Człowiek to wielkość i małość jednocześnie

Człowiek to wielkość i małość jednocześnie. Uważam, że ta teza jest prawdziwa. W końcu człowiek ma swoje wzloty i upadki. Nie jest ideałem, ma swoje słabości, chwile zwątpienia, upadku, ale nie jest też całkowicie zły, ani dobry. Zachowanie człowieka zależy od okoliczności, wpływów otoczenia, czasów, doświadczeń i wychowania. W tej pracy pragnę udowodnić tą tezę.
Istnieją liczne przykłady wielkości człowieka w mitologii i Biblii. Przykładem może być Hiob. Wystawiony na próbę, mimo tego, że został pozbawiony rodziny, majątku i stada, nie złorzeczył Bogu. Chociaż przeklinał dzień swoich narodzin, nie zwątpił w Pana i przyjmował z pokorą swoje cierpienie. Był to przykład czegoś wspaniałego, była to bezgraniczna wiara, której nie zachwiały nawet najstraszliwsze cierpienia. Jest to piękny przykład wielkości człowiek, istoty, która mimo prób, cierpień i bólu, wytrwała w swojej wierze, nie zwątpiła ani na moment w Boga.
Innym przykładem jest Odyseusz opisany w „Odysei” Homera. Jego wytrwałość w dążeniu do celu tj. powrotu do domu i ukochanej żony jest godna podziwu. Mimo wielu przeszkód natrafianych po drodze, ciągle pragnął wrócić do swojej ojczyzny i do żony.
Kolejnym przykładem wielkości człowieka jest przypowieść o Samarytaninie. Samarytanin nie zważając kim jest potrzebujący, pomógł mu i prawdopodobnie ocalił mu życie. Choć była to tylko wymyślona opowieść, pokazuje, że człowiek jest skory do miłosierdzia i pomocy innym, bez względu kim tamta osoba jest.
Człowiek jest nie tylko wielki, ale także słaby, podatny na pokusy, lubi się wywyższać nad innymi. Przykładem tych słabości jest wspomniana już przypowieść o Samarytaninie. Choć on sam zmiłował się nad cierpiącym, kapłan i lewita, którzy przeszli obok porzuconego, nawet nie zwrócili na niego uwagi. Pokazuje to, że choć człowiek jest zdolny do miłosierdzia, jest też w stanie być bez serca, nawet dla rodaka.
Inną ze słabości człowieka jest pycha. Jej przykładem była wieża Babel. Budynek, który miał być tak wysoki, że ludzie mogliby oglądać niebo i podglądać Boga. Ludzie sprzeciwili się boskim zamiarom i pokazali swoją uniosłość. Nadmierna wiara w siebie i w swoje możliwości, ostatecznie zakończyła się porażką ludzi.
Ostatecznie człowiek jest wielkością i małością. Z tym się narodził i będzie taki, aż do końca świata. W dzisiejszych czasach też to obowiązuje. Z jednej strony człowiek opanował atom i wytworzył bardzo wydajne źródło energii, a z drugiej stworzył broń jądrową. Taki jest człowiek. Nawet z dobrego stworzy zło i odwrotnie. Może to plus? Dzięki temu historia jest z ciekawsza, ale też pojawiło się w niej dużo cierpienia.