Seneka - "Myśli"

Seneka – Myśli

Seneka w swoim utworze „Myśli” utożsamia człowieka z naczyniem, które pęka od pierwszego lepszego wstrząsu, od pierwszego lepszego poruszenia. Według niego, człowiek jest tylko słabym i kruchym ciałem , nagim i bezbronnym potrzebującym cudzej pomocy , narażonym na zniewagi losu. Seneka e ciało piękne jest tylko od zewn e ciało pine jest tylko od zewnuświadamia nam przez swoje dzieło że nie trzeba wielkich starań aby zniszczyć człowieka. Każdy, nawet najmniejszy cios może nas doszczętnie zdruzgotać. Szczególną uwagę Seneka zwraca w swoim dziele na ludzkie ciało, duszę starość oraz śmierć. Twierdzi,
Że ludzkie ciało piekne jest tylko od zewnątrz, ponieważ „utkane jest ze słabych i nietrwałych elementów, niewytrzymałych na mróz, upał, trud” . Seneka zwraca uwagę na dusze z trudem utzrymującą się w ciele którą wygania z niego nagły strach lub dźwięk niespodziewanie usłyszany i przykry dla uszu. Stwierdza, że caiło jest wiecznym źródłem zmartwień dla samego siebie, jest bezużyteczne i pełne wad. Człowiek rozważa w swoim umyśle różne plany na przyszłośc nie bacząc na to że w każdym momencie może go spotkać nieooczekiwany kres czyli śmierć a okres starości jest okresem bardzo krótkim. Jak twierdzi : nie otrzymujemy krótkiego życia, ale czynimy je krótkim, i nie brakuje nam życia ale trwonimy je. Chce zwrócić uwagę na to, że każdy człowiek ma tylko jedno życie którego nie może zmarnować, które powiniem przeżyć godnie abo nie żałować zadnej chwili w życiu. Ponieważ „ życie nasze trwa długo, jęśli się je dobrze ułoży”