Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego w błędzie trwać

Jest rzeczą ludzką, że człowiek błądzi. Ucząc się na własnych błędach, doskonalimy sami siebie .Robiąc coś przeciwko sobie jesteśmy skazani na wiele niepowodzeń., Ale jak prawdziwa rzeczywistość wygląda ?Czy zawsze dążymy do naprawy własnych błędów ? Jakie jest nasza podejście do tego?
Postaram się to udowodnić poniższymi argumentami.
Zgadzam się absolutnie z autorem cytatu, który omawiam w rozprawce, że „Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego w błędzie trwać”. Uważam tak ponieważ człowiek nie jest idealny a gdy już dostrzeże popełniane przez siebie błędy postara już ich nie powtórzyć. Są też tacy ludzie, którzy popełniają masę wpadek ale uważają że tak powinno być i mają się za idealnych.
Swoją opinię na ten temat uargumentuję na podstawie przeczytanej literatury.
Pierwszym moim argumentem będzie bohaterka książki pt. „Pamiętnik narkomanki”.
Nastoletnia dziewczyna prowadzi pamiętnik, w którym opisuje swoje życie a także pierwsze problemy z narkotykami, ze szkołą i coraz gorszym samopoczuciem.
Za każdym razem kiedy powracała do nałogu miała nadzieję, że kiedyś przezwycięży swój nałóg i powróci do normalnego życia. Przebywała w rożnych ośrodkach pomocy ale tylko organizacja Marka Kotańskiego pomagająca narkomanom była w stanie ją wyleczyć. Jej wytrwałość po jakimś czasie zaowocowała tym, że wyszła z nałogu, dokończyła naukę w liceum i poszła na studia.
Moim zdaniem, taką osobę można uznać za autorytet mimo tego co przeżyła.
Wiedziała, że robi źle, jednak starała się naprawić własne błędy i zapomnieć o tym co było.
Kolejnym argumentem jest znany wszystkim „Skąpiec” Molierowskiej opowieści o chciwym i skąpym mieszczaninie.
Bohater komedii nie posiada wartości duchowych jego głównym celem jest wzbogacenie się kosztem innych. Jest to człowiek, który przez swoje skąpstwo krzywdzi swoich najbliższych i poddanych .Do końca utworu jest chorobliwie zazdrosny o swoje dobra materialne nie widząc w tym nic błędnego..
Można nazwać go z całą pewnością głupcem, ponieważ nie wyciągnął wniosków z błędów jakie popełniał, nie starał się nawet ich naprawić bo uważał ze postępuje słusznie.
Teraz mogę powiedzieć, że prawdziwa mądrość człowieku to odwaga. Bez niej bylibyśmy nikim. Całe nasze życie stałoby się wtedy pasmem niekończących się błędów a wtedy zyskalibyśmy miano typowych głupców.