznej w stropie typu F 45 i F 60
Stropy Fert:
Są to stropy ceramiczno-żelbetowe gęstożebrowe, betonowane na miejscu budowy, stosowane głównie
w budownictwie jednorodzinnym. Składają się one z prefabrykowanych belek ceramiczno-żelbetowych, pustaków ceramicznych, żeber żelbetowych i płyty betonowej (rys. 1 i 2).
Rozróżnia się trzy rodzaje stropów:
1) stropy Fert-20 o rozstawie żeber co 40 cm i wysokości 23 cm; dopuszczalne obciążenie własne 348 daN/m2 (rys. 3);
2) stropy Fert-45 o rozstawie żeber co 45 cm i wysokości 23 cm; dopuszczalne obciążenie własne 340 daN/m2, użytkowe 325 daN/m2 (rys. 4 i 5);
3) stropy Fert-60 o rozstawie żeber co 60 cm i wysokości 24 cm; dopuszczalne obciążenie własne 305 daN/m2 i użytkowe 325 daN/m2 (rys. 6).
Dobór belek polega jedynie na sprawdzeniu, czy obrana konstrukcja (rodzaj) stropu przy obciążeniu użytkowym występującym w pomieszczeniu nie przekroczy dopuszczalnego obciążenia użytkowego, tj. masy podłogi, lekkich ścianek działowych i obciążenia zmiennego (bez tynku).

Belki. Belki prefabrykowane typu Fert stanowią żebro konstrukcyjne stropu i składają się (rys.1) z:
- dolnego pasa złożonego z kształtek ceramicznych szerokości 12 cm, wysokości 4 cm i długości 25 cm;
- zbrojenia złożonego z trzech prętów stalowych (2 pręty w pasie dolnym i 1 pręt w pasie górnym) oraz strzemion ze stali 0 4,5 mm ułożonych w formie kratownicy o przekroju trójkątnym, łączących zbrojenie górne ze zbrojeniem dolnym; przy rozpiętości stropu powyżej 4,2 m dolna strefa rozciągana w belkach typu Fert 45
i 60 wzmocniona jest dodatkowo jednym lub dwoma prętami stalowymi w celu uzyskania dopuszczalnego całkowitego obciążenia dla zakładanej rozpiętości stropu;
- wypełnienia dolnej stopki żebra w kształtce ceramicznej betonem klasy B20. Masa 1 mb belki wynosi 12,30-14,08 kg. Górną część żebra i płytę betonuje się po ułożeniu belek i pustaków betonem klasy B 15
z cementu portlandzkiego marki 35 i kruszywa klasy co najmniej 17, o frakcji nie większej niż 10 mm. Dobór składników betonu powinien być odnotowany w dzienniku budowy. Belki Fert należy ustawiać zarówno na placu składowym, jak i na środkach transportowych, stopką ceramiczną w dół. Belki układa się na podłożu na dwóch podkładkach drewnianych, grubości co najmniej 8cm, rozmieszczonych w odległości 1/5 długości (rozpiętości) od końca belek. Następne warstwy belek układa się na podkładkach grubości minimum 3,8 cm, rozkładanych w pionie nad podkładkami warstw dolnych. W stosie powinny być ułożone belki jednakowej długości.
Belki na środkach transportowych układa się szczelnie obok siebie, długością w kierunku jazdy, w warstwach poziomych na wysokość dwóch warstw, a na placu budowy na wysokość do 5 warstw. Na drogach wyboistych środki transportowe powinny poruszać się ostrożnie i powoli, aby nie nastąpiło popękanie dolnych stopek belek i odkształcenie zbrojenia kratownicy belek ułożonych w dolnej warstwie. Belki podnosi się za pomocą kółek zaczepionych w węzłach pasa górnego w odległości 1/5 rozpiętości od końców belek. Niedopuszczalne jest podnoszenie belek za pręt górny między węzłami.

Pustaki. Pustaki produkowane są o wymiarach:
a) Fert-40: długość 30 cm, szerokość 32 cm, wysokość 20 cm,
b) Fert-45: długość 30 cm, szerokość 37 cm, wysokość 20 cm,
c) Fert-60: długość 30 cm, szerokość 52 cm, wysokość 20 cm.

