Sonet

Utwór liryczny posiadający ustalony układ stroficzny: 14 wersów uporządkowanych w 2 czterowierszach i 2 tercynach (strofach trójwersowych). Podziałowi na części 8- i 6-wersową odpowiada w sonecie najczęściej podział tematyczny. Wyróżnikiem różnych typów sonetów (w ich zróżnicowaniu narodowym) jest ponadto specyficzny rym. W ramach obu wymienionych części panuje zasada symetrii strof paralelnych pod względem składniowo-intonacyjnym, jak również metrycznym. Z reguły część 8-wersowa zawiera elementy narracyjno-opisowe, natomiast część 6-wersowa – liryczne i refleksyjne. Wzorce sonetu także pochodzą z tradycji ludowej.

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi.
Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.
Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu,
Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi,
Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzenka wschodzi?
To błyszczy Dniestr, to wzeszła lampa Akermanu,
Stójmy! – jak cicho! – slyszę ciągnące żurawie,
Których by nie dościgły źrenice sokoła,
Słyszę, kędy się motyl kołysze na trawie,
Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.
W takiej ciszy! – tak ucho natężam ciekawie,
Że słyszałbym głos z Litwy. – Jedźmy, nikt nie woła.
(A. Mickiewicz Stepy akermańskie)

Wydawnictwo Park