Nie ma większej siły niż prawdziwa miłość. Odwołując się do biografii wybranych bohaterów literackich, wskaż, co miłość wniosła w ich życie i jak je odmieniła.

„ Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, (…).”

Tak o miłości pisze święty Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian. Według niego to właśnie ona jest najważniejszą spośród trzech cnót. Taki pogląd podzielało też wielu innych. Prawdopodobnie przez swoją moc i wartość, miłość stała się tematem wielu dzieł kultury. Jest ona obecna już od samego początku w malarstwie, rzeźbie a przede wszystkim w literaturze.
Miłość to uczucie, jakim darzy się druga osobę, to przywiązanie do niej, magiczna siła, która sprawia, że stajemy się sobie bliscy. Miłość potrafi zmienić wiele w naszym życiu, postępowaniu. Może przewrócić nasze życie „do góry nogami”.
W literaturze pięknej mamy wiele przykładów na to, jak ogromna moc posiada ta prawdziwa, czysta miłość. Pamiętajmy, że mówiąc o miłości mamy na myśli nie tylko namiętność pomiędzy osobami przeciwnej płci, ale także miłość na przykład rodzicielską, siostrzaną lub braterską. Jest wiele przykładów na to jak silne potrafi być to uczucie. Niemniej jednak wydaje się, że to właśnie emocje, jakimi wzajemnie darzy się dwoje, pozornie obcych, ludzi są najczęstszym tematem dzieł kultury.
Miłość jest bardzo skomplikowanym uczuciem i często zdarza się, że jest powodem wielu ludzkich cierpień. W chwili, kiedy okazuje się, że pokochaliśmy niewłaściwą osobę, stajemy przed trudnym wyborem. Walczyć o tę miłość czy też zrezygnować z niej? Zaufać swemu sercu czy być wiernym ogólnym zasadom i kanonom? Przed takim dylematem stanął jeden z bohaterów Antygony Sofoklesa – Hajmon. Jako syn władcy Teb – Kreona, był zobowiązany do posłuszeństwa królowi a zarazem ojcu. Przez całe życie był mu oddany, pokorny i zdyscyplinowany. Kochał swojego ojca nad życie. Szanował go. Jednak równie silnym uczuciem darzył on tytułową Antygonę, kobietę silną, dumną i mającą odwagę przeciwstawić się woli króla. Kiedy wyszło na jaw, iż Antygona wbrew woli władcy Teb, pochowała własnego brata (uznanego za zdrajcę), Hajmon stanął przed trudna decyzją. Mógł on poprzeć ojca w jego decyzji ukarania nieposłusznej obywatelki lub wesprzeć swoją ukochaną. Początkowo starał się przemawiać do ojca, przytaczając argumenty ważne dla władcy – rozumne i rozsądne, tłumiąc w sobie głos serca. Jednak widząc, że to nie skutkuje ostrzegł ojca, iż jego decyzja może doprowadzić do jeszcze większego nieszczęścia. Tak też się stało, gdy Kreon okazał się być nieugięty w swej woli. Hajmon próbował bowiem zabić własnego ojca, po czym popełnił samobójstwo. W tym momencie widzimy jak silna była jego miłość do Antygony. Zmieniła ona stosunek do własnego rodziciela. Z posłusznego, pokornego syna stał się on wojownikiem o własne szczęście. Nie cofa się nawet przed próbą zgładzenia ojca. Kiedy żadne rozwiązanie nie skutkuje postanawia podążyć za ukochaną do Hadesu i odbiera sobie życie. Jego zachowanie świadczy o wielkiej miłości i o niemożliwej do przeżycia straty ukochanej Antygony. Miłość do kobiety okazuje się być najsilniejszym uczuciem, jednak w tym przypadku zabrała ona życie bohaterowi. Nie przyniosła mu upragnionego szczęścia.
Innym przykładem na to jak bardzo silna jest miłość, może być postać bohatera Ślubów panieńskich Aleksandra Fredry – Gustawa. Nie jest on postacią, której zachowanie zmienia się całkowicie pod wpływem namiętności do kobiety, ale może być przykładem, że miłość ma wpływ na nasz charakter i na to jak postrzegamy innych. Gustaw to młodzieniec, dla którego niezmiernie ważna jest wolność, a raczej swoboda. Uwielbia on beztroskie życie, całonocne bale i rozkochiwanie w sobie wielu kobiet. Jednak pod wpływem pewnego wydarzenia zmienia swoje postępowanie. Kiedy dowiaduje się o ślubach Anieli i Klary dotyczących ich zamążpójścia ( a właściwie ich przysięgi o nie wychodzeniu za mąż) postanawia z przekory zapobiec temu. Zaczyna więc starać się o względy Anieli. Brak zainteresowania z jej strony sprawia, iż jego męska duma zostaje urażona. Wówczas zaczyna dostrzegać jak piękną jest kobietą. Być może pod wpływem rodzącej się miłości, a po trosze z męskiej ambicji i przekory knuje intrygę, w wyniku której zdobywa względy Anieli (jednocześnie pomaga Albinowi w jego miłosnych perypetiach z Klarą). Widzimy zatem jak uczucie miłości wpływa na bohatera. Przestaje być jedynie „młodym podrywaczem”, ale okazuje się być człowiekiem inteligentnym. Miłość do Anieli zmienia go w ustatkowanego mężczyznę. Sprawia, że Gustaw zaczyna inaczej postrzegać świat.
