Bolesław Chrobry

Na początku swego panowania Bolesław Chrobry utrzymywał poprawne stosunki z Cesarstwem. Jednak na początku swego panowania musiał walczyć o władzę z Odą i jej synami. W tym czasie rozprawił się też z opozycją możnych, dwóch z nich, Odylena i Przybywoja kazał oślepić. Po wygnaniu z kraju Ody uczestniczył w wyprawie Ottona III na Obodrytów w 995 roku. Koronowany na cesarza Otton III, był zwolennikiem wskrzeszenia uniwersalistycznego Cesarstwa, widział w Bolesławie władcę jednego z członów tego imperium. W roku 1000 przybył więc do Gniezna, by pozyskać księcia polskiego dla swych planów. Zamierzał bowiem powołać imperium złożone z Germanii, Galii oraz Słowiańszczyzny Zachodniej. Otto III zgodził się na przyszłą koronację Bolesława Chrobrego. To ważne wydarzenie dla Polski i samego Bolesława opisał w swej kronice Gall Anonim następująco: "zdjąwszy z głowy swej diadem cesarski, włożył go na głowę Bolesława na [zadatek] przymierza i przyjaźni, i za chorągiew tryumfalną dał mu w darze gwóźdź z krzyża Pańskiego wraz z włócznią św. Maurycego, w zamian za co Bolesław ofiarował mu ramię św. Wojciecha. (...) cesarz mianował go bratem i współpracownikiem cesarstwa i nazwał go przyjacielem i sprzymierzeńcem narodu rzymskiego. Ponadto zaś przekazał na rzecz jego oraz jego następców wszelką władzę, jaka w zakresie [udzielania] godności kościelnych przysługiwała cesarstwu w królestwie polskim, czy też w innych podbitych już przez niego krajach barbarzyńców, oraz w tych, które podbije [w przyszłości]."

Otton poinformował jednocześnie Bolesława o zgodzie papieskiej na powołanie arcybiskupstwa w Gnieźnie oraz trzech kolejnych biskupstw w Kołobrzegu, Krakowie i Wrocławiu. Pierwszym arcybiskupem obrano Radzima Gaudentego.

Wynikiem rozmów politycznych jakie miały miejsce w Gnieźnie było porozumienie w sprawie małżeństwa syna Bolesława Mieszka i Rychezy, siostrzenicy Ottona. Wkrótce jednak Otton zmarł, a jego miejsce w Niemczech zajął Henryk II, nieprzychylnie nastawiony wobec Bolesława Chrobrego. W roku 1002 Bolesław korzystając z bezkrólewia w Niemczech, a więc chwilowej słabości cesarstwa przekroczył Odrę i zajął tereny łużyckie po Łabę i Salę. Na zjeździe w Merseburgu Bolesław uzyskał w lenno Milsko i Łużyce. Jednak do pogorszenia wzajemnych stosunków doszło już w 1003 roku, gdy Chrobry wmieszał się w sprawy czeskie. Księcia czeskiego, Bolesława Rudego, Chrobry kazał oślepić, a następnie zajął jego tron i nie złożył Henrykowi II trybutu z Czech, bezpośrednim powodem wojny było zajęcie Miśni w kolejnym roku. Wojny z Niemcami trwały z krótkimi przerwami przez piętnaście lat. Możemy wyróżnić trzy fazy, i tak:

1003 - 1005 - Bolesław musiał uciekać z Czech, Henryk osadził na tamtejszym tronie swego kandydata, Jaromira. Jednocześnie Bolesław utracił Pomorze Zachodnie, gdzie biskup kołobrzeski Reinbern musiał uchodzić na skutek nawrotu tamtejszej ludności na pogaństwo Sam Henryk dotarł ze swymi wojskami aż do Poznania, gdzie podpisano pokój, na mocy którego Polska traciła Czechy, Łużyce i Milsko.

1007-1013 Chrobry zajął ponownie Łużyce i Milska, które pokojem w Merseburgu zostały uznane za polskie lenno, Bolesław miał wspomagać zbrojnie Henryka w razie niebezpieczeństwa zewnętrznego, czego nie dotrzymał. Bolesław w tej fazie walk dotarł aż do Magdeburga, ale w wyniku odwetowej wyprawy cesarskiej zostały zniszczone ziemie Dziadoszan. Na mocy pokoju Bolesław przejął Milsko i Łużyce.

1015-1018 - Cesarz zdecydował się na kolejną wyprawę, zakończoną wycofaniem Niemców z terytorium Polski; na mocy pokoju w Budziszynie, Bolesław dostał Milsko i Łużyce, cesarz zobowiązał się dostarczyć posiłki na wyprawę ruska Bolesława w sile 300 rycerzy. W Miśni cesarz miał osadzać na tronie margrabiów przychylnych Polsce

Pokój ten był sukcesem Bolesława Chrobrego i Polski, potwierdzał bowiem niezależność państwa. W roku 1018 Bolesław zorganizował wyprawę na Ruś, by osadzić na tamtejszym tronie swego kandydata i doprowadzić do rozerwania sojuszu rusko - niemieckiego. Kiedy po śmierci panującego na Rusi Włodzimierza doszło między jego synami do walki o tron, Bolesław Chrobry zdecydował się na interwencję, po zajęciu Kijowa osadził tam Świętopełka, który był jego zięciem. Do Polski przywiózł łupy poszerzając jednocześnie terytorium państwa o Grody Czerwieńskie.

W 1025 roku Bolesław koronował się na króla Polski, korzystając ze słabości Cesarstwa, uzyskał wcześniejsza zgodę papieża. Miesiac później zmarł Ale wydarzenie to ma doniosłe znaczenie, jednoczyło bowiem całą ludność państwa wokół monarchy, wzrósł autorytet króla na arenie międzynarodowej, podkreślając samodzielność i potęgę Królestwa Polskiego