Pustaki w dolnej części mają wrąb dostosowany do ułożenia na dolnej stopce belek (rys. 2). Na środkach transportowych należy je układać otworami pionowo, podstawami do siebie i dłuższym bokiem w kierunku jazdy. Podłoże środka transportowego, poszczególne warstwy oraz wolne przestrzenie między pustakami
i ścianami środka transportowego należy wypełniać materiałem wyścielającym (słomą, wiórkami) o grubości warstwy 2 cm. Pustaki nie powinny wystawać ponad górną krawędź środka transportowego więcej niż 10 cm. Powinny one być zabezpieczone przed możliwością wzajemnych przesunięć.
Do wykonywania stropów należy stosować pustaki całe i nie wyszczerbione (dotyczy to szczególnie wrębu dolnego). Drobne uszkodzenia trzeba wypełnić i uszczelnić zaprawą cementową przed przystąpieniem
do betonowania żeber i płyty, aby beton nie wlewał się do wnętrza pustaków powodując zwiększenie masy stropu. Pustaki w stropie układa się szczelnie jeden obok drugiego, tak aby powierzchnie cięcia przylegały dokładnie do siebie.
Pustaki skrajne przy wieńcach żelbetowych i żebrach rozdzielczych powinny być od strony otworów zamknięte denkami betonowymi zabezpieczającymi je przed wlewaniem się masy betonowej do środka. Deklowanie pustaków wykonuje się na podkładzie z desek, na którym ustawia się pustaki otworami pionowo, a następnie zapełnia się zaprawą cementową na głębokość około 2 cm.

Wykonanie stropów. Długość oparcia belek na ścianach i podciągach podporowych powinna wynosić co najmniej 8 cm. Belki w stropie układa się po ustawieniu, spoziomowaniu i usztywnieniu ryg z desek grubości 38 mm, ustawionych przy ścianach i podciągach podporowych, oraz ryg (podpór) pośrednich usytuowanych po jednej w środku belek - przy rozpiętości stropu do 4,5 m, i po dwie w około 1/3 długości - przy rozpiętości stropu 4,5 do 6,0 m. Rygi należy usuwać ostrożnie po stwardnieniu betonu, lecz nie wcześniej niż po 14 dniach od chwili zakończenia betonowania całego stropu. Belki na murze opiera się za pośrednictwem wieńców żelbetowych. Zbroi się je prętami stalowymi 010 mm i strzemionami 0 4,5 mm w odstępach co 25 cm (rys. 7). Konstrukcje stropów Fert-40,45 i 60 podano na rys. 3 do 7.
W celu zabezpieczenia dokładnego rozstawu belek w osiach co 40, 45 lub 60 cm i dobrego oparcia pustaków na dolnych stopkach belek oraz ich usztywnienia należy między każde dwie belki, na obu ich końcach, ułożyć po jednym pustaku z denkiem betonowym, a przy rozpiętości większej niż 4,5 m należy dać dodatkowo jeden pustak w środku rozpiętości belki lub dwa pustaki przy żebrze rozdzielczym usztywniającym strop w kierunku prostopadłym do belek.
Pustaki należy układać z pomostów roboczych wykonanych z desek grubości 38 mm. Pustaki nie powinny opierać się na ścianach (murach), na których układane są belki. Układanie belek należy rozpoczynać od tych belek, które są przeznaczone na żebra pod ścianki działowe (równolegle do kierunku belek stropowych), przy czym żebro w tym miejscu powinno być wzmacniane przez ułożenie obok siebie dwóch belek, tak jak podano na rys. 8 lub w sposób podany w projekcie stropu.
Przy modularnej rozpiętości stropu większej niż 4,5 m należy wykonać w środku rozpiętości stropu żebro rozdzielcze szerokości 7-10 cm, zbrojone dwoma prętami stalowymi średnicy nie mniejszej niż 10 mm. Przekrój tych dwóch prętów - dolnego i górnego - powinien łącznie wynosić tyle, ile wynosi przekrój dolnego zbrojenia w belce. Oba pręty w żebrze rozdzielczym (górny i dolny) połączone są ze sobą strzemionami 0 4,5 mm, rozstawionymi w odstępach co 40 cm - w stropach Fert-40, co 45 cm - w stropach Fert-45, i co 60 cm - w stropach Fert-60 (rys. 9).
Strop betonuje się po ułożeniu zbrojenia w wieńcach i żebrach rozdzielczych, wyprostowaniu (ostrożnym) zbrojenia w belkach prefabrykowanych, oczyszczeniu i obfitym polaniu wodą ułożonych elementów. Betonować należy jednocześnie belki, żebra, płytę i wieńce mieszanką betonową plastyczną, dobrze ją zagęszczając,
a następnie należycie pielęgnując beton, szczególnie w okresie podwyższonej lub obniżonej temperatury powietrza.
Transport mieszanki betonowej po stropie może odbywać się taczkami o pojemności 0,07 m3 po pomostach
z desek grubości 38 mm, położonych prostopadle do ułożonych belek stropowych. Pomosty powinny być obite na krawędziach listwami zabezpieczającymi przed stoczeniem się taczek z pomostu.
Na wykonanie 1m2 stropu potrzeba:
- stropu typu Fert-40: pustaków 8,33 sztuk i mieszanki betonowej 90 dm3 (rys. 3),
- stropu typu Fert-45: pustaków 7,41 sztuk i mieszanki betonowej 85 dm3 (rys. 4),
- stropu typu Fert-60: pustaków 5,55 sztuk i betonu 80 dm3 (rys. 6).