W literaturze jest wiele przykładów, gdzie miłość diametralnie zmienia bohatera. Jednakże moim zdaniem najbardziej wyrazistym przykładem takiej wewnętrznej metamorfozy jest postać Marka Winicjusza, jednego z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza Quo Vadis. Z okrutnego, żądnego władzy patrycjusza, poganina stał się dobrodusznym i kochającym bliźnich chrześcijaninem.
Winicjusza był młodym, przystojnym i silnym rzymskim patrycjuszem, którego duma była godna augustianina i żołnierza. Początkowo był on człowiekiem bardzo popędliwym, nieopanowanym, gwałtownym o czym świadczy zabójstwo Germanina Gulo, który kiedyś się nim opiekował. Charakteryzowało go zdecydowanie i chęć osiągania celu za wszelką cenę. Kiedy poznaje Ligię budzi się w nim pożądanie. Pragnie posiąść tę kobietę mimo jej sprzeciwu, nie szanuje jej, nie rozumie istoty miłości. Nie może pojąć, dlaczego nie odpowiadało jej bycie jego nałożnicą. Niestety Marek nie szanował chrześcijan, bo tak jak większość Rzymian nie rozumiał tej religii. Było dla niego absurdalne, aby za zło odpłacać dobrem, żeby przebaczać krzywdy i nieść pomoc swoim wrogom. Jednak wielka miłość do Ligii, pozwoliła mu zmienić stosunek nie tylko do niej samej, ale do jej wyznania. Z rozpustnego, chaotycznego i raptownego mężczyzny zmienił się w człowieka, który oprócz poznania wielkiego uczucia, dowiedział się co naprawdę jest ważne i co nadaje sens jego życiu. Teraz już nie pożądał pięknej Ligii, ale przede wszystkim ogromnie ją kochał. Zauważył, że nie tylko jest wyjątkowo urodziwą kobietą, ale ma czystą, piękną duszę, która odróżniała ją od innych znanych mu kobiet. Duży wpływ na zmianę w życiu Winicjusza wywarło przebywanie i długie rozmowy z chrześcijanami. Nauczył się prawdziwie modlić, wybaczać, nawracać innych: Jak stwierdził Petroniusz: „z jego usposobieniem mógł albo nienawidzić imienia chrześcijanina jak zarazy, albo nim zostać ”. Dzięki mocy miłości przyjął chrzest, co było przypieczętowaniem cudownego nawrócenia. Marek Winicjusz to jeden z najpopularniejszych przykładów bohatera dynamicznego, który z bohatera negatywnego, nie szanującego nikogo, przemienia się dzięki sile miłości i wiary w człowieka głęboko wierzącego i kochającego mężczyznę.
Przytoczone przykłady postaci pokazują nam jak wielkim uczuciem jest miłość. Bohaterowie pod wpływem tej niepojętej siły zmieniają swoje postępowanie, dokonuje się wiele zmian w ich zachowaniu, poglądach. Hajmon sprzeciwia się ojcu, poświęca własne życie, ponieważ nie może się pogodzić z rozstaniem z ukochaną. Gustaw pod wpływem rodzącego się uczucia zaczyna zmieniać swoje postępowanie, pomaga przyjacielowi w miłosnych problemach, dostrzega prawdziwe wartości jakimi są piękno i dobro Anieli. Marek Winicjusz zmienia się z gwałtownego, nie szanującego nikogo bohatera w głęboko wierzącego człowieka i kochającego mężczyznę. Choć bohaterowie i wydają się być różni to mają wspólną cechę. Miłość zmieniła ich życie. Wniosła w ich istnienie powiew nowej siły, wiary.
Święty Paweł pisał o trzech cnotach: wierze, nadziei i miłości. Przywołując życiorysy tych trzech wymienionych postaci możemy zauważyć, że to miłość najwięcej zmieniła w ich egzystencji. Hajmon tracąc nadzieję na zmianę decyzji ojca, postanowił zaufać własnemu sercu i pokierować się nim. Wiedział, że nie zniosłoby ono rozstania z ukochaną. Gustaw także poszedł za głosem serca. Przemiana Marka Winicjusza dokonała się po trosze dzięki temu, że poznał on istotę religii chrześcijańskiej i zrozumiał co jest w życiu najważniejsze. Jednak to właśnie zafascynowanie i miłość do Ligii sprawiły, że zapragnął on zmienić swoje życie.
Widzimy więc, że to nie wiara ani nie nadzieja doprowadziły do tylu zmian w życiu bohaterów, to nie one lecz miłość.