Święty Franciszek z Asyżu

Św. Franciszek urodził się w zimie roku 1182. Jego rodzicami byli Piotr Bernard (bogaty kupiec) i Joanna (nzw. Pica). Przyszedł na świat w stajni znajdującej się na parterze ojcowskiego domu.

W latach swojej młodości poznał, co to jest życie wygodne, przepych i jaka jest moc pieniądza. Był przywódcą rozbawionego towarzystwa. Mając 21 lat brał udział w wojnie przeciwko Perugii. Czego następstwem było roczne niewolnictwo. Zrezygnował z kariery wojskowej, aby zaciągnąć się na służbę Chrystusowi (po tajemniczym śnie w Spoleto w 1205 r.). Naprawił kościół Św. Damiana jak polecił mu Bóg.

Od tej pory wszystkie dobra materialne nie miały dla niego znaczenia i budziły w nim wstręt i odrazę. Ludzie uważali go za pomyleńca. Pomagał potrzebującym ludziom oraz nie wytykał nikomu jego wad. Głosił kazania o pokoju. Wokół niego zgromadzało się 10 pierwszych braci, którzy zamieszkiwali Rivotorto gdzie żyli w ubóstwie i wyrzeczeniu. Właśnie w tym miejscu w roku 1209 narodził się pierwszy zakon Franciszkański. Również w roku 1212 założono tam zakon Klarysek.

Dnia 3 Października 1226 r. Franciszek, który powrócił do Asyżu umarł, podczas gdy bracia śpiewali psalm „Głośne Wołanie do Pana, głośno błagam Pana”. [PS 141,l]