Rys. 1 Belka staloceramiczna Fert


Rys. 2 Pustak ceramiczny Fert szerokości: a) s = 32 cm, b) s = 32 i 52 cm


Rys. 3 Konstrukcja stropu Fert-40


Rys. 4 Konstrukcja stropu Fert-45


Rys. 5 Strop Fert-45 nad piwnicą: a) z podłogą drewnianą na legarach, b) z podłogą z płytek PVC



Rys. 6 Konstrukcja stropu Fert-60


Rys. 7 Oparcie belek prefabrykowanych Fert na ścianach z zakotwieniem zbrojenia w wieńcu żelbetowym: a) na ścianie zewnętrznej szczelinowej, b) na ścianie wewnętrznej


Rys. 8 Żebro stropu Fert pod lekkie ścianki działowe równolegle do belek


Rys. 9 Żeberko rozdzielcze w stropie Fert -zbrojenie według obliczeń statycznych
Strop typu JS
Styropianowa płyta szalunkowa typ JS jest elementem służącym do wykonania, najtańszym sposobem, stropów, stropodachów itp. w budownictwie jedno i wielorodzinnym oraz w obiektach przemysłowych
i handlowych.
Dostępne są trzy rodzaje płyt o różnej wysokości i szerokości co umożliwia projektowanie pomieszczeń. Trzy rodzaje płyty szalunkowej oraz styropianowe nakładki umożliwiają projektowanie pięciu typów stropów o różnej grubości żelbetonowej płyty, wylewanej na szalunku. Oprócz znacznych oszczędności finansowych wynikających między innymi z braku dodatkowych ociepleń, możliwości prowadzenia w stropie instalacji, montażu stropu bez użycia dźwigów i szalunków (na czas zbrojenia i wylewania stropu, styropianowe płyty szalunkowe podparte są tylko stemplami, które usuwamy po uzykaniu przez strop pełnej wytrzymałości - daje nam to 100% odzysk drogiego drewna), stosowanie w/w płyty pozwala skrócić czas montażu stropu,
a w konsekwencji czas budowy.

Dodatkową zaletą stropu wykonanego przy użyciu styropianowej płyty szalunkowej jest jej ciężar ca 200 kg/m2 co wpływa na zmniejszenie obciążenia ław prawie o 20%. Mały ciężar stropu daje możliwość zastosowania go w budownictwie na gruntach piaszczystych, podmokłych itp.
Styropianowe płyty szalunkowe stosowane są jako szalunek o wysokiej izolacyjności cieplnej i dźwiękowej. Nie stanowią elementu przenoszącego obciążenia zewnętrzne. Obciążenia zewnętrzne przenoszone są przez belki
i betonową płytę stropu.


