Charakterystyka Balladyny.

Balladyna to tytułowa i główna bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego pt. „Balladyna”. Mieszka ze swoją matką i młodszą siostrą Aliną w wiejskiej chacie nad jeziorem Gopłem.
Kirkor porównując ja z Aliną powiedział:„Ta z alabastrów – a ta zaś różana- ta ma pod rzęsą węgle – ta fijołki”.
Jej śnieżnobiała, alabastrowa cera jest przeciwieństwem czarnego charakteru. Balladyna jest zepsutą, dwulicową i zakłamana dziewczyną. O jej zakłamaniu, ale również o przebiegłości mogą świadczyć słowa wypowiedziane do Kirkora: „O panie! jeśli w zamku są czeluście, z czeluści ogień bucha, a ty każesz wskoczyć - to wskoczę".
Jest postacią bardzo leniwą, lubiącą wyręczać się innymi i czerpać korzyści z cudzej pracy. Nie chciało jej się zbierać malin, chociaż wiedziała, że od tego zależy jej przyszłość. Tak bardzo kierowała nią żądza władzy, że aby odebrać siostrze dzban z malinami, postanowiła ją zabić. Jest postacią bardzo egoistyczną. Nie myśli, ani o swojej siostrze, ani o matce.
Nie kierują nią żadne pozytywne uczucia. Po zabójstwie siostry nie ma żadnych wyrzutów sumienia. Zbrodniczy czyn, którego dokonała nie przeraził jej. Świadczą o tym wypowiedziane przez nią słowa: „Na niebie jest Bóg (…), będę żyła jakby nie było Boga".
Balladyna to postać negatywna, która dla zdobycia władzy nie cofnęła się nawet przed dokonaniem najgorszego czynu - zbrodni. Na jej przykładzie Balladyny poeta chciał pokazać, jak władza i bogactwo sprzyjają rozwijaniu się w człowieku negatywnych cech. Jednak nie należy zapominać o tym, że złych ludzi „dosięga sprawiedliwa kara” Tak też stało się w przypadku Balladyny, którą poraził boski piorun.