Japonia

Jak to się stało, że kraj:
- położony w strefie dużej aktywności sejsmicznej dotkniętej trzęsieniami ziemi
- narażony na fale tsunami i cyklony tropikalne
- rozczłonkowany na kilku tysiącach wysp
- górzysty i zalesiony
- pozbawiony niemal bogactw mineralnych
- zniszczony totalnie podczas II wojny światowej (2 wybuchy bomb atomowych)

Jest liderem światowej gospodarki (3 miejsce po USA i Niemczech) oraz technologii.

Ponieważ Japonia jest krajem, nie dość, że niezwykle rozczłonkowanym, to zarazem górzystym, cała niemal ludność kraju zamieszkuje wąskie skrawki nabrzeżnych nizin. Pod koniec XIX w. Japonia była krajem typowo rolniczym, obecnie blisko 80% ludności zamieszkuje w miastach. Przy skąpej ilości miejsca rozrastające się miasta łączą się ze sobą tworząc ogromne strefy zurbanizowane, supermiasta, megapolis.

Japonia jest krajem niemal pozbawionym bogactw mineralnych (mineralnych wyjątkiem niewielkiej ilości węgla i rud metali), dlatego początkowo rozwijał się tam tylko przemysł spożywczy i włókienniczy, bazujące na artykułach rolnych. Dopiero przez II wojną światową Japonia zaczęła rozwijać hutnictwo i przemysł ciężki, dzięki dostawom surowców z podbitej Korei i Mandżurii. Rozwój przemysłu zahamowały jednak zniszczenia wojenne. Bombardowania dosłownie zmiotły z powierzchni ziemi większość zakładów przemysłowych, po atomowej zagładzie Hiroszimy i Nagasaki ludzie byli przerażeni, w kraju zapanował chaos i głód.

Jednak dzięki wielkiemu wysiłkowi narodu i pomocy dawnego wroga, Stanów Zjednoczonych, Japonia zaczęła odbudowę gospodarki. Potęgę gospodarczą po drugiej wojnie światowej Japonia zawdzięcza także sektorowi prywatnemu, który w latach 50-tych i 60-tych intensywnie inwestował w przedsięwzięcia gospodarcze. Japonia jest krajem ubogim w surowce naturalne, w związku z czym sprowadza je z zagranicy.

Kraj skazany na import ogromnych ilości surowców oraz żywności, by uniknąć zadłużenia, musi także eksportować. Eksportować towary kosztowne, ale jednocześnie takie, które dzięki wysokiej jakości znajdą nabywców. Przemysł produkuje więc statki, samochody, maszyny rolnicze, silniki, sprzęt radiowo-telewizyjny, sprzęt gospodarstwa domowego, precyzyjną optykę i podzespoły komputerowe. Takie firmy, jak Toyota, Honda, Technics, Nikon, Sony czy Sanyo doskonale znane są na całym świecie, są symbolem jakości i luksusu, a domeną japońskich pracowników jest samodyscyplina, dokładność, niezawodność i pracowitość. Produkcja tych artykułów zużywa oczywiście duże ilości metali i tworzyw sztucznych, doskonale, więc rozwijają się hutnictwo żelaza i metali niezależnych oraz przemysł chemiczny. Ponieważ większość surowców dociera do Japonii drogą morską, zakłady przemysłowe zlokalizowane są w pobliżu portów, dużymi ośrodkami przemysłowymi są między innymi: Tokio, Jokohama, Osaka, Kioto, Kobe i Nagoja.

Jak widać, mimo niemalże całkowitego zniszczenia w okresie II wojny światowej i wielu klęsk żywiołowych nawiedzających Kraj Kwitnącej Wiśni, państwo to zaledwie w ciągu ostatnich 100 lat z zacofanego gospodarczo państwa feudalnego przeistoczyła się w jedną z największych potęg gospodarczych świata, symbol postępu, bogactwa i nowoczesności.