Charakterystyka
Płyta wykonana jest ze styropianu samogasnącego, wzmocniona dwoma stalowymi profilami. Styropian,
z którego wykonane są płyty jest tworzywem chemicznie neutralnym, nie ulega on rozkładowi przez mikroorganizmy.

· Gęstość pozorna płyty wynosi: 25 - 30 kg/m3
· Współczynnik przewodzenia ciepła = 0.03W/mK
· Izolacyjność dźwiękowa ca 40 dB.
Ciężar jednostkowy wynosi: 4 kg /mb/ 6,45kg/m2
Obliczenia konstrukcyjne dla stropu z zastosowaniem naszych płyt wykonane zostały przez Politechnkię Łódzką i obejmują rozpiętość stropu do 9,60 m. Technologia wykonania stropu, dobór średnic prętów zbrojeniowych znajdą Państwo w Technicznej Instrukcji Firmowej załączonej do każdej sprzedanej partii belki stropowej.




UKŁADANIE PŁYT SZALUNKOWYCH �JS�
Płyty mogą być dostarcane w odcinkach 13 m, w zależności od potrzeby można je przycinać na dowolny wymiar lub mogą być dostarczone wg wymiarów zgodnych z projektem i zamówieniem. Ze względu ma mały ciężar płyty można wnosić na dowolny poziom beż używania dodatkowych urządzeń. Płyty szalunkowe należy układać na podporach stałych (murach) lub alternatywnie na podporach montażowych. W przypadku układania płyt na podporach stałych głębokość oparcia nie może być mniejsza niż 50 mm.
Podpory stałe (mury) przed ułożeniem szalunków powinny być wyrównane i wypoziomowane warstwą zaprawy cementowej. Boczne, dolne elementy płyt o wysięgu 55 i grubości 40 mm, służące jako osłony żeber stropowych należy wycinać na głębokość oparcia płyty na podporze stałej (50mm x 50mm).
Taki sposób oparcia powoduje zawężenie wieńca stropowego. Kiedy z warunków wytrzymałościowych wynika, konieczność wykonania wieńców stropowych o szerokości równej grubości podpory, płyty szalunkowe opieray na podparciach montażowych wykonanych bezpożrednio przy murze.

PODPORY MONTAŻOWE
Przed ułożeniem płyt szalunkowych i oparciem ich na ścianach należy prostopadle do ułożenia płyt zamontować i wypoziomować podpory montażowe w rozstawie nie większym niż 2,0 m.
Podparcie montażowe powinno być wykonane na całej długości płyt szalunkowych i szerokość podpory montażowej nie może być mniejsza nić 100 mm. Płyty należy układać ściśle, jedna obok drugiej, prostopadle do rozpiętości stropu.
ZBROJENIE STROPU
Na ułożonych w opisany wyżej sposób płytach szalunkowych należy przed rozpoczęciem zbrojenia stropu ułożyć 2 -3 deski w celu poruszania się po nich, unikając w ten sposób ewentualnego uszkodzenia płyt. Następnie zaczynamy uzbrajać strop od ułożenia wieńca.
Po ułożeniu zbrojenia wieńca układamy zbrojenie żeber, łącząc je ze zbrojeniem wieńca.

