Czy Don Kichot to wzór czy anty wzór rycerza?

Niewątpliwie postać Don Kichota z powieści Cervantesa budzi wiele refleksji wśród czytelników. Na pewno jest to postać po części komiczna, pełna dziwactw, ale i pasji. Sam utwór jest parodią średniowiecznych eposów rycerskich. Nie oznacza to jednak, że główny bohater – Don Kichot nie był wzorem średniowiecznego wojownika. Mimo iż wyglądał komicznie, jego strój był raczej przebraniem, giermek prostym wieśniakiem z sąsiedztwa a jako środek transportu służył mu ledwo trzymający się na nogach koń, to nie dyskwalifikowało go to z tego tytułu. Bowiem rycerskość to nie tylko wygląd, siła fizyczna i „dobre korzenie”. Prawdziwy rycerz powinien odznaczać się uczciwością, honorem i walecznością. Nie dbać o wygody, pożywienie i majątek. Twierdzę, że właśnie taki był Don Kichot. Na potwierdzenie tezy, mogę podać następujące dowody.
Po pierwsze Alonsowi Quijano przyświecały szlachetne cele. Chciał, by wszyscy ludzie byli bezpieczni i szczęśliwi. Oddał się temu w pełni – nie zważając na niebezpieczeństwa, nie myśląc o sobie, np. napadając na dwóch zakonników i biorąc ich za czarnoksiężników uprowadzających księżniczkę. Chciał naprawić krzywdy, walczyć ze złem i niesprawiedliwością. Pragnę także dodać, że był bardzo odważany, a to rzadka cecha. Zobaczywszy kręcące się wiatraki, i uznawszy je za olbrzymów, Don Kichot bez namysłu rusza do ataku, celując kopią w skrzydło jednego z „wielkich potworów”, nie myśląc o skutkach, jakie przyniesie ta walka. Nigdy nie czuł się przegrany. Podejmował ciągle nowe wyzwania, nie zrażał się niepowodzeniami i tym, co mówili ludzie. Kolejnym argumentem, który wpływa na słuszność mojego twierdzenia jest to, iż walczył on uparcie w sprawie, w którą wierzył. Przeciwności losu i trudne warunki nie były w stanie go zniechęcić. Poza tym był honorowy, uczciwy, z gruntu dobry. Miał swój kodeks postępowania i nie rezygnował z tych zasad.
Myślę, że argumenty, które przedstawiłam w pełni potwierdzają tezę. Nie ulega, więc wątpliwości – Don Kichot jest wzorem chrześcijańskiego rycerza. Posiada wszystkie jego cechy. Co prawda jest zaślepiony wyimaginowanym światem i niepoprawnym marzycielem pragnącym wyidealizować świat i samego siebie, co też niektórym może wydawać się szaleństwem. Jednak potrafił iść za swoimi marzeniami. Może niekiedy robił to nieudolnie, ale i tak jego ideały były godne podziwu. W końcu walczył on ze „złem”. Każdy z nas marzy, by żyć lepiej, szlachetniej, być pomocnym. Dlatego człowiek, który za wszelką cenę te pragnienia urzeczywistnia, nie śmieszy.