Dydaktyczny charakter literatury Oświecenia. Jakie były przyczyny takiej funkcji literatury?

Dydaktyzm jest jedną z najważniejszych zadań literatury oświeceniowej i najwięcej na to zużyto papieru; przyczyny tego stanu były proste:

Zagrożenie dla integralności Polski płynące z zewnątrz, nasiliło się zwłaszcza po I rozbiorze; to spowodowało natychmiastową potrzebę wzmocnienia pozycji Polski przez szereg reform; to wiązało się pokazaniem przyczyn tego stanu rzeczy, krytykowaniu ich i prezentowaniu nowoczesnych postaw oświeceniowych, sprzyjających rozwojowi i bezpieczeństwu Polski;

Krytykowano sarmatyzm, jako postawę już nieaktualną i szkodliwą, zachłyśnięcie się cudzoziemszczyzną; no i wiele przywilejów szlachty, takich jak liberum veto prowadzące do paraliżu władzy centralnej, wolne elekcje jako możliwość ingerencji z zewnątrz, konfederację jako możliwość podważenia władzy króla, która i tak jest już słaba, i obyczajowość szlachty która prowadzi do decentralizacji władzy, rozkładu kraju i sprzyja tylko ich prywacie;