Dobór zbrojenia wieńca, żeber stropowych i innych elementów należy wykonać zgodnie z indywidualną dokumentacją projektów. Zakładając, że belki zbrojenia głównego będą wykonywane na budowie, dopuszcza się w zależności od potrzeby i przeznaczenia stropu na stosowanie różnego rodzaju strzemion.Zbrojenie główne stropu powinno być wykonane ze stali klasy A-III, znaku 34 GS według normy PN - 82/H - 93215 lub ze stali klasy A-III N, znaku St3S-b-500 lub St3SY-b-500, odpowiadającej wymaganiom świadectwa ITB Nr 994/94, Aprobaty Technicznej ITB Nr AT-15-2305/96 lub Aprobaty Technicznej ITB Nr AT-15-2498/97. Strzemiona powinny być wykonane ze stali klasy A-0, znaku St0S-b.
BETONOWANIE STROPU
Mieszankę betonową układa się po zakończeniu montażu zbrojenia w żebrach, płycie nadbetonu oraz wieńcach i innych elementach przewidzianych dokumentacji. Ułożoną masę betonową należy zagęszczać mechanicznie.
Jakość masy betonowej powinna odpowiadać warunkom podanym w dokumentacji stropu. Beton stosowany do wykonywania stropu musi być klasy nie niższej niż B 20, odpowiadający wymaganiom normy PN 88/B-06250.
Ułożona masa betonowa powinna być w okresie dojrzewania pielęgnowana zgodnie z-Warunkami Technicznymi Wykonywania i Odbioru Robót Budowlano-Montażowych.
USUWANIE PODPÓR MONTAŻOWYCH
Rozdeskowanie elementów stropu i usunięcie podpór montażowych może nastąpić dopiero po osiągnięciu przez beton 70% wytrzymałości projektowej.
TECHNOLOGIA ROBÓT WYKOŃCZENIOWYCH
Wykończenie stropu można wykonać jedną z następujących technologii:
Tynkowanie i malowanie
Na wykonany strop nakładamy cienką warstwę masy klejowej następnie układamy siatkę z włókna szklanego lub polipropylenowego o wymiarach oczek 4x3 mm lub 4x4 mm. Siatkę wciskamy w masę klejów za pomoc packi stalowej. Po wyschnięciu tynku nakładamy farbę.

Wykładanie kasetonami ozdobnymi
Na wykonany strop nakładamy cienką warstwę kleju do styropianu w celu zagruntowania, po wyschnięciu, którego układamy kasetony na klej do styropianu, stosowany powszechnie w handlu.
Wykładanie płytami gipsowymi lub podwieszanie sufitów.
W płycie znajdują się dwa kształtowniki =0,9 mm, które oprócz usztywnienia płyt są przewidziane do wstępnego mocowania przy pomocy blachowkrętów płyt gipsowych, sufitów podwieszanych itp. Mocowania w/w na gotowo należy dokonać wkrętami z kołkami rozporowymi do żebra płyty betonowej w miejscach styku styropianowych płyt szalunkowych.
WARUNKI TRANSPORTU I SKŁADOWANIA
- Płytę należy transportować i składować w pozycji poziomej w stosach max. po 10 szt.
- Podłoże w miejscu składowania powinno być suche i wyrównane.
- Płyty mogą być dostarczane w długości 13 m lub innych, zgodnych z zamówieniem.
Stropy odcinkowe z cegły
Stropy odcinkowe z cegły, oparte na belkach stalowych lub żelbetowych, stosuje się niekiedy jeszcze nad piwnicami w magazynach oraz w budynkach gospodarczych. Wykonuje sieje w deskowaniach pełnych lub na krążynach przesuwnych (rys. 1 i 20-2). Aby sklepienia te nie wpływały na zwiększenie wysokości budynku, strzałki ich nie powinny być większe niż 1/10-1/12 rozpiętości. Z tych względów osiowy rozstaw belek powinien być ograniczony do 1,2-1,5 m. Przy rozpiętościach 1,2-1,5 m grubość sklepienia wynosi 1/2 cegły.
W budynkach, w których obciążenia użytkowe są niewielkie, stropy odcinkowe można wykonywać również na prefabrykowanych belkach żelbetowych typu T-27, stosując rozstaw belek nie większy niż 1,2 m. Stopkę (wezgłowie) sklepienia opierającą się na belce wykonuje się z betonu lub ze specjalnie przyciosanej cegły
(rys. 3). Belki stalowe w stropach odcinkowych powinny być zabezpieczone przed rdzewieniem przez obrzucenie od spodu zaprawą cementową na siatce oraz przez obetonowanie górnej stopki belki wystającej ponad sklepienie. Belki stropowe - stalowe dwuteowe, stalowe dwuteowe równoległościenne (rys. 4 i rys. 1) lub żelbetowe prefabrykowane - opiera się bezpośrednio na murze wyrównanym podlewką cementową - jeśli mur jest wykonany z materiałów o dużej wytrzymałości na ściskanie, np. z cegły (rys. 5 i 6), lub na poduszkach betonowych albo wieńcach żelbetowych -jeśli mur wykonany jest z materiałów o małej wytrzymałości na ściskanie, jak pustaki żużlowo-betonowe, bloki gazobetonowe itp. Wieńce żelbetowe pod oparcie prefabrykowanych belek żelbetowych stosuje się również przy większych rozpiętościach stropów (rys. 5c i 6). Co trzecią belkę w obu końcach należy zakotwić w murze za pomocą kotwi stalowej przykręconej do boku belki (por. rys. 5 do 7).
Długość oparcia belki na murze ustala się ze wzoru a = h/2+15 cm, gdzie h jest wysokością belki. Koniec belki tkwiący w murze powinien być powleczony mlekiem cementowym i betonowym w celu zabezpieczenia od rdzy. W sklepieniach odcinkowych można stosować układ warstw cięgieł równoległy lub prostopadły do belek. Stosując układ cegieł długością w poprzek belek można zaoszczędzić na deskowaniu sklepienia przez wykonanie go na krążynie przesuwnej. Aby zapobiec wygięciu się belek (zwłaszcza belek żelbetowych prefabrykowanych) rozpieranych sklepieniami w czasie ich wykonywania, wszystkie sklepienia należy murować równocześnie, odcinkami przesuwając się stopniowo wzdłuż sklepień. Można też usztywnić wszystkie belki tymczasowymi rozporami. Skrajne sklepienia można opierać na belce stalowej lub bezpośrednio na murze w specjalnie przyciosanym gnieździe wykonanym na głębokość 5 cm. Czoło sklepienia również powinno być oparte na gnieździe około 5 cm w murze, gdyż wytrzymałość sklepienia podpartego ze wszystkich czterech stron jest znacznie większa niż sklepienia wspierającego się tylko na wezgłowiach (belkach).

W budynkach mieszkalnych i gospodarczych grubość murów stanowiących podpory dla sklepień powinna być następująca:
- 1/3 rozpiętości sklepienia, jeżeli mur jest skrajną podporą i nie dźwiga obciążenia wyższej kondygnacji,
- 1/4 do 1/5 rozpiętości sklepienia, jeśli mur jest środkową podporą dwóch sąsiednich sklepień lub jeśli jest skrajną podporą dźwigającą ciężar muru następnej kondygnacji. Zmniejszenie sił rozpierających w skrajnych sklepieniach można uzyskać przez wykonanie ściągaczy z prętów stalowych w dwóch ostatnich skrajnych przęsłach.


Rys. 1 Deskowanie pod sklepienie odcinkowe zawieszone na belce stalowej:
a) za pomocą podtrzymywaczy nożycowych,
b) za pomocą podtrzymywaczy zwykłych
1 - krążyna grubości 38 mm,
2 - podtrzymywacz z płaskownika,
3 - klin

Rys. 2 Deskowanie przestawne stropu odcinkowego zawieszone na belce żelbetowej T-27: a) krążyna, b) deska oporowa, c) widok rusztowania 1 - deski, 2 - drut Ø 2-3 mm, 3 -otwór Ø l cm, 4 - krążyna, 5 - deska oporowa

Rys. 3 Strop odcinkowy z cegły na belkach T-27: a) z podłogą drewnianą, b) z polepą glinianą 1 - żużel, 2 - podłoga drewniana, 3 - tynk, 4 - polepa, 5 - trociny z wapnem, 6 - zaprawa cementowa

Rys. 4 Kształt belek stalowych: a) belki stalowej dwuteowej, b) belki stalowej dwuteowej równoległościennej

Rys. 5 Sposoby oparcia belek stalowych na ścianach zewnętrznych: a) na poduszce betonowej, b) na czterech warstwach cegły, c) na wieńcu żelbetowym, d) zakotwienie belki l � ocieplenie wieńca, 2 � belka

Rys. 6 Sposoby oparcia belek stalowych na ścianach wewnętrznych i ich zakotwienie

Rys. 7 Zakotwienie belki stalowej w murze: 1 - płaskownik 8 x 60 mm, 2 - śruba M 12, 3 - podlewka z zaprawy